Gdy miejsce pobytu miało znaczenie

O wybawieniu patriarchów Noego i Lota czytamy w Liście 2 Piotra 2:5-7: „[Bóg] nie powstrzymał się od ukarania starożytnego świata, lecz Noego, głosiciela prawości, ocalił z siedmiorgiem innych, gdy sprowadził potop na świat ludzi bezbożnych; i przez to, że w popiół obrócił miasta Sodomę i Gomorę, potępił je, dając ludziom bezbożnym wzór tego, co ma nadejść; i wyzwolił prawego Lota, wielce udręczonego rozpasaniem, jakiemu się oddawali ludzie urągający prawu”.

W jaki sposób Noe przeżył potop? Bóg powiedział mu: „Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała, gdyż z ich powodu ziemia jest pełna przemocy; i oto w ruinę ich obrócę razem z ziemią. Uczyń sobie drewnianą arkę z drzewa żywicznego” (Rodz. 6:13, 14). Posłuszny Noe zbudował arkę. Tydzień przed rozpoczęciem się potopu Jehowa nakazał mu zebrać w niej zwierzęta i całą swą rodzinę. Siódmego dnia zamknęły się za nimi drzwi arki, a „ulewa na ziemi trwała czterdzieści dni i czterdzieści nocy” (Rodz. 7:1-4, 11, 12, 16). Noe i jego najbliżsi ‛zostali bezpiecznie przeprowadzeni przez wodę’ (1 Piotra 3:20). Ich ocalenie zależało od znalezienia się w arce. Żadne inne miejsce na ziemi nie gwarantowało im bezpieczeństwa (Rodz. 7:19, 20).

To prawda, że Noe przeżył dzięki arce. Ale dlaczego się w niej znalazł? Czy nie dzięki wierze i posłuszeństwu? Biblia wyjaśnia: „Noe zaczął czynić zgodnie ze wszystkim, co mu Bóg nakazał. Tak właśnie uczynił” (Rodz. 6:22; Hebr. 11:7). A co z nami? Czy wykonujemy wszystko, co nam polecił Bóg? Noe był ponadto „głosicielem prawości” (2 Piotra 2:5). Czy tak jak on gorliwie głosimy, nawet jeśli na naszym terenie spotykamy się z nikłym odzewem?