Czy wobec tego niewinny współmałżonek może przebaczyć cudzołożnikowi — przynajmniej w tym sensie, że nie będzie żywić do niego głębokiej urazy — a mimo to powziąć decyzję o rozwodzie?

Przebaczenie a rozwód

Podczas swej służby Jezus poruszył sprawę rozwodu przy trzech okazjach (Mateusza 5:32; 19:3-9; Łukasza 16:18). Co ciekawe, ani razu nie wspomniał przy tym o przebaczeniu. Powiedział na przykład, jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 19:9: „Kto się rozwodzi ze swą żoną — jeśli nie z powodu rozpusty — i poślubia inną, popełnia cudzołóstwo”. Mówiąc: „jeśli nie z powodu rozpusty”, Jezus przyznał, że niemoralność partnera daje niewinnemu współmałżonkowi prawo, czyli biblijnie uzasadniony „powód”, do rozwodu. Nie powiedział jednak, że ktoś musi się rozwieść. Niemniej wyraźnie wskazał, iż może to zrobić.

Małżeństwo to związek, w którym dwoje ludzi łączy ścisła więź (Rzymian 7:2). Ale niewierność jednego z nich może ją zerwać. W takich sytuacjach strona niewinna właściwie musi powziąć dwie decyzje. Pierwsza dotyczy tego, czy przebaczyć. Jak się przekonaliśmy, istotnym czynnikiem jest szczery żal cudzołożnika. Jeżeli widać skruchę, współmałżonek może z czasem przebaczyć, przynajmniej w sensie wyzbycia się urazy.

Druga decyzja dotyczy rozwodu. Ale czy żona w ogóle powinna brać pod uwagę taki krok, skoro przebaczyła?b Nieraz ma uzasadnione powody do obaw o samą siebie i dzieci, zwłaszcza jeśli mąż w przeszłości nadużywał swej władzy. Być może boi się zarażenia chorobą przenoszoną drogą płciową. Albo w głębi serca czuje, iż z powodu zdrady już nigdy nie zaufa mu jako mężowi. W takich sytuacjach nie można wykluczyć, że żona przebaczy niewiernemu partnerowi (to znaczy nie będzie chować urazy), ale mimo to postanowi się z nim rozwieść, ponieważ nie chce dalej z nim żyć. Wyzbycie się urazy może pomóc stronie niewinnej ułożyć sobie życie i ułatwić w przyszłości ewentualne konieczne kontakty z niewiernym eks-mężem.

Strona niewinna powinna uważnie i z modlitwą rozważyć wszystkie wchodzące w grę czynniki i sama powziąć decyzję, czy rozejść się z niewiernym partnerem (Psalm 55:23). Inni nie mają prawa jej dyktować, co ma zrobić, ani nakłaniać do takiego czy innego rozwiązania (porównaj Galatów 6:5). Pamiętajmy, że Jezus nie powiedział, jak ktoś taki ma postąpić. Najwyraźniej więc zdecydowanie się na rozwód z przyczyny uzasadnionej biblijnie nie oznacza utraty uznania w oczach Jehowy.