Deptanie dziedzińca

7. (a) Dlaczego Janowi nie pozwolono mierzyć dziedzińca? (b) Kiedy miasto święte było deptane przez 42 miesiące? (c) Jak w okresie 42 miesięcy kler chrześcijaństwa dowiódł, że nie przestrzega sprawiedliwych mierników Jehowy?

⁷ Dlaczego Janowi zakazano mierzyć dziedziniec? Wyjaśniają to następujące słowa: „Ale co do dziedzińca, który jest na zewnątrz sanktuarium świątyni, odrzuć go precz i nie mierz, bo został dany narodom, a one będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące” (Objawienie 11:2). Stwierdziliśmy już, że ten wewnętrzny dziedziniec wyobraża sprawiedliwy stan, jakim się radują na ziemi chrześcijanie zrodzeni duchem. Jak jeszcze zobaczymy, chodzi tu o literalne 42 miesiące — od grudnia 1914 roku do czerwca roku 1918 — kiedy to wszystkich uważających się za chrześcijan poddano ciężkiej próbie. Czy w tym wojennym okresie będą się trzymać sprawiedliwych mierników Bożych? Większość zawiodła pod tym względem. Ogólnie rzecz biorąc, kler chrześcijaństwa przedkładał nacjonalizm nad posłuszeństwo wobec przykazań Boga. W trakcie owej wojny, prowadzonej głównie w obrębie chrześcijaństwa, duchowieństwo po obu stronach frontu wygłaszało kazania zagrzewające młodych mężczyzn do walki. Miliony z nich poległy na polu bitwy. Zanim od domu Bożego rozpoczął się sąd (rok 1918), do tej krwawej rzezi przyłączyły się również Stany Zjednoczone, a duchowieństwo całego chrześcijaństwa zdążyło się obciążyć winą krwi, która w dalszym ciągu woła o pomstę do nieba (1 Piotra 4:17). Kler został na zawsze i nieodwołalnie odrzucony (Izajasza 59:1-3, 7, 8; Jeremiasza 19:3, 4).

8. Z czego zdawało sobie sprawę podczas pierwszej wojny światowej wielu Badaczy Pisma Świętego, ale czego jeszcze nie w pełni rozumieli?

⁸ A co powiedzieć o małej grupce Badaczy Pisma Świętego? Czy ich przywiązanie do zasad Bożych miało być mierzone od razu w roku 1914? Nie. Musieli zostać wypróbowani, tak samo jak pozorni chrześcijanie. ‛Odrzucono ich i dano narodom’, co oznaczało ciężkie próby i prześladowania. Wielu z nich zdawało sobie sprawę, że nie wolno iść na wojnę i zabijać bliźnich, lecz nie pojmowali jeszcze w pełni, na czym polega chrześcijańska neutralność (Micheasza 4:3; Jana 17:14, 16; 1 Jana 3:15). Pod naciskiem narodów niektórzy poszli na kompromis.

9. Czym jest święte miasto deptane przez narody i kto je reprezentuje na ziemi?

⁹ Ale w jaki sposób święte miasto było deptane przez te narody? Oczywiście nie chodzi tu o Jerozolimę, którą zburzono 25 lat przed spisaniem Objawienia. Tym świętym miastem jest Nowe Jeruzalem, opisane w dalszej części Objawienia, a reprezentowane dziś na ziemi przez ostatek namaszczonych chrześcijan przebywających na dziedzińcu wewnętrznym świątyni. Z czasem i oni staną się częścią świętego miasta. A zatem deptanie ich jest równoznaczne z deptaniem tego miasta (Objawienie 21:2, 9-21).

12. Dlaczego można sądzić, że czas deptania miasta świętego należy rozumieć dosłownie?

¹² Klasa Jana miała głosić to orędzie przez czas ściśle określony: 1260 dni, czyli 42 miesiące, a więc tyle samo, ile wyznaczono na deptanie świętego miasta. Wydaje się, że okres ten należy brać dosłownie, ponieważ wyrażono go na dwa różne sposoby, najpierw w miesiącach, a później w dniach. Ponadto po rozpoczęciu się dnia Pańskiego faktycznie nastał znamienny trzyipółletni okres, w którym ciężkie przeżycia sług Bożych pokrywały się z przepowiedzianymi tu wydarzeniami — trwał on od grudnia 1914 roku do czerwca roku 1918 (Objawienie 1:10).