3. Czym ewangelista Jan wyróżnia się pod względem używania odpowiednika słowa „wierzyć” i dlaczego jest to słuszne?

³ Szczególnie dużo wzmianek na temat wiary zawierają Chrześcijańskie Pisma Greckie, a zwłaszcza Ewangelia według Jana. W księdze tej różne formy greckiego słowa „wierzyć” występują prawie o połowę częściej niż w pozostałych trzech ewangeliach razem wziętych. Jan podkreślił pewną prawdę: nie wystarczy mieć wiarę, trzeba ją okazywać. Pisząc około 98 roku n.e., dostrzegał już, jak odstępstwo swymi śmiercionośnymi mackami oplata chrześcijan słabej wiary (Dzieje 20:28-30; 2 Piotra 2:1-3; 1 Jana 2:18, 19). Konieczne więc było przejawianie wiary i potwierdzanie jej uczynkami podyktowanymi pobożnością. Zbliżały się trudne czasy.

4. Dlaczego nie ma rzeczy niemożliwych dla osób, które wierzą?

⁴ Wiara pomaga chrześcijanom uporać się z wszelkimi problemami. Jezus oświadczył uczniom, że gdyby mieli „wiarę wielkości ziarnka gorczycy”, nie byłoby dla nich nic niemożliwego (Mateusza 17:20). Uwypuklił w ten sposób potęgę wiary będącej owocem ducha świętego. Podkreślił więc nie to, co potrafią zrobić ludzie, lecz to, czego może dokonać duch Jehowy, Jego czynna moc. Osoby znajdujące się pod kierownictwem tego ducha nie wyolbrzymiają błahych przeszkód lub problemów, gdyż dzięki mądrości udzielanej za jego pośrednictwem patrzą na sprawy z właściwej perspektywy. A w obliczu dodającej sił potęgi wiary maleją nawet duże problemy (Mateusza 21:21, 22; Marka 11:22-24; Łukasza 17:5, 6).

⁷ Wyobraź sobie, jak się poczuł Piotr, gdy Jezus rzekł: „Błagałem za tobą, aby wiara twa nie ustała”. Pomyśl tylko! Pan i Mistrz modlił się o to, by jemu nie zabrakło wiary. I rzeczywiście wiara tego apostoła nie zachwiała się ani nie ustała. W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr i inni uczniowie Jezusa stali się pierwszymi ludźmi namaszczonymi czynną mocą Jehowy na Jego duchowe dzieci oraz przyszłych współdziedziców Chrystusa w chwale niebiańskiej. Dzięki duchowi świętemu, który oddziaływał na nich w nie spotykanej wcześniej mierze, mogli jak jeszcze nigdy wydawać jego owoce, między innymi wiarę. Cóż za cudowna odpowiedź na prośbę: „Przymnóż nam wiary”! (Łukasza 17:5, BT; Galatów 3:2, 22-26; 5:22, 23).