STAWIANIE prognoz co do przyszłości jest łatwe. Znacznie trudniej jednak przepowiedzieć ją dokładnie. Jak wynika z przytoczonych obok przykładów, przewidywanie przyszłego toku wydarzeń bywa próżnym mozołem, gdyż często dzieje się coś wręcz przeciwnego.

Ludzie od dawien dawna starają się poznać naprzód przyszłe dzieje. Nawet obecnie większość z nas chciałaby wiedzieć, co przyniesie jutro. To dążenie do zorientowania się w nadchodzących wydarzeniach doprowadziło człowieka do chwytania się najrozmaitszych metod. Bada się na przykład ciało ludzkie, żeby znaleźć wskazówki w rysach twarzy, kształcie czaszki i liniach ręki. Wielu obserwuje zwierzęta — ruchy myszy albo węży, lot ptaków, a nawet sposób, w jaki kogut dziobie ziarna pszenicy rozsypane na ziemi. Niektórzy wróżą sobie między innymi z kryształowej kuli, z kart, kości do gry, a nawet z fusów po herbacie lub kawie. Techniki bywają różne, zależnie od ludzi i ich zwyczajów, zmieniają się też z biegiem czasu, ale rezultat zawsze jest taki sam: gorzkie rozczarowanie.

[Ilustracje na stronie 2]

„Nie będzie maszyn latających cięższych od powietrza” (Lord Kelvin, angielski matematyk i fizyk, prezes brytyjskiego Royal Society [Królewskiego Towarzystwa Naukowego], ok. roku 1895).a

„Gdybyśmy chcieli wyobrazić sobie i zrozumieć życie w roku 1960, najpierw musielibyśmy sobie uprzytomnić, że żywność, odzież i mieszkania będą wtedy tanie jak powietrze” (John Langdon-Davies, angielski dziennikarz i członek Royal Anthropological Institute [Królewskiego Instytutu Antropologii], rok 1936).

„Jest to największe głupstwo, jakie dotąd popełniliśmy. (...) Ta bomba nigdy nie eksploduje, a mówię to jako ekspert od materiałów wybuchowych” (Admirał William Leahy, który odradzał prezydentowi Harry’emu Trumanowi realizowanie amerykańskiego projektu bomby atomowej, rok 1945).

[Przypis]