Przeznaczenie zapisane na twarzy i dłoni

38. Co przyczyniło się do powstania nowych technik wróżenia, polegających na czytaniu z ludzkiej ręki i twarzy?

³⁸ Jeżeli ktoś interesuje się sztuką wróżenia, ale wypatrywanie na niebie znaków dotyczących przyszłości wydaje mu się zbyt zawiłe, ma do dyspozycji prostsze, bardziej bezpośrednie metody. Zohar, inaczej Sefer ha-zohar (z hebrajskiego: Księga blasku), mistyczne dzieło żydowskie z XIII wieku, podaje: „Na firmamencie otaczającym wszechświat widać wiele figur utworzonych z gwiazd i planet. Wyjawiają one rzeczy ukryte i odsłaniają najgłębsze tajemnice. Podobnie na skórze spowijającej istotę ludzką znajdują się wzory i znamiona, które są gwiazdami naszego ciała”. Filozofia ta dała początek innym technikom wróżenia, polegającym na doszukiwaniu się proroczych znaków w rysach twarzy i liniach dłoni. Praktyki te wciąż cieszą się popularnością zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Nie ulega jednak wątpliwości, iż wyrosły na gruncie astrologii oraz magii.

39. Co to jest fizjonomika i jak zaczęto ją stosować?

³⁹ Fizjonomika to umiejętność odczytywania przyszłości człowieka z rysów jego twarzy, na przykład z kształtu oczu, nosa, zębów i uszu. W roku 1531 niejaki Jan z Indagine wydał w Strasburgu książkę na ten temat. Zamieścił w niej szczegółowe rysunki twarzy o najróżniejszych oczach, nosach i uszach i opatrzył je komentarzami. Rzecz ciekawa, powołał się na słowa Jezusa Chrystusa z Ewangelii według Mateusza 6:22: „Jeśliby tedy oko twoje było szczere, całe ciało twoje będzie jaśnieć” (Dąbrowski z greki). Chciał w ten sposób potwierdzić pogląd, że duże, błyszczące i okrągłe oczy są oznaką prawości i zdrowia, natomiast oczy zapadnięte i małe dowodzą natury zazdrosnej, złośliwej i podejrzliwej. Ale już w roku 1533 ukazało się podobne dzieło na temat fizjonomiki, a jego autor, Bartolommeo Cocle, twierdził, iż duże i okrągłe oczy mają osoby kapryśne i leniwe.

41. Jakie formy wróżbiarstwa uprawiają mieszkańcy Wschodu?

⁴¹ Wróżenie z rysów twarzy i linii rąk jest niezwykle popularne na Wschodzie. Usługi w tym zakresie oferują nie tylko zawodowi wróżbici i doradcy, ale też liczni amatorzy i samoucy, korzystający z powszechnie dostępnych książek i publikacji (reprezentujących najróżniejszy poziom). Ten i ów próbuje czytać z rąk dla zabawy, ale wielu traktuje tę sprawę poważnie. Na ogół jednak ludzie nie zadowalają się jedną formą przepowiadania przyszłości. W obliczu kłopotów lub przed powzięciem ważnej decyzji wyznawca buddyzmu, taoizmu, sintoizmu czy innej religii idzie do świątyni i tam radzi się bogów, potem kieruje swe kroki do astrologa, by się dowiedzieć, co mówią gwiazdy, a następnie do wróżbity, który przygląda się jego ręce i twarzy. W końcu wraca do domu i dopytuje się zmarłych przodków. Ma nadzieję, że gdzieś znajdzie odpowiedź pasującą do jego sytuacji.