Nabywca liczy na to, że uda mu się wygrać dużo pieniędzy. Postawa ta jest wyraźnie sprzeczna z Boskim zaleceniem, by się wystrzegać chciwości, wady na tyle poważnej, że potrafi uniemożliwić ‛odziedziczenie Królestwa Bożego’. Chrześcijanin, który dawałby jej wyraz stałym uprawianiem hazardu, mógłby w końcu zostać usunięty ze zboru (1 Koryntian 5:11; 6:10). Biblia ostrzega: „Z początku bywa osiągane dziedzictwo przez chciwość, ale nie spotka się z błogosławieństwem” (Przysłów 20:21). Gdyby chrześcijanin odczuwał pokusę ‛spróbowania szczęścia na loterii’, to powinien poważnie przemyśleć sprawę chciwości, leżącej u podłoża takich imprez. W Liście do Efezjan 5:3 czytamy, by chciwość ‛nawet nie była wspominana między nami’, tym bardziej więc nie można jej ulec.

Graczami na loteriach najczęściej są ludzie biedni. Nawet jeśli los jest niedrogi, kupując go trwonią fundusze, które powinni obrócić na potrzeby rodziny, takie jak żywność, odpowiednia odzież lub lepsza opieka zdrowotna. Kto utrzymuje, że jest chrześcijaninem, ale zaniedbuje się w takich obowiązkach wobec najbliższych, „jest gorszy niż człowiek w ogóle bez wiary” (1 Tymoteusza 5:8).

Jeżeli nawet cena biletu loteryjnego nie nadszarpnie zbytnio wydatków osobistych lub budżetu domowego, nie znaczy to jeszcze, że nikt nie poniesie szkody. Dlaczego? Ponieważ prawie każdy, kto kupuje los, chciałby wygrać. A skąd pochodzą wygrane pieniądze? Jeżeli los kosztował dziesięć pesos, a wygrana wynosi milion, to zdobywca zagarnia pieniądze stu tysięcy innych ludzi, którzy grali na loterii. Czy jego postępowanie harmonizuje z radą Bożą, aby nie pożądać cudzego mienia? (Powtórzonego Prawa 5:21).

Nie ulega wątpliwości, że z udziałem w loterii wiążą się też marzenia o łatwym zdobyciu pieniędzy. Loteria zachęca do lenistwa lub odwołuje się do niego. Tymczasem Biblia nalega, żeby słudzy Boży byli pilni, zapobiegliwi i pracowici. Nie propaguje zasady, aby zdobyć ‛coś za nic’, lecz wyjaśnia: „Jeśli kto nie chce pracować, niech też nie je” (2 Tesaloniczan 3:10; Przysłów 13:4; 20:4; 21:25; 1 Tesaloniczan 4:9-12).