PIERWSZA RELIGIA

Ludzkość uchodzi za jedną rodzinę, co jest zgodne z biblijnym doniesieniem o pierwszej parze ludzkiej, Adamie i Ewie. Jehowa, ich Stwórca, sam dał się im poznać. Poinformował Adama i Ewę o ich roli w Jego zamierzeniu oraz o szczególnej więzi, jaka ich z Nim łączyła. Bóg ustanowił Adama swoim pierwszym prorokiem, odpowiedzialnym za przekazanie Boskich objawień żonie oraz przyszłemu potomstwu, to znaczy całej ludzkości (Rodz. 1:27-30; 2:15-17).

Była to jedyna forma wielbienia objawiona przez Jehowę. Wyrażała się w posłuszeństwie wobec woli Bożej. Nie były w niej potrzebne żadne obrzędy, ofiary, miejsca kultu ani wyrocznie.

Z drugiej strony Jehowa chronił prawdziwą religię, objawioną w Edenie. Dostarczał uzupełniających informacji, aby wzbogacić naszą wiedzę o Nim samym oraz o naszej odpowiedzialności związanej z realizacją Jego planów. Niesfałszowane proroctwa zatem mówią prawdę o Bogu oraz o Jego woli i miernikach moralnych. Rzucają światło na więź łączącą człowieka z Bogiem, mając na celu ponowne doprowadzenie ludzkości do stanu zgodnego z zamierzeniem Bożym, które dzięki temu całkowicie się urzeczywistni (Izaj. 1:18-20; 2:1-5; 55:8-11).

Na początku buntu człowieka Jehowa wypowiedział proroctwo, które potomkom Adama i Ewy dawało nadzieję. Wyjawił, że nadejdzie wybawca, „nasienie”, które zniszczy Szatana i jego pomiot (Rodz. 3:15). Późniejsze proroctwa dopomogły w zidentyfikowaniu tego obiecanego „nasienia”, czyli „pomazańca” Bożego, i wyjaśniły, że odegra on główną rolę w spełnieniu zamierzeń Bożych (Ps. 2:2; 45:8, Biblia warszawska; Izaj. 61:1).