Przyczyniaj się do pomyślności zboru

Zapewne przyznasz, że wiele zawdzięczasz zborowi chrześcijańskiemu. Właśnie za jego pośrednictwem Jehowa dostarcza w obfitości pokarmu duchowego. Poznałeś prawdę, która wyzwoliła cię od błędnych poglądów religijnych i duchowej ciemności (Jana 8:32). Na zebraniach oraz większych i mniejszych zgromadzeniach organizowanych przez „niewolnika wiernego i roztropnego” zdobywasz wiedzę, która otwiera ci drogę do życia wiecznego w raju na ziemi, bez bólu i zmartwień (Mat. 24:45-47). Chyba nie potrafiłbyś zliczyć wszystkich dobrodziejstw, które otrzymałeś i jeszcze otrzymasz za pośrednictwem zboru Bożego! Co mógłbyś dać zborowi w zamian?

Apostoł Paweł napisał: „Całe ciało, harmonijnie zespolone i doprowadzone do współdziałania przez każdy staw dający to, co potrzebne — zgodnie z funkcjonowaniem każdego poszczególnego członka w należnej mierze — przyczynia się do wzrostu ciała ku budowaniu siebie w miłości” (Efez. 4:15, 16). Choć ten werset odnosi się głównie do grona namaszczonych chrześcijan, zawarta w nim zasada dotyczy nas wszystkich. Każdy członek zboru może mieć osobisty wkład w jego pomyślność i rozwój. Pod jakimi względami?

Zawsze starajmy się być dla braci źródłem zachęt i duchowego orzeźwienia (Rzym. 14:19). „Do wzrostu ciała” przyczyniamy się również, gdy w kontaktach ze współwyznawcami przejawiamy przymioty składające się na „owoc ducha” (Gal. 5:22, 23). Poza tym możemy upatrywać sposobności, by ‛wyświadczać dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze’ (Gal. 6:10; Hebr. 13:16). Każdy członek zboru, bez względu na wiek czy płeć, może mieć udział w ‛budowaniu drugich w miłości’.

Co więcej, możemy wykorzystywać nasze zdolności, siły i środki w zbawczej działalności prowadzonej przez zbór. Jezus Chrystus powiedział, że skoro ‛darmo otrzymaliśmy’, powinniśmy też ‛darmo dawać’ (Mat. 10:8). Dlatego w pełni angażuj się w doniosłe dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów (Mat. 24:14; 28:19, 20). Czy masz pod tym względem ograniczone możliwości? Pamiętaj o ubogiej wdowie, którą zobaczył Jezus. Chociaż jej datek był bardzo skromny, według Jezusa dała więcej niż inni. Ofiarowała wszystko, na co pozwalały jej warunki (2 Kor. 8:1-5, 12).

[Ramka i ilustracje na stronie 31]

„Czym odpłacę Jehowie za wszystkie jego dobrodziejstwa wobec mnie?” (Ps. 116:12)

▪ Upatruj sposobności, by ‛wyświadczać dobro wszystkim’

▪ Bądź dla innych źródłem zachęt i duchowego orzeźwienia

▪ Na miarę swych najlepszych możliwości angażuj się w dzieło czynienia uczniów