Odsłonięcie świętej tajemnicy

„Bezsprzecznie wielka jest święta tajemnica prawdziwej pobożności” (1 TYMOTEUSZA 3:16).

1. Jaką tajemnicę opisano w 1 Tymoteusza 3:16?

CZY intrygują cię tajemnice? Czy lubisz dociekać zagadek? Lubi to większość z nas. Spróbujmy więc razem wniknąć w jedną z najwznioślejszych tajemnic, ukrytą od tysięcy lat w Słowie Bożym. Ta święta tajemnica wywiera doniosły wpływ na nasze życie — teraźniejsze i przyszłe. Jest to „święta tajemnica prawdziwej pobożności”, opisana w Liście 1 do Tymoteusza 3:16. Jakże wdzięczni powinniśmy być Jehowie, który „wyjawia tajemnice”, że łaskawie zapoznaje nas z nią i ją wyjaśnia! (Daniela 2:28, 29).

2. (a) Kiedy Jehowa Bóg po raz pierwszy wspomniał o świętej tajemnicy i co wówczas obiecał? (b) Jakie pytania wymagają odpowiedzi?

² Po raz pierwszy Jehowa wspomniał o świętej tajemnicy, gdy Wąż zwiódł Ewę, a Adam przyłączył się do tego buntu. Bóg obiecał wtedy, że „nasienie”, czyli potomstwo, zmiażdży Wężowi głowę (Rodzaju 3:15). Kto jest tym Nasieniem? Jak miał pokonać Węża? Czy dowiedzie prawdomówności Boga oraz słuszności Jego zamierzenia wobec ziemi?

3. Jakich wskazówek co do tożsamości i działalności Nasienia dostarczyły Boskie proroctwa?

³ Z czasem proroctwa Boże dostarczyły wskazówek co do tożsamości oraz przyszłej działalności Nasienia. Miał to być potomek Abrahama, miał odziedziczyć królestwo Dawida oraz być nazwany Księciem Pokoju. ‛Dostatkowi jego książęcego panowania i pokojowi miało nie być końca’ (Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]; Rodzaju 22:15-18; Psalm 89:35-37 [89:36-38, Bw]). Ale jak podaje List do Rzymian 16:25, ta święta tajemnica była „utrzymywana przez długie czasy w milczeniu”.

Wyjawienie tajemnicy

4. Jak w 29 roku zaczęła się odsłaniać święta tajemnica?

⁴ W końcu, po czterech tysiącach lat, padło na nią rzęsiste światło! Jak się to stało? W roku 29 Jan ochrzcił w Jordanie Jezusa z Nazaretu, a głos Boży oznajmił z nieba: „Ten jest moim Synem umiłowanym, który ma moje uznanie” (Mateusza 3:17). Nareszcie pojawiło się nasienie obietnicy! Święta tajemnica zaczęła się odsłaniać we wszystkich wspaniałych szczegółach, między innymi w kwestii prawdziwej pobożności.

5. Czym jest „prawdziwa pobożność” i jak oddziałuje na tych, którzy zgodnie z nią postępują?

⁵ A co rozumieć przez „prawdziwą pobożność”? W Chrześcijańskich Pismach Greckich określenie to występuje około 20 razy, z czego więcej niż połowę spotykamy w dwóch listach Pawła do Tymoteusza. Publikacja pt. Insight on the Scriptures (Wnikliwe badanie Pism) definiuje „prawdziwą pobożność” jako „głęboki szacunek, cześć i służbę dla Boga, połączone z lojalnością wobec Jego zwierzchnictwa nad wszechświatem”. Szacunek ów wypływa z serca, które przybliża się ku Bogu, przejęte Jego majestatem, wiekuistością i mnogością Jego wspaniałych dzieł stwórczych oraz pełne wdzięczności za duchowe i materialne dary, jakimi obsypuje On doceniających je ludzi. Każdy, kto postępuje prawdziwie pobożnie, może powiedzieć jak psalmista w Psalmie 104:1: „Błogosław Jehowę, moja duszo. Jehowo, Boże mój, Ty okazałeś się nader wielkim. Okryłeś się dostojeństwem i przepychem”.

6. (a) Pod jakim względem czciciele Jehowy różnią się od ludzi zajmujących ławy w kościołach chrześcijaństwa? (b) Co powiedział Paweł w Rzymian 11:33, 34 i jakie w związku z tym powstają pytania?

⁶ Nasza pobożność, nasze oddanie dla Boga, musi się jakoś uzewnętrznić, toteż znajduje ujście w naszych uczynkach. Pod tym względem czciciele prawdziwego Boga, Jehowy, ogromnie się różnią od ludzi zasiadających w ławach pustoszejących kościołów chrześcijaństwa. Dla sporej liczby mieszkańców ziemi religia — jeśli w ogóle ją jeszcze uznają — to czcza formalność, płaszczyk, który nakładają dla upozorowania świętości, prowadząc zarazem życie ukształtowane na modłę otaczającego ich zepsutego świata. Nie wiedzą nawet, kim właściwie jest Bóg. Z pewnością więc powinni się zastanowić nad słowami Pawła zapisanymi w Dziejach Apostolskich 17:23, a wypowiedzianymi do Ateńczyków, którzy czcili „Boga Nieznanego”: „Do czego więc nie znając odnosicie się z pobożnością, to wam obwieszczam”. Jak wynika z Listu do Rzymian 11:33, 34, Paweł wzruszony wspaniałością tego Boga wykrzyknął: „O głębokości Bożego bogactwa, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi! Bo ‛któż doszedł do poznania umysłu Jehowy lub kto został jego doradcą?’” Jak zatem dojść do poznania dróg Bożych? Przez zgłębienie „świętej tajemnicy prawdziwej pobożności”. Ale od czego zacząć?

7. Dlaczego można powiedzieć, że „święta tajemnica prawdziwej pobożności” jest naprawdę wielka?

⁷ Od rozdziału 3 w Liście 1 do Tymoteusza. Paweł najpierw nakreśla tu wymagania stawiane odpowiedzialnym sługom w domu Bożym, który w wersecie 15 przedstawia jako „zbór Boga żywego, filar i podporę prawdy”. Potem dodaje w wersecie 16: „Bezsprzecznie wielka jest święta tajemnica prawdziwej pobożności”. Istotnie musi być wielka, skoro w celu odsłonięcia jej Jehowa posłał na ziemię swego jednorodzonego Syna; to on pokazał, na czym polega prawdziwa pobożność i jak kluczową, jak zasadniczą rolę odgrywa w czystym wielbieniu. Życie Jezusa na ziemi rozświetla świętą tajemnicę prawdziwej pobożności. Każdy, kto miłuje Jehowę, musi swe życie i wiarę budować na Chrystusie, który ustanowił wzór pobożności, wzór oddania dla Boga. Jak więc Jezus rozjaśnił ową świętą tajemnicę?

Sześć płaszczyzn

8. (a) Jakie sześć płaszczyzn świętej tajemnicy opisano w 1 Tymoteusza 3:16? (b) Kim jest ten, który się objawił?

⁸ Paweł w natchnieniu od Boga odpowiada na to pytanie. W Liście 1 do Tymoteusza 3:16 opisuje sześć płaszczyzn owej świętej tajemnicy, mówiąc: „[1] Ujawniony w ciele, [2] uznany za sprawiedliwego w duchu, [3] ukazał się aniołom, [4] ogłoszono go wśród narodów, [5] uwierzono w niego na świecie, [6] zabrany został w chwale”. Któż to został ujawniony? Oczywiście obiecane Nasienie, Jezus, który przyszedł spełniać wolę Bożą. Stanowi on centralną postać świętej tajemnicy, czyniąc ją przez to naprawdę „wielką”.

9. Skąd wiadomo, że w 1 Tymoteusza 3:16 nie powinno być: „Bóg objawiony jest w ciele”?

⁹ Wyznawcy Trójcy usiłują zaciemnić zrozumienie świętej tajemnicy twierdzeniem, jakoby w Liście 1 do Tymoteusza 3:16 była mowa o samym Bogu. Opierają się przy tym na niektórych dawniejszych przekładach Biblii, gdzie czytamy: „Bóg objawiony jest w ciele” (Bg). Cóż jednak wynika z najbardziej wiarogodnych manuskryptów greckich? Konsekwentnie występuje w nich zaimek „ten”, a nie rzeczownik „Bóg”. Krytycy tekstu zgodni są obecnie co do tego, że pojawienie się słowa „Bóg” w tym wersecie jest rezultatem omyłki przepisywaczy. Dlatego nowsze przekłady, w tym również katolicka Biblia Tysiąclecia, oddają go prawidłowo: „Ten, który objawił się w ciele”. Z pewnością nie sam Bóg pojawił się „w ciele”. Chodzi natomiast o Jego umiłowanego Syna i pierwsze stworzenie, o którym apostoł Jan napisał: „Tak więc Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, a my oglądaliśmy jego chwałę — chwałę przysługującą od ojca jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej oraz prawdy” (Jana 1:14).

„Ujawniony w ciele”

10. (a) Jak przy chrzcie Jezusa uwidocznił się pierwszy szczegół świętej tajemnicy? (b) Dlaczego Jezus stał się „ostatnim Adamem”?

¹⁰ Pierwszy szczegół, pierwsza płaszczyzna świętej tajemnicy Bożej uwidoczniła się przy chrzcie Jezusa, który został wtedy „ujawniony w ciele” jako namaszczony Syn Boży. Ponieważ Jehowa Bóg przeniósł życie swego Syna z nieba do łona Marii, Jezus urodził się w ciele jako człowiek doskonały. Jak wskazuje List 1 do Koryntian 15:45-47, stał się drugim, inaczej mówiąc „ostatnim” Adamem, doskonałą duszą ludzką, ściśle odpowiadającą pierwszemu Adamowi. Czemu miało to posłużyć? W Liście 1 do Tymoteusza 2:5, 6 napisano w związku z „ostatnim Adamem”: „Człowiek Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup odpowiedni za wszystkich”. Dzięki podstawie prawnej, którą jest doskonała ofiara człowiecza, Jezus występuje w roli pośrednika nowego przymierza, zawartego ze 144 000 stworzeń ludzkich, współdziedziczących z nim Królestwo (Objawienie 14:1-3).

11. Na kogo rozciągają się dobrodziejstwa ofiary okupu Jezusa?

¹¹ Czy ze śmierci ofiarnej Jezusa miał odnieść pożytek jeszcze ktoś inny? Oczywiście! W Liście 1 Jana 2:2 czytamy, że Jezus Chrystus jest „ofiarą przebłagania za nasze grzechy [to znaczy grzechy namaszczonych chrześcijan, takich jak Jan], chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata”. Tak więc dobrodziejstwa złożonej przezeń ofiary okupu sięgają daleko poza grono 144 000 namaszczonych chrześcijan i obejmują cały świat ludzki. Na podstawie wiary w ten okup ma otrzymać życie wieczne wielka rzesza, widoczna już teraz, oraz miliardy tych, którzy zmartwychwstaną na rajskiej ziemi. Zgodnie z proroctwem z Księgi Objawienia 7:9, 10 ta wielka rzesza wyprała swe szaty i wybieliła je przez okazanie wiary w przelaną krew Baranka, Jezusa Chrystusa. Zostali poczytani za sprawiedliwych, gdyż zawarli przyjaźń z Bogiem. Z radością zgłębiają świętą tajemnicę w jej różnych płaszczyznach i idąc za wzorem Jezusa, okazują prawdziwą pobożność!

Inne płaszczyzny

12. Jak Jezus został „uznany za sprawiedliwego w duchu”?

¹² A co powiedzieć o następnej sprawie poruszonej w Liście 1 do Tymoteusza 3:16? Jezus został „uznany za sprawiedliwego w duchu”. W jaki sposób? Przez to, że swego Syna, który niezłomnie trwał w prawości, Jehowa wskrzesił do życia duchowego. Bóg tym samym niejako oświadczył, że Jezus jest do gruntu sprawiedliwy i zasługuje na powierzenie mu kolejnych zaszczytnych zadań. W Liście do Rzymian 1:4 napisano o nim, że „pod działaniem ducha świętości został z mocą ogłoszony Synem Bożym wskutek powstania z martwych”. Potwierdza to apostoł Piotr w swym pierwszym liście, rozdziale 3, wersecie 18: „Chrystus za grzechy umarł raz po wszystkie czasy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga, w ciele będąc wydany na śmierć, lecz ożywiony w duchu”. Czy przykład prawdziwej pobożności, widoczny w osobie Jezusa, wiedzie i ciebie do Boga?

13. Jakim aniołom ukazał się Jezus po zmartwychwstaniu i jakie orędzie im głosił?

¹³ W dalszych słowach Listu 1 do Tymoteusza 3:16 apostoł Paweł przechodzi do trzeciego szczegółu świętej tajemnicy i pisze, że Jezus „ukazał się aniołom”. O jakich aniołów może tu chodzić? W Liście 1 Piotra 3:19, 20 czytamy o Jezusie już „ożywionym w duchu”: „W tym też stanie poszedł i głosił duchom uwięzionym, kiedyś nieposłusznym, gdy cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego”. Według 6 wersetu Listu Judy byli to „aniołowie, którzy nie zachowali pierwotnego stanowiska, lecz opuścili swą właściwą siedzibę” w niebiosach. Przybrali ciała materialne, aby się wdać w niedozwolone stosunki płciowe z kobietami. Kiedy potop zmusił ich do powrotu w dziedzinę duchową, zostali wtrąceni do Tartaru, to znaczy stanu zupełnego poniżenia (2 Piotra 2:4). Tam zmartwychwstały Jezus im głosił. Czy było to orędzie o wybawieniu? Przeciwnie! Potępił ich niegodziwość, która jest skrajnym przeciwieństwem prawdziwej pobożności. Kto z ludu Bożego igrałby dziś z niemoralnością cielesną, niech baczy na przestrogę, jaką jest wydany na nich wyrok!

14. W jaki sposób zaczęto ‛ogłaszać Jezusa wśród narodów’?

¹⁴ Czwartą cechą wspomnianą w 1 Tymoteusza 3:16 jest to, że Jezus został ‛ogłoszony wśród narodów’. Jak się spełniły te słowa? Na krótko przed pojmaniem go Jezus powiedział apostołom: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten będzie także wykonywał dzieła, które ja czynię; i będzie dokonywał dzieł większych niż te, gdyż ja odchodzę do Ojca” (Jana 14:12). Niedługo potem, w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, zlał na swych uczniów ducha świętego i wśród Żydów zaczęto rozgłaszać wstrząsającą nowinę: „Tego Jezusa wskrzesił Bóg”. Następnie również Samarytanie przyjęli Słowo Boże i zaczęli otrzymywać ducha świętego (Dzieje Apostolskie 2:32; 8:14-17). Jeszcze później, w roku 36, Piotr wystąpił przed Korneliuszem i poganami zebranymi w jego domu. Odtąd dobrą nowinę o Jezusie zaczęto ‛ogłaszać wśród narodów’, to znaczy nie-Żydów, i niektórzy z nich również zostali namaszczeni duchem świętym.

15. Co dowodzi, że pierwsi chrześcijanie dobrze zrozumieli, na czym polega święta tajemnica prawdziwej pobożności?

¹⁵ Jak donoszą Dzieje Apostolskie 12:24, „słowo Jehowy dalej rosło i się rozprzestrzeniało”. W tej samej księdze biblijnej, rozdziale 17, wersecie 6 czytamy, że przeciwnicy w północnej Grecji podnieśli protest, co zresztą robią i teraz, wołając: „Ci ludzie, którzy wywracają zamieszkaną ziemię, pojawili się i tutaj”. Po niecałych 30 latach Paweł mógł napisać z Rzymu, iż dobra nowina jest „głoszona całemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Ówcześni chrześcijanie dobrze zrozumieli, na czym polega święta tajemnica prawdziwej pobożności. Jakże gorliwie wprowadzali ją w czyn! My również poznawajmy ją i wcielajmy w życie w tym szczytowym okresie głoszenia o Królestwie!

16. Jaki był piąty szczegół świętej tajemnicy i dzięki jakiej działalności stał się widoczny?

¹⁶ W wyniku działalności kaznodziejskiej w pierwszym stuleciu wyraźnie uwidocznił się piąty szczegół świętej tajemnicy z Listu 1 Tymoteusza 3:16: „Uwierzono w niego na świecie”. Przyczyniła się do tego prawdziwa pobożność gorliwych misjonarzy wzorujących się na Chrystusie, takich jak Paweł i Tymoteusz. Zanieśli oni dobrą nowinę do Azji Mniejszej i do Europy — gdzie być może dotarli aż do Hiszpanii; do wschodniej Afryki zawitała ona za pośrednictwem ochrzczonego Etiopczyka, podczas gdy Piotr usługiwał w Babilonie.

17. Dlaczego w całym dzisiejszym świecie ludzie okazują wiarę w Jezusa?

¹⁷ A co się dzieje obecnie? Od roku 1919 namaszczony ostatek daje wzór pod względem prawdziwej pobożności. Pomazańcy rzetelnie budują na fundamencie wiary założonym przez Jezusa. Zwłaszcza od roku 1935 rozpoczęli zgromadzanie wielkiej rzeszy tych, którzy radują się teraz perspektywą przejścia przez „wielki ucisk” i dostąpienia życia wiecznego w ziemskim raju (Objawienie 7:9, 14). W ten sposób wszędzie w dzisiejszym świecie ludzie dają wiarę dobrej nowinie, której treść skupia się na Jezusie. Społeczność przeszło 3 700 000 Świadków Jehowy głosi i krzewi się po całej ziemi, kierując się prawdziwą pobożnością!

18. Jak Jezus „zabrany został w chwale”?

¹⁸ Pozostała jeszcze jedna płaszczyzna świętej tajemnicy — szósta: Jezus „zabrany został w chwale”. Po ‛ożywieniu w duchu’ przez 40 dni ukazywał się w ciałach materialnych uczniom i ‛rozmawiał o Królestwie Bożym’. Potem wstąpił do nieba (Dzieje Apostolskie 1:3, 6-9). W ten sposób otrzymał odpowiedź na modlitwę zapisaną w Ewangelii według Jana 17:1-5: „Ojcze (...) przyspórz chwały swemu Synowi, aby i Syn przysporzył chwały Tobie. (...) Przysporzyłem ci chwały na ziemi (...) Teraz więc Ty, Ojcze, wsław mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy Tobie, zanim powstał świat”.

19. Co musiało towarzyszyć powrotowi Jezusa do nieba?

¹⁹ Jakże wielka radość musiała towarzyszyć powrotowi Jezusa do nieba! Dużo wcześniej, gdy Jehowa zakładał ziemię, „wszyscy synowie Boży zaczęli wołać pełni uznania” (Hioba 38:7). Tym bardziej więc owe hufce anielskie musiały z żywiołową radością witać na nowo w swym gronie tego lojalnego Bojownika na rzecz zwierzchnictwa Jehowy!

20. Dlaczego Jezus odziedziczył tak zaszczytne imię i między innymi czego dokonał będąc na ziemi?

²⁰ W Liście do Hebrajczyków 1:3, 4 Paweł pisze o zwycięskim Jezusie: „Po dokonaniu oczyszczenia za nasze grzechy zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. Tak stał się znaczniejszym od aniołów, w tej mierze, w jakiej odziedziczył zaszczytniejsze od nich imię”. Otrzymał je, ponieważ odniósł tryumf nad niesprawiedliwością. Ten Syn Boży istotnie rozniecił na ziemi płomień prawdziwej pobożności. Ustanowił też przykład dla innych, którzy będą się ubiegać o życie wieczne. Z chwilą wywyższenia Jezusa do prawicy Bożej w niebie święta tajemnica prawdziwej pobożności została ujawniona we wszystkich szczegółach.

Poznanie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności

„Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 PIOTRA 2:21).

1. Co Jehowa zamierzył odnośnie do świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?

„ŚWIĘTA tajemnica prawdziwej pobożności” przestała być tajemnicą! (1 Tymoteusza 3:16). Jakże różni się ona od tajemnic religii fałszywej, takich jak dogmat Trójcy, pozostających tajemnicami! Nikt nie potrafi ich zrozumieć. Tutaj przeciwnie, zamierzeniem Jehowy jest, żeby „święta tajemnica prawdziwej pobożności” ujawniona w osobie Jezusa Chrystusa uzyskała jak największy rozgłos. Sam Jezus stał się wybitnym przykładem gorliwego głosiciela Królestwa Bożego. Jak to zaraz zobaczymy, można się dużo nauczyć z jego orędzia oraz sposobu głoszenia.

2. Dlaczego kwestię służby Jezusa wysunięto na pierwsze miejsce przed okup? (Mateusza 20:28).

² Zastanówmy się dokładniej, co to znaczy, że Jezus został „ujawniony w ciele” (1 Tymoteusza 3:16). W Ewangelii według Mateusza 20:28 czytamy, iż „nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu” (Bw). Kwestię służenia wysunięto tu nawet na pierwsze miejsce, przed okup. Dlaczego? Otóż jeszcze w Edenie podstępny Wąż zakwestionował słuszność zwierzchnictwa Jehowy nad ludzkością, dając tym do zrozumienia, że Boże dzieło stwórcze jest wadliwe i żadne stworzenie ludzkie poddane próbie nie zdoła zachować prawości wobec Najwyższego (por. Hioba 1:6-12; 2:1-10). Jezus będąc doskonałym człowiekiem, „ostatnim Adamem”, wykazał swą nienaganną służbą, iż Szatan, który podniósł ten zarzut, jest nikczemnym kłamcą (1 Koryntian 15:45). Co więcej, Jezus ponad wszelką wątpliwość dowiódł swych kwalifikacji do tego, by w ramach usprawiedliwienia zwierzchnictwa Jehowy służyć jako ustanowiony przez Niego „Główny Pośrednik i Zbawiciel” oraz „sprawiedliwie sądzić zamieszkaną ziemię” (Dzieje Apostolskie 5:31; 17:31).

3. Jak Jezus w pełni obalił zarzuty Szatana?

³ Jezus w pełni obalił oszczercze zarzuty Szatana! Żaden człowiek w dziejach nie służył Bogu z takim oddaniem pomimo szyderstw, doświadczeń oraz cierpień fizycznych i psychicznych. Chrystus musiał znosić bluźniercze obelgi, będąc Synem Bożym. We wszystkim — łącznie z okrutną, haniebną śmiercią — pozostał nieugięty i niewzruszenie lojalny wobec swego Ojca. W Liście do Filipian 2:8, 9 Paweł pisze o nim, że „okazał posłuszeństwo aż do śmierci — i to śmierci na palu męki”, i dlatego Bóg go wywyższył i „dał mu imię, które jest nad wszelkie inne imię”. Jezus zgodnie z prawdą zdemaskował Szatana jako złośliwego kłamcę!

4. Dlaczego Jezus mógł powiedzieć Piłatowi, że przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie?

⁴ Toteż pod koniec kilkuletniego zaledwie okresu intensywnego głoszenia mógł oznajmić przed Poncjuszem Piłatem: „Sam powiadasz, że jestem królem. Po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest po stronie prawdy, słucha mego głosu” (Jana 18:37). W sposób niezrównany okazał prawdziwą pobożność, obwieszczając prawdę o Królestwie Bożym po całej Palestynie. Szkolił swych uczniów na gorliwych głosicieli. Dał przykład, który dziś naprawdę pobudza do kroczenia jego śladami!

Uczenie się od naszego Wzorodawcy

5. Czego można się dowiedzieć o prawdziwej pobożności przez pilne wpatrywanie się w Jezusa?

⁵ Przez okazywanie prawdziwej pobożności w spełnianiu woli Jehowy my też możemy dawać dowody, że Diabeł jest kłamcą. Żadne próby, na które bylibyśmy wystawieni, nie dorównają udrękom i zniewagom, jakie znosił Jezus. Uczmy się więc od naszego Wzorodawcy. List do Hebrajczyków 12:1, 2 zachęca nas, byśmy biegli wytrwale, „wpatrując się pilnie w Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa”. W przeciwieństwie do Adama, który nie wytrwał w prawdziwej pobożności, Jezus jako jedyny na ziemi sprostał wszystkim próbom w sposób doskonały. Do samej śmierci okazał się „lojalny, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników” (Hebrajczyków 7:26). Będąc nieskazitelnie prawym, mógł powiedzieć swym wrogom: „Kto z was potrafi udowodnić mi grzech?” Obalił zarzuty Szatana oświadczeniem: ‛Władca świata nie ma przystępu do mnie’. A w ostatnim przemówieniu do uczniów, zanim go zdradzono i pojmano, powiedział: „Odwagi! Ja przezwyciężyłem świat” (Jana 8:46; 14:30; 16:33).

6. (a) Dlaczego Jezus wie, jakiego pokrzepienia potrzebuje ludzkość? (b) Jak dalece Jezus okazał bogobojność?

⁶ Przebywając w ciele na ziemi, Jezus doświadczył, co to znaczy być człowiekiem, stworzeniem „nieco niższym od aniołów” (Hebrajczyków 2:7). Poznał nasze słabości, toteż jest dobrze przygotowany do usługiwania ludziom przez 1000 lat w charakterze Króla i Sędziego. Syn Boży, który powiedział: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się trudzicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię”, wie, jakiego pokrzepienia nam potrzeba (Mateusza 11:28). W Liście do Hebrajczyków 5:7-9 napisano: „Za swoich dni w ciele Chrystus z usilnym wołaniem i ze łzami zanosił błagania oraz prośby do Tego, który był w stanie wybawić go od śmierci, a za swą bogobojność został łaskawie wysłuchany. Chociaż był Synem, z tego, co cierpiał, uczył się posłuszeństwa, a uczyniony doskonałym, stał się odpowiedzialny za wieczne zbawienie wszystkich jemu posłusznych”. Nie cofnął się nawet przed żądłem ludzkiej śmierci, która go spotkała wskutek ‛ukąszenia w piętę’ przez nienawistnego Węża (Rodzaju 3:15). Obyśmy i my zawsze szli za wzorem jego bogobojności, w razie potrzeby aż do śmierci, ufając, że Jehowa Bóg wysłucha naszych błagań i da nam zbawienie.

‛Żyć dla sprawiedliwości’

7. Jaki wzór pozostawił Chrystus według 1 Piotra 2:21-24 i jak jego postępowanie powinno oddziaływać na nas?

⁷ Będąc ujawniony w ciele Jezus lojalnie odsłaniał świętą tajemnicę prawdziwej pobożności. List 1 Piotra 2:21-24 informuje: „Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami. Nie popełnił grzechu, ani też oszustwo nie znalazło się na jego ustach. Kiedy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się także obelgami. Kiedy cierpiał, nie odgrażał się, lecz polecał siebie Temu, który sądzi sprawiedliwie. Sam zaniósł nasze grzechy we własnym ciele na pal, abyśmy skończywszy z grzechami żyli dla sprawiedliwości”. Rozmyślanie nad postępowaniem Jezusa naprawdę zachęca do tego, by za jego przykładem przejawiać prawdziwą pobożność, zachowywać prawość i żyć dla sprawiedliwości!

8. Jak za przykładem Jezusa można żyć dla sprawiedliwości?

⁸ Jezus istotnie żył dla sprawiedliwości. W Psalmie 45:7 [45:8, Bw] powiedziano o nim: „Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidzisz niegodziwości”. Apostoł Paweł odniósł te słowa do Jezusa w Liście do Hebrajczyków 1:9, gdzie napisał: „Umiłowałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś bezprawie”. Obyśmy znając świętą tajemnicę prawdziwej pobożności tak jak Jezus zawsze miłowali to, co słuszne, a nienawidzili zła. Bądźmy zdecydowani żyć dla sprawiedliwości i trzymać się słusznych zasad Jehowy, zarówno pod względem chrześcijańskich mierników moralnych, zaciekle dziś atakowanych przez szatański świat, jak też w obcowaniu z członkami organizacji Bożej oraz osobami spoza niej. Stale odżywiajmy się Słowem Bożym, aby posiąść zrozumienie jego głębokich prawd, jakże niezbędne do przeciwstawiania się Szatanowi i jego zakusom!

9. Co jeszcze pobudzało Jezusa do gorliwej służby i czego to wymagało, jeśli chodzi o fałszywych pasterzy religijnych?

⁹ Do gorliwości w służbie pobudzało Jezusa jeszcze coś więcej. Co takiego? Ewangelia według Mateusza 9:36 donosi: „Na widok tłumów wezbrała w nim litość dla nich, ponieważ były złupione i sponiewierane jak owce bez pasterza”. Zaczął ‛nauczać je wielu rzeczy’ (Marka 6:34). Oczywiście wymagało to między innymi zdemaskowania niegodziwości i bezprawia fałszywych pasterzy religijnych. Jak czytamy w Mateusza 15:7-9, Jezus powiedział niektórym z nich: „Obłudnicy, trafnie prorokował o was Izajasz, gdy mówił: ‛Lud ten wargami darzy mnie szacunkiem, jednak sercem bardzo się ode mnie oddalił. Na próżno oddają mi cześć, ponieważ nauczają nakazów ludzkich jako doktryn’”.

Nikczemna tajemnica

10. Kogo dziś dotyczy ‛tajemnica bezprawia’ i jaka wina obciąża tych ludzi?

¹⁰ Podobnie jak Jezus skierował oskarżenie przeciw fałszywym przywódcom religijnym, tak i dziś istnieje tajemnica będąca krańcowym przeciwieństwem świętej tajemnicy prawdziwej pobożności. Paweł nazwał ją w Liście 2 do Tesaloniczan 2:7 ‛tajemnicą bezprawia’. W pierwszym wieku była ona zakryta; odsłonięcie jej miało nastąpić dopiero długo po śmierci apostołów. Treść jej ogniskuje się obecnie na duchownych chrześcijaństwa, zainteresowanych bardziej polityką niż obwieszczaniem dobrej nowiny o sprawiedliwym Królestwie Bożym. W ich szeregach rozpleniła się obłuda. Jaskrawym tego przykładem są telewizyjni kaznodzieje sekt protestanckich — szarlatani obdzierający ze skóry swe owce i multimilionerzy zakładający dolarowe imperia. Zadają się z prostytutkami, wylewają krokodyle łzy, gdy ich sprawki wychodzą na jaw, i ciągle proszą o coraz więcej pieniędzy. Podobnie odpychająco wygląda rzymskokatolicki Watykan ze swymi wyrachowanymi powiązaniami politycznymi, pompą i malwersacjami bankowymi.

11. Jaki los spotka kler chrześcijaństwa i cały Babilon Wielki?

¹¹ Kler chrześcijaństwa bez trudu można utożsamić z „człowiekiem bezprawia”! (2 Tesaloniczan 2:3). Ta główna część Babilonu Wielkiego zostanie odarta z wszelkich osłonek i spustoszona, a z nią reszta religii fałszywej. Księga Objawienia 18:9-17 donosi, że politycy i kupcy (a także ich bankierzy) podniosą wtedy lament: „Jaka szkoda, jaka szkoda — wielka stolico”! Babilon Wielki ze swymi tajemnicami będzie obnażony jako skrajne przeciwieństwo wszystkiego, czym jaśnieje święta tajemnica prawdziwej pobożności.

12. Do czego pobudzało Jezusa umiłowanie sprawiedliwości?

¹² Ponieważ Jezus miłował sprawiedliwość i nienawidził bezprawia, więc wytężał wszystkie swe siły na rzecz prawdziwego wielbienia. Będąc po raz pierwszy w Jeruzalem jako namaszczony Syn Boży, Chrystus wypędził ze świątyni kupców i zmieniających pieniądze, rozkazując: „Zabierzcie to stąd! Przestańcie zamieniać dom mego Ojca w targowisko!” (Jana 2:13-17). Podczas jednej z następnych wizyt w świątyni oświadczył przeciwnym mu Żydom: „Ojcem waszym jest Diabeł, a wy chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał, i nie obstawał przy prawdzie, bo u niego prawdy nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Jakże wielką odwagę okazał Jezus, mówiąc w twarz owym religiantom, że kłamią i są synami Diabła!

13. (a) Gdzie Jezus dobitnie dał wyraz nienawiści do bezprawia? (b) Dlaczego nieprawe duchowieństwo zasługuje na podobne osądzenie jak uczeni w Piśmie i faryzeusze?

¹³ Nienawiść Jezusa do bezprawia widać chyba najwyraźniej w ostrym oskarżeniu uczonych w Piśmie i faryzeuszy, zamieszczonym w 23 rozdziale Ewangelii według Mateusza. Siedmiokrotnie przepowiedział im „biada” oraz porównał ich do ‛grobów pobielanych, pełnych wszelakiej nieczystości, obłudy i bezprawia’. Jakże pragnął uwolnić lud ciemiężony w tych pętach! „Jeruzalem, Jeruzalem”, zawołał, „ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście! Oto wam dom wasz pusty zostanie” (wersety 37, 38, Bw). Współczesne nam, bezprawnie postępujące duchowieństwo zasłużyło na podobne osądzenie, gdyż zgodnie ze słowami 2 Tesaloniczan 2:12 ‛nie wierzy prawdzie, ale ma upodobanie w niesprawiedliwości’. Jego bezprawie jest skrajnym przeciwieństwem prawdziwej pobożności, w której tak lojalnie trwał Jezus, gdy był na ziemi.

Obwieszczanie wyroków Bożych

14. Do czego powinno nas skłaniać docenianie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?

¹⁴ Docenianie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności zawsze powinno nas skłaniać do ścisłego wstępowania w ślady Jezusa. Za jego przykładem powinniśmy z zapałem obwieszczać „rok przychylności ze strony Jehowy i dzień pomsty ze strony naszego Boga”, o których mówi Księga Izajasza 61:2. Gorliwie dokładajmy starań, by „pocieszyć wszystkich pogrążonych w smutku”. Podobnie jak za czasów Jezusa i dziś trzeba odwagi, by ogłaszać wyroki Jehowy, w tym również dobitne orędzia zawarte w śmiałych artykułach Strażnicy oraz w książce Revelation—Its Grand Climax At Hand! (Wspaniały finał Objawienia bliski!). Głosić musimy odważnie, lecz taktownie, a nasze wypowiedzi mają być ‛przyprawione solą’, aby smakowały skłaniającym się ku sprawiedliwości (Kolosan 4:6). Obyśmy dzięki przyswojeniu sobie wzoru prawdziwej pobożności, który dał nam Jezus, mogli w słusznym czasie oświadczyć, że dzieło powierzone nam przez Jehowę wykonaliśmy do końca (Mateusza 24:14; Jana 17:4).

15. Jakie wydarzenia związane ze świętą tajemnicą Boga mają miejsce od roku 1914?

¹⁵ Jakże niedościgły Wzór ustanowił Jezus, gdy był ujawniony w ciele! Jakże wyraźnie spełniła się w jego osobie święta tajemnica prawdziwej pobożności. Jakże odważnie wywyższał imię Jehowy! I jakże cudownie wynagrodził go Ojciec za zachowanie prawości! Ale święta tajemnica Boża jeszcze się na tym nie kończy. Od roku 1914 żyjemy w „dniu Pańskim” (Objawienie 1:10). Z Księgi Objawienia 10:7 wynika, że jest to czas, by „święta tajemnica Boga zgodnie z dobrą nowiną” dobiegła kresu. Niebiańskie głosy już obwieściły, że „królestwo świata stało się Królestwem naszego Pana [Jehowy] i Jego Chrystusa, a będzie królował na wieki, na zawsze” (Objawienie 11:15). Jehowa osadził Mesjańskiego Króla, Jezusa Chrystusa, na chwalebnym tronie, czyniąc go swoim współwładcą!

16. Jak nowo ustanowiony Król, Jezus Chrystus, szybko dowiódł w niebie swego poszanowania pobożności?

¹⁶ Jako panujący wespół z Bogiem w nowo narodzonym Królestwie, Jezus nosi też imię Michał (to znaczy: „Któż jest jak Bóg?”). Żaden buntownik nie zdoła dorównać Bogu i nowo ustanowiony Król bezzwłocznie tego dowiódł zrzuceniem na ziemię pierwotnego Węża, Szatana, oraz jego aniołów (Objawienie 12:7-9). Tak więc w niebie Jezus też okazuje pobożność, podobnie jak kierował się prawdziwą pobożnością, gdy przebywał na ziemi. Został wyniesiony do chwały i nie spocznie, dopóki nie unicestwi religii fałszywej oraz całkowicie nie usunie widzialnej i niewidzialnej organizacji Szatana.

17. Jakie wydarzenia po roku 1914 są spełnieniem wypowiedzi z Mateusza 25:31-33?

¹⁷ Od roku 1914 świętej tajemnicy Bożej dodatkowo przydaje blasku spełniające się proroctwo Jezusa z Ewangelii według Mateusza 25:31-33: „Kiedy już Syn Człowieczy przybędzie w chwale i z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. A wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, kozły zaś po lewicy”. Ten chwalebny Król, Sędzia i Rzecznik prawdziwej pobożności, który wszystko dostrzega ze swej pozycji w niebiosach, wywrze pomstę najpierw na człowieku bezprawia i pozostałych składnikach Babilonu Wielkiego, a potem na całej reszcie niegodziwej ziemskiej organizacji Szatana wraz z jej zwolennikami o usposobieniu kozłów. Następnie Szatan zostanie uwięziony w otchłani (Objawienie 20:1-3). Natomiast „sprawiedliwi” o usposobieniu owiec odejdą do życia wiecznego (Mateusza 25:46). Obyś podążając drogą prawdziwej pobożności zapewnił sobie miejsce w tej grupie zachowujących prawość!

18. Jak zostaliśmy zaszczyceni w związku ze świętą tajemnicą prawdziwej pobożności?

¹⁸ Księga Objawienia 19:10 nawołuje: „Bogu oddaj cześć”. Dlaczego? W dalszej części tego wersetu czytamy: „Bo właśnie świadczenie o Jezusie jest natchnieniem prorokowania”. Ileż to starożytnych proroctw zawierało świadectwo o Jezusie! Gdy już się spełniły, święta tajemnica Boża stała się przejrzysta jak kryształ. Radujemy się wiedząc, że święta tajemnica prawdziwej pobożności znalazła swe uosobienie w Jezusie. Zostaliśmy cudownie uprzywilejowani, mogąc wstępować w jego ślady jako pokorni słudzy na rzecz Królestwa Bożego. Udostępniono nam zrozumienie świętej tajemnicy Boga zgodnie z dobrą nowiną i dostąpiliśmy zaszczytu obwieszczania wszystkiego, co ona obejmuje!