Jezus i jego zbór wyzwoleni z Hadesu. W Mateusza 16:18 Jezus powiedział o swoim zborze, że „bramy Hadesu [„potęga śmierci”, PE] go nie przemogą”. Podobnie wyraził się w obliczu śmierci król Ezechiasz: „W połowie moich dni wejdę w bramy Szeolu” (Iz 38:10). A zatem złożona przez Jezusa obietnica zwycięstwa nad Hadesem oznacza, że jego „bramy” się otworzą i uwolnią wskrzeszonych zmarłych, jak to się stało z samym Chrystusem Jezusem.

Ponieważ Hades oznacza powszechny grób ludzkości — nie tyle stan, ile miejsce — to gdy Józef z Arymatei pochował Jezusa, ten znalazł się za „bramami Hadesu”. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. Piotr powiedział o nim: „Nie został opuszczony w Hadesie ani jego ciało nie ujrzało skażenia. Tego Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami” (Dz 2:25-27, 29-32; Ps 16:10). Chociaż za czasów Piotra król Dawid wciąż przebywał za „bramami Hadesu” (Mt 16:18; Dz 2:29), otworzyły się one przed Chrystusem Jezusem, gdy został wyprowadzony z Hadesu przez swego Ojca. Odtąd dzierży „klucze śmierci i Hadesu” (Obj 1:17, 18), gdyż otrzymał moc wskrzeszania umarłych (Jn 5:21-30).

W Objawieniu 20:13, 14 napisano, że morze, śmierć i Hades wydadzą tych, którzy się w nich znajdują, że zostaną opróżnione; Hades (wspólny grób pochowanych w ziemi) wymieniono tu obok morza (którego wody są grobem wielu ludzi), aby podkreślić, iż ta zapowiedź dotyczy wszystkich zmarłych. Później śmierć i Hades (ale nie morze) zostają wrzucone do „jeziora ognia”, które wyobraża „drugą śmierć”. W ten sposób symbolicznie ‛umierają’, przestają istnieć, co oznacza koniec śmierci odziedziczonej po Adamie oraz kres Hadesu (Szeolu), będącego wspólnym grobem wszystkich ludzi.

Słowo „Hades” w Chrześcijańskich Pismach Greckich jest w większości wypadków powiązane ze śmiercią — albo w samym wersecie, albo w jego bezpośrednim kontekście (dwa wyjątki omówiono w następnym akapicie). Hades nie oznacza pojedynczego grobu (táfos), grobowca (mnéma) ani grobowca pamięci (mnemeíon), lecz powszechny grób ludzkości, miejsce, w którym już nie widać zmarłych. Ma więc takie samo znaczenie jak jego hebrajski odpowiednik „Szeol”, co potwierdza analiza wszystkich dziesięciu wersetów, gdzie występuje (zob. GRÓB, GROBOWIEC; SZEOL).