Gorliwi chrześcijanie brytyjscy

Jak donosi czasopismo The Economist, niespełna 10 procent z 56 milionów Brytyjczyków zalicza się do gorliwych chrześcijan. Na niedzielne nabożeństwa przychodzi mniej niż cztery miliony osób, w tym zaledwie milion sto tysięcy anglikanów. Ale mimo szerzącego się agnostycyzmu Kościół anglikański dalej zajmuje uprzywilejowaną pozycję jako religia państwowa. „Chociaż Brytyjczycy od lat nie są społeczeństwem chrześcijańskim, jednak nie przyznają się do agnostycyzmu — głównie z powodu przywiązania do tradycji” — oświadczono na łamach wspomnianego czasopisma. Nic więc dziwnego, że dzisiejsi politycy oraz dziennikarze domagają się rozdziału Kościoła od państwa.

„Nie ma gorszego świata nad ten, który do cna zeświecczał, a podaje się za chrześcijański” — przyznał z ubolewaniem Walter Bagehot, żyjący w XIX wieku wydawca The Economist. W I wieku n.e. Jezus Chrystus powiedział, że jego uczniowie ‛nie należą do świata, jak i on nie należał do świata’ (Jana 17:16, NW). Mimo to rozesłał ich po świecie, aby obwieszczali Królestwo Boże. Podobnie dzisiaj Świadkowie Jehowy są znani na całej ziemi z gorliwego głoszenia „publicznie i po domach” (Dzieje 20:20).

W Wielkiej Brytanii działa 126 173 Świadków Jehowy, a więc niewielu w porównaniu z liczbą wyznawców Kościoła anglikańskiego. Niemniej każdego miesiąca przeznaczają na uczestniczenie w zebraniach chrześcijańskich jakieś 20 godzin. Co więcej, w 1992 roku każdy z nich poświęcał prócz tego średnio 16 godzin miesięcznie na oznajmianie drugim dobrej nowiny o Królestwie Bożym — rządzie, który niebawem ustanowi sprawiedliwy nowy świat (Mateusza 24:14; 2 Piotra 3:13). Kiedy więc następnym razem odwiedzą cię Świadkowie Jehowy, czy pozwolisz im przedstawić owo znamienne orędzie i czy zechcesz się dowiedzieć, co leży u podstaw ich gorliwości?