-
Wielka BrytaniaRocznik Świadków Jehowy — 2000
-
-
Wiosną 1968 roku do Anglii przyjechała Franziska, młoda Niemka będąca Świadkiem, by u pewnej rodziny wykonywać prace domowe w zamian za mieszkanie i wyżywienie oraz możliwość uczenia się miejscowego języka. Po skorzystaniu w owym roku ze zgromadzenia okręgowego pod hasłem „Dobra nowina dla wszystkich narodów” Franziska z zapałem zwiększyła udział w służbie polowej i nowo wydaną książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego pokazała dziewczętom z sąsiedztwa, pracującym w takim samym charakterze jak ona. W rezultacie zapoczątkowała cztery studia biblijne. Jedno z nich prowadziła po niemiecku z pewną Szwajcarką. Kiedy zaczęła ona chodzić na zebrania zborowe, mogła naocznie dostrzec miłość panującą w domostwie Jehowy (Jana 13:35). Przed upływem roku zrobiła tak wspaniałe postępy, że oddała życie Jehowie i została ochrzczona. Później podjęła służbę pionierską i nawet pomogła swej matce poznać prawdę. Ale dla Franziski to był dopiero początek świadczenia takim dziewczętom.
„Ilekroć podczas głoszenia od domu do domu napotykam dziewczynę pracującą za mieszkanie i wyżywienie”, opowiada entuzjastycznie Franziska, „mówię jej, że ja też kiedyś to robiłam. Od razu mamy wspólny język. Zawsze podkreślam, że gdy przyjechałam do Anglii, znałam tylko jedną siostrę. Niemniej w zborze dano mi odczuć, iż jestem mile widziana. Dlatego zawsze staram się szybko związać takie osoby ze zborem, by mogły zobaczyć, że tworzymy jedną wielką rodzinę”.
W 1974 roku Franziska wyszła za Philipa Harrisa i obecnie razem usługują w londyńskim Betel oraz w zborze Northwood. Pewien dom na tamtejszym terenie Franziska odwiedzała ponad 13 lat. Wyjaśnia: „Do Betel przyszedł list od Francuzki, która pracowała jako pomoc domowa i prosiła, by zaszedł do niej ktoś ze Świadków. Od głosicieli we Francji otrzymała książkę Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi i chciała dowiedzieć się czegoś więcej. Widziałam, że choć Nathalie słabo zna angielski, jest złakniona prawdy. Robiła wspaniałe postępy i wkrótce zaczęła przychodzić na zebrania”. Przed powrotem do Francji Nathalie została głosicielką Królestwa, a teraz oboje z mężem pełnią tam służbę pionierską wśród ludności arabskiej.
Rodzina zatrudniająca te dziewczęta miała pewien system. Zanim jedna wyjechała, przyjeżdżała następna. Przez kilka dni poprzedniczka zapoznawała nowo przyjętą z zakresem prac domowych. Kiedy Nathalie miała odjechać, Franziska poradziła jej: „Nim wrócisz do Francji, powiedz swej następczyni, jak bardzo studium Biblii ci pomogło, i zobacz, czy ją to zainteresuje”. Miejsce Nathalie zajęła Isabelle, również z Francji, i rzeczywiście okazała zainteresowanie. Franziska także z nią studiowała. Po niej przybyła druga Nathalie, która wkrótce zaczęła uczęszczać na zebrania. Gdy powróciła do Francji, też została ochrzczona.
Kolejna dziewczyna, Gabriela, przyjechała z Polski. Wcześniej nie miała bliższych kontaktów ze Świadkami Jehowy i oznajmiła Franzisce, że nie lubi Niemców, gdyż mają w Polsce złą opinię. Franziska wyjaśniła, iż Świadkowie Jehowy nigdy nie brali udziału w konfliktach zbrojnych. „W czasie II wojny światowej nie znalazłaby pani w wojsku ani jednego Świadka Jehowy” — argumentowała. „Czy pani wie, że byliśmy prześladowani? Trafialiśmy do obozów koncentracyjnych za odmowę pozdrawiania Hitlera i niepopieranie jego reżimu”. Gabriela wyraziła zdumienie i wkrótce wyzbyła się uprzedzeń do narodu niemieckiego. Z pomocą Franziski zaczęła regularnie analizować Biblię, po czym została nieochrzczoną głosicielką, a na zgromadzeniu w Twickenham usymbolizowała swe oddanie się Jehowie. W sumie Franziska prowadziła studia biblijne z 25 takimi dziewczętami z 10 różnych krajów oraz miała radość z wprowadzania ich do kochającej rodziny Jehowy.
-
-
Wielka BrytaniaRocznik Świadków Jehowy — 2000
-
-
[Ilustracja na stronie 79]
Franziska Harris poświęca szczególną uwagę dziewczętom pracującym za mieszkanie i wyżywienie
-