-
Wielka BrytaniaRocznik Świadków Jehowy — 2000
-
-
Własne Sale Zgromadzeń
Oprócz dorocznych zjazdów okręgowych mamy w ciągu roku także mniejsze zgromadzenia obwodowe. W 1969 roku liczba głosicieli Królestwa w Wielkiej Brytanii wynosiła 55 876, ale przez cztery lata wzrosła do 65 348. Do owego czasu zgromadzenia obwodowe odbywały się w wynajętych salach, jednak znalezienie odpowiednich miejsc po korzystnej cenie było coraz trudniejsze.
W latach siedemdziesiątych stało się jasne, że potrzebujemy własnych Sal Zgromadzeń. Zorganizowano spotkania braci piastujących odpowiedzialne funkcje i zaczęto szukać właściwych obiektów. Najpierw zamierzano odnowić istniejące budynki. Na początku 1975 roku wynegocjowano zakup nieczynnego kina w Manchesterze w północnej Anglii. Dnia 31 sierpnia, po kilkumiesięcznym remoncie, oddano do użytku pierwszą w tym kraju Salę Zgromadzeń Świadków Jehowy. Została udostępniona w samą porę, gdyż od września miał być przedstawiany nowy program spotkań obwodowych.
Dwa lata wcześniej w południowo-wschodniej części kraju spotkali się nadzorcy takich zgromadzeń, by rozważyć nabycie jakiejś sali w Londynie. Denis Cave, członek komitetu mającego znaleźć odpowiedni budynek, przypomina sobie, że przeżył szok, gdy zebrani jednomyślnie postanowili szukać nie jednej, lecz dwóch sal — po północnej i południowej stronie Tamizy, i to pomimo wysokich cen posesji w tym rejonie!
Atrakcyjną okazją wydawało się nieczynne kino w miejscowości Dorking, leżącej 30 kilometrów na południe od Londynu. Pojawili się jednak handlarze nieruchomościami i zaoferowali za ten obiekt sporą sumę. Początkowo Denis się zniechęcił, ale niespodziewanie zadzwonił do niego burmistrz i poprosił, by z jeszcze jednym bratem przyszli na spotkanie. Władze cofnęły pewne ograniczenia, dzięki czemu ów budynek mógł zostać wykorzystany do celów kultowych, a poza tym zgodziły się go zakupić i zaproponowały braciom wzięcie w dzierżawę przedłużaną co trzy lata.
Sala ta dobrze służyła ponad 10 lat, dopóki władze miasteczka nie postanowiły zrobić z niej innego użytku. Wówczas bracia nabyli 11-hektarową posiadłość niedaleko londyńskiego lotniska Gatwick. Stojące na niej budynki udało się zaadaptować na piękną Salę Zgromadzeń. Kontrowersje wśród mieszkańców pobliskich domów wzbudziło dojeżdżanie do nowego obiektu kilkoma wąskimi uliczkami. Całkiem zrozumiałe, iż pragnęli oni chronić swoją prywatność i w miarę możliwości cieszyć się niezmąconym spokojem. Czy Świadkowie uszanują wskazówki, by do Sali Zgromadzeń jechać starannie wytyczonymi drogami i z określoną prędkością? Pewna gazeta relacjonująca spotkanie tamtejszej Komisji Planowania Przestrzennego donosiła: „Zdaniem Komisji w normalnych wypadkach nie zdołano by wyegzekwować takich warunków. Ale Świadkowie Jehowy są inni”. Przewodniczący tej komisji dodał: „Wiele ugrupowań czy organizacji chciałoby powiedzieć, że ich członkowie się do tego zastosują. A ta organizacja po prostu tak robi”. Otwarcie tej nowej Sali Zgromadzeń w Hays Bridge w hrabstwie Surrey zbiegło się ze zgromadzeniem obwodowym zaplanowanym na 17 i 18 maja 1986 roku — czyli odbyło się dokładnie w rok po nabyciu owej posiadłości.
W roku 1975, równolegle z pracami prowadzonymi przy Sali Zgromadzeń w Dorking, Świadkowie odnawiali w północnolondyńskiej dzielnicy New Southgate dawne kino Ritz, wzniesione w połowie lat trzydziestych, a zamknięte wiosną 1974 roku. Na krótko urządzono w nim synagogę. Kiedy budynek ten nabyli Świadkowie, zdaniem architekta Rogera Dixona wymagał on „poważnych napraw”. „Konstrukcja była ogólnie dobra, ale przepuszczała wodę” — wspomina Dixon. „Aby ukryć opłakany stan, wnętrze pomalowano na czarno!” Wyremontowanie tego obiektu z początku wydawało się przytłaczającym zadaniem. Ale jakieś 2000 ochotników mających większe lub mniejsze kwalifikacje wykonało je w ciągu zaledwie czterech i pół miesiąca.
W tym samym czasie trwały prace przy Sali Zgromadzeń w hrabstwie West Midlands. W roku 1974 bracia zakupili dawne kino w mieście Dudley. Obiekt ten remontowano dłużej, ale we wrześniu 1976 roku był gotowy.
Budowanie nowych Sal Zgromadzeń
Głosicieli Królestwa wciąż przybywało — ich liczba wzrosła z 71 944 w 1974 roku do 92 616 w roku 1984. Wielu z nich mieszkało w wysoko uprzemysłowionych aglomeracjach północnej Anglii. Postanowiono więc zbudować Salę w hrabstwie South Yorkshire.
We wrześniu 1985 roku zaczęto wznosić Salę Zgromadzeń East Pennine na 1642 miejsca siedzące. W obrębie tego obiektu o stalowej konstrukcji znajduje się również Sala Królestwa na 350 osób dla tamtejszego zboru. Dach o rozpiętości 42 metrów nadaje budynkowi bardzo atrakcyjny wygląd. Czasopismo The Structural Engineer nazwało ów niezwykły projekt „ośmiokątnym rozwiązaniem”, a Rada Miejska Rotherhamu przyznała mu najwyższą nagrodę.
Noble Bower, członek zespołu projektowego, pracował na budowie od samego początku, a później usługiwał jako pierwszy nadzorca tej Sali. Swym jowialnym, ale stosownym zachowaniem pokrzepiał ponad 12 500 braci i sióstr, którzy pomagali w robotach budowlanych trwających 14 miesięcy. Aby można je było prowadzić mimo marznącej mgły, ujemnych temperatur czy śniegu, wzniesiono rusztowanie wokół całego terenu i rozpięto plastikową folię ochronną. Wewnątrz zainstalowano nawiew ciepłego powietrza. Nic nie zatrzymało realizacji tego ważnego przedsięwzięcia. Pracujących ochotników przyjeżdżali wspierać bracia z odległych terenów.
Dla Noble’a i jego żony, Louie, najbardziej niezapomnianym dniem był 15 listopada 1986 roku, kiedy to w czasie wizyty Teodora Jaracza, członka Ciała Kierowniczego, Salę Zgromadzeń oddano do użytku.
Takie Sale istniały już w północnej części kraju, w środkowych hrabstwach i na południowym wschodzie, co więc można było zrobić, aby mieli je bracia w zachodniej Anglii i w Walii? W październiku 1987 roku odpowiednią działkę znaleziono w Almondsbury, na północ od Bristolu. Ale niełatwo było uzyskać potrzebne zezwolenia. Wielokrotnie się o nie starano, aż w lutym 1993 roku wreszcie zostały wydane.
Wówczas budowa ruszyła pełną parą. Jakaż radość zapanowała, gdy 5 sierpnia 1995 roku nadeszła pora na uroczyste oddanie do użytku szóstej Sali Zgromadzeń w Anglii! John Barr z Ciała Kierowniczego wygłosił przemówienie „Napełnianie ziemi wiedzą o Jehowie”. Wszyscy obecni z docenianiem przyjęli jego życzliwe przypomnienie: „Zawsze pamiętajcie, że teren, na którym głosicie, stanowi jedynie mały fragment podnóżka Jehowy. On interesuje się tym miejscem tak samo, jak każdym innym, dlatego miejcie w pamięci ogólnoświatowy zasięg dzieła Królestwa”.
Zaraz w następnym tygodniu brat Barr przemawiał na uroczystym oddaniu do użytku nowego kompleksu Sal Królestwa w Edgware w północnej części Londynu. Bracia wybudowali tu piękny zespół trzech Sal oddzielonych przesuwanymi ścianami, dzięki czemu powstaje audytorium, z którego mogą korzystać zbory obcojęzyczne. Do owego czasu przychylne reakcje cudzoziemców sprawiły, iż w Wielkiej Brytanii doszedł ważny teren do głoszenia o Królestwie.
-
-
Wielka BrytaniaRocznik Świadków Jehowy — 2000
-
-
[Mapa i ilustracje na stronach 86, 87]
[Patrz publikacja]
ANGLIA
Sale Zgromadzeń są dogodnie położone na terenie całego kraju: 1) Manchester, 2) Londyn Północny, 3) Dudley, 4) Surrey, 5) East Pennine, 6) Bristol, 7) Edgware
[Ilustracje]
East Pennine
Edgware
Surrey
Manchester
Bristol
-