Kluczem do zrozumienia, kogo wyobraża „wielka rzesza”, jest jej opis zawarty w 7 rozdz. Objawienia oraz pokrewne wersety. W Objawieniu 7:15-17 powiedziano o jej członkach, że Bóg „rozpostrze nad nimi swój namiot” i „otrze z ich oczu wszelką łzę” oraz że zostaną poprowadzeni do „źródeł wód życia”. Podobne sformułowania można znaleźć w Objawieniu 21:2-4: „namiot Boga jest z ludźmi”, „otrze z ich oczu wszelką łzę” i „śmierci już nie będzie”. Opisana tam wizja nie dotyczy mieszkańców nieba, skąd ‛zstępuje Nowa Jerozolima’, ale ludzi żyjących na ziemi.

Następnie relacjonuje wizję, w której ujrzał „wielką rzeszę” ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków. Jej członkowie stoją przed tronem Boga i przypisują swe wybawienie Jemu oraz Barankowi. Wychodzą z „wielkiego ucisku” i pełnią służbę dla Boga w Jego świątyni, a On rozpościera nad nimi swój namiot. Nie grozi im już głód ani pragnienie, z ich oczu będzie otarta wszelka łza, a Baranek, Syn Boży (Jn 1:29), poprowadzi ich do źródeł życia (Obj 7:9-17).