Wielu czytelników ogarnął smutek, gdy w numerze z 1 czerwca 1991 ujrzeli ostatni artykuł z tej serii. Dwunastoletnia Melissa z Włoch czytała go ze łzami w oczach. „Wieczorem przed zgromadzeniem”, wyznała, „pomodliłam się do Jehowy, prosząc o książkę na temat życia Jezusa. Po ogłoszeniu jej wydania klaskałam tak długo, jak długo mogłam”.

Umacnia wiarę

„Przeczytałam tę publikację w ciągu dwóch tygodni” — wyznała mieszkanka Waszyngtonu. „Łzy cisnęły mi się do oczu. Przerywałam na chwilę lekturę, modliłam się i płakałam. Wydawało mi się, że towarzyszę Jezusowi i razem z nim cierpię. Nawet w tydzień po zapoznaniu się z tą książką łzy stawały mi w oczach, gdy pomyślałam o jej treści. Czuję się jeszcze bardziej związana z Jehową, który dał swego Syna”.

„Skończyłam dzisiaj lekturę książki o Jezusie” — napisała niewiasta z Pittsburgha w USA. „Jest znakomita. Kiedy czytałam ostatnie rozdziały, miałam w oczach łzy. Zapoznanie się od razu z całą książką sprawiło mi wielką przyjemność. Nie potrafię wyrazić tego, co czuję — po prostu ogromnie mi się spodobała!”

Duże wrażenie robią piękne ilustracje. Pewien zachwycony czytelnik napisał: „Wydaje mi się, że słyszę płacz ludzi stojących nad martwym dzieckiem (rozdział 47) albo że wiem, co myślał Jezus, gdy dotknęła się go i została uleczona kobieta cierpiąca na upływ krwi (rozdział 46). Rysy twarzy są niezwykle naturalne. (...) Wieczorne czytanie tej książki nie jest dla mnie przykrym obowiązkiem, lecz przyjemnością, prawdziwą ucztą. Sposób, w jaki ją napisano, przybliża nam nie tylko czyny Jezusa, ale daje też pewien wgląd w jego myśli i uczucia”.

Szerokie zastosowanie

Wielu zaczęło się nią posługiwać na studium rodzinnym. Małżeństwo z Silverton w USA napisało: „Mamy troje małych dzieci, więc książka ta znakomicie nadaje się na nasze ‛cowieczorne studium rodzinne’. Jakże stosowne jest uważne zapoznawanie się ze szczegółami z życia naszego miłościwego Króla, Chrystusa Jezusa”.

Kilkunastolatek z Japonii wyjaśnia: „Tato czyta nam, gdy odpoczywamy po kolacji. Wspólnie studiujemy ją od początku, ale ja postanowiłem oprócz tego czytać wieczorem przed snem po jednym rozdziale od końca książki. Jej treść tak jednak wciąga, że często zanim się spostrzegę, jest już pierwsza w nocy”.

Niejeden zdumiewa się mnogością omówionych szczegółów. Pewna siostra przyznała: „Dowiedziałam się mnóstwa rzeczy, których wcale nie znałam”. W liście z Kalifornii czytamy: „Oboje z żoną jesteśmy w prawdzie już ponad 35 lat i możemy szczerze powiedzieć, że jeszcze nie mieliśmy tak zachwycającej publikacji”.

Pomoże ona obalać kłamliwe twierdzenie, jakoby Świadkowie Jehowy nie wierzyli w Jezusa. Pewien czytelnik tak wyraził swoje uznanie: „Wprost nie mogłem się od niej oderwać — jest to najlepsza odpowiedź na zarzuty ludzi, którzy w swej niewiedzy utrzymują, że czciciele Jehowy nie wierzą w Jezusa Chrystusa ani nie okazują mu szacunku. Wystarczy teraz udostępnić im tę odpowiedź”.

Książka ta niewątpliwie odegra ważną rolę w służbie kaznodziejskiej pełnionej przez Świadków Jehowy. Pewna głosicielka napisała: „Dałam jeden egzemplarz kobiecie, z którą studiuję Biblię. Wywarł na nią wpływ graniczący z cudem. Odwiedzałam ją mniej więcej rok, ale nie potrafiłam jej zachęcić, by przychodziła na zebrania”. Kiedy jednak zainteresowana przeczytała 45 rozdziałów nowej książki, oświadczyła, „że zamierza przyjść na niedzielne zebranie, bo już najwyższy czas opowiedzieć się po właściwej stronie”.