Początki w Tesalii

Dobrą nowinę zaczęto też krzewić w Tesalii w środkowej Grecji, a zwłaszcza w dwóch małych wioskach: Kalamaki w nomosie Larisa oraz w Eleftherohori, położonej w nomosie Trikala. W listopadzie 1922 roku załamanie pogody sprawiło, że George Koukoutianos — z zawodu nauczyciel, którego wyrzucono z pracy za przynależność do Badaczy Pisma Świętego — będąc w podróży, zatrzymał się na noc w wiosce Kalamaki, w domu Dimitrisa Pardalosa. Gościnnemu gospodarzowi dał świadectwo. Z jakim skutkiem? Dimitris oraz dwóch innych mieszkańców wsi, Theodoros Pardalos i Apostolos Wlahawas, poznali Jehowę.

Tych trzech mężczyzn zaczęło świadczyć od domu do domu w okolicznych wioskach. Prócz tego co roku przez dwa lub trzy miesiące głosili na dalszych terenach, po czym wracali, by nabrać sił i zarobić pieniądze na kolejne wyprawy. Podróżowali pieszo, dźwigając wszystkie bagaże z literaturą oraz produktami, które za nią otrzymywali.

Spotykały ich też przygody. Jeden z nich opowiadał: „Kiedyś zimą musieliśmy przejść w bród rzekę. Woda była zimna. Ponieważ byłem wyższy, zaproponowałem swemu towarzyszowi, że przeniosę go na plecach. Nie chcąc przeprawiać się po raz drugi, w jedną rękę wziąłem torby z literaturą, a w drugą buty i skarpetki. Jednocześnie w zębach trzymałem koszyk z jajkami. Ale gdy znaleźliśmy się na środku rzeki, popełniłem błąd: Zapytałem partnera, siedzącego mi na plecach, czy wszystko w porządku. Rzecz jasna, natychmiast wypadł mi koszyk z jajkami. Usiłując go złapać, wypuściłem z rąk buty, skarpetki i literaturę. A wtedy z kolei brat spadł z mych pleców do rzeki!” Przez wiele lat na wspomnienie o tej pamiętnej przeprawie pokładali się ze śmiechu.

Praca na terenach wiejskich stanowiła nie lada wyzwanie. Podczas rozpowszechniania traktatu Oskarżenie duchowieństwa Świadkowie byli niekiedy zatrzymywani na posterunkach policji i stawiani przed sądami. Ale prześladowania krzepiły ich wiarę i wzmagały gorliwość dla Królestwa. W rezultacie od roku 1930 zbór w Kalamaki zaczął się rozrastać liczebnie.

Ale prześladowania krzepiły ich wiarę i wzmagały gorliwość dla Królestwa. W rezultacie od roku 1930 zbór w Kalamaki zaczął się rozrastać liczebnie.