URODZIŁEM się w 1926 roku w niewielkiej greckiej miejscowości Karitsa jako siódme z ośmiorga dzieci pracowitych rodziców.

Rok wcześniej rodzice poznali Ioannisa Papparizosa, który był gorliwym i rozmownym Badaczem Pisma Świętego, jak wówczas nazywano Świadków Jehowy. Rodzice byli pod wrażeniem jego argumentów opartych na Biblii i zaczęli chodzić na zebrania Badaczy organizowane w naszej wiosce. Mama niezachwianie wierzyła w Jehowę Boga i chociaż nie umiała dobrze czytać ani pisać, głosiła innym przy każdej okazji. Niestety tata skupił się na błędach ludzi i z czasem przestał chodzić na zebrania.

Ja i moje rodzeństwo szanowaliśmy Biblię, ale byliśmy młodzi i podchodziliśmy do życia beztrosko. Kiedy w 1939 roku Europę ogarnęła II wojna światowa, wioską, w której mieszkałem, wstrząsnęło pewne wydarzenie. Nicolas Psarras — nasz sąsiad i kuzyn, który jakiś czas wcześniej przyjął chrzest jako Świadek Jehowy — został powołany do wojska. Nicolas miał wtedy 20 lat, ale odważnie powiedział władzom wojskowym: „Nie mogę walczyć, bo jestem żołnierzem Chrystusa”. Został skazany przez sąd wojskowy na 10 lat więzienia. Byliśmy zszokowani!

Całe szczęście, gdy na początku 1941 roku wojska alianckie na krótko wkroczyły do Grecji, Nicolas został wypuszczony na wolność i wrócił do Karitsy. Wtedy mój brat Ilias wręcz zasypał go pytaniami dotyczącymi Biblii, a ja uważnie się temu przysłuchiwałem. Później razem z Iliasem i Efmorfią, naszą najmłodszą siostrą, zaczęliśmy studiować Biblię i regularnie uczęszczać na zebrania Świadków Jehowy. W następnym roku cała nasza trójka oddała się Bogu i została ochrzczona. Potem jeszcze czworo naszego rodzeństwa zostało wiernymi sługami Jehowy.

W roku 1942 w naszym zborze w Karitsie było dziewięć osób w wieku od 15 do 25 lat. Wszyscy spodziewaliśmy się ciężkich prób. Chcąc wzmocnić swoją wiarę, często się spotykaliśmy, żeby studiować Biblię, śpiewać pieśni i się modlić. Przyniosło to dobre rezultaty.

WOJNA DOMOWA

Pod koniec II wojny światowej komuniści wystąpili przeciwko rządowi. Rozpoczęła się zacięta wojna domowa. Partyzanci zmuszali mieszkańców wiosek, żeby się do nich przyłączali. Z naszej wsi uprowadzili trzech młodych Świadków: Antonia Tsoukarisa, Iliasa i mnie. Chociaż tłumaczyliśmy, że jako chrześcijanie jesteśmy neutralni, zmusili nas do 12-godzinnego marszu w stronę góry Olimp.