14. Jakie ciepłe słowa Paweł skierował pod adresem Pryski i Akwili?

¹⁴ W wersetach od 3 do 15 Paweł pozdrawia imiennie przeszło 20 chrześcijan, a o wielu innych wspomina — zbiorowo lub z osobna. (Przeczytaj werset 3 i 4). Czy wyczuwasz przywiązanie braterskie, którym darzył Pryskę (albo Pryscyllę; por. Dzieje Apostolskie 18:2) i Akwilę? Małżonkowie ci narażali się dla niego na niebezpieczeństwa. Pełen wdzięczności pozdrawia teraz tych współpracowników i przesyła im podziękowania od wszystkich zborów wywodzących się z pogan. Ileż otuchy musiały dodać Akwili i Pryscylli te ciepłe słowa!

15. Jak w pozdrowieniach dla Andronika i Juniasza uzewnętrznia się pokora i szlachetne usposobienie Pawła?

¹⁵ Paweł został oddanym Bogu chrześcijaninem prawdopodobnie w rok lub dwa po śmierci Chrystusa. Zanim napisał list do Rzymian, przez wiele lat spełniał wyznaczoną mu doniosłą rolę apostoła dla narodów (Dzieje Apostolskie 9:15; Rzymian 1:1; 11:13). Zwróć jednak uwagę na jego pokorę i szlachetne usposobienie. (Przeczytaj werset 7). Pozdrawia Andronika i Juniasza jako „znanych wśród apostołów [czyli posłanych]” i przyznaje, że dłużej służą Chrystusowi niż on. Ani śladu małostkowej zazdrości!

16. (a) W jakich serdecznych słowach Paweł wypowiada się o innych chrześcijanach z Rzymu? (b) Dlaczego możemy być pewni, że te pozdrowienia wypływały z „nieobłudnego przywiązania braterskiego”?

¹⁶ O takich pierwszych chrześcijanach, jak Epenet, Ampliat i Stachys wiemy bardzo niewiele albo nie wiemy nic. (Przeczytaj werset 5, 8 i 9). Ale wystarczy zwrócić uwagę na to, jak Paweł do nich się zwraca, żeby nabrać przekonania, iż byli wierni. Stali mu się tak drodzy, że każdego z nich nazywa „umiłowanym”. Zapewnia też o swej życzliwości Apellesa i Rufusa, nazywając pierwszego „wypróbowanym w Chrystusie”, a drugiego „wybranym w Panu”. (Przeczytaj werset 10 i 13). Jakże piękna pochwała dla obydwu! A znając otwartość Pawła możemy być pewni, że nie wynikała ze zwykłej uprzejmości (por. 2 Koryntian 10:18). Warto dodać, że nie zapomniał o pozdrowieniach dla matki Rufusa.

17. Jak Paweł dał wyraz uznaniu dla sióstr?

¹⁷ Kieruje to uwagę na uznanie, jakie Paweł miał dla sióstr. Oprócz matki Rufusa wymienia ich aż sześć. Wiemy już, jak ciepło się wypowiedział o Febie i Pryscylli. Pomyśl jednak, ile braterskiego przywiązania mieści się w jego pozdrowieniach dla Marii, Tryfeny, Tryfozy i Persydy. (Przeczytaj werset 6 i 12). Widać wyraźnie, że całym sercem jest z tymi ciężko pracującymi siostrami, które ‛poniosły wiele trudów’ dla swoich braci. Ileż otuchy dodaje nam świadomość, że Paweł tak cenił współchrześcijan pomimo ich niedoskonałości!

14. Jakie ciepłe słowa Paweł skierował pod adresem Pryski i Akwili?

¹⁴ W wersetach od 3 do 15 Paweł pozdrawia imiennie przeszło 20 chrześcijan, a o wielu innych wspomina — zbiorowo lub z osobna. (Przeczytaj werset 3 i 4). Czy wyczuwasz przywiązanie braterskie, którym darzył Pryskę (albo Pryscyllę; por. Dzieje Apostolskie 18:2) i Akwilę? Małżonkowie ci narażali się dla niego na niebezpieczeństwa. Pełen wdzięczności pozdrawia teraz tych współpracowników i przesyła im podziękowania od wszystkich zborów wywodzących się z pogan. Ileż otuchy musiały dodać Akwili i Pryscylli te ciepłe słowa!

15. Jak w pozdrowieniach dla Andronika i Juniasza uzewnętrznia się pokora i szlachetne usposobienie Pawła?

¹⁵ Paweł został oddanym Bogu chrześcijaninem prawdopodobnie w rok lub dwa po śmierci Chrystusa. Zanim napisał list do Rzymian, przez wiele lat spełniał wyznaczoną mu doniosłą rolę apostoła dla narodów (Dzieje Apostolskie 9:15; Rzymian 1:1; 11:13). Zwróć jednak uwagę na jego pokorę i szlachetne usposobienie. (Przeczytaj werset 7). Pozdrawia Andronika i Juniasza jako „znanych wśród apostołów [czyli posłanych]” i przyznaje, że dłużej służą Chrystusowi niż on. Ani śladu małostkowej zazdrości!

16. (a) W jakich serdecznych słowach Paweł wypowiada się o innych chrześcijanach z Rzymu? (b) Dlaczego możemy być pewni, że te pozdrowienia wypływały z „nieobłudnego przywiązania braterskiego”?

¹⁶ O takich pierwszych chrześcijanach, jak Epenet, Ampliat i Stachys wiemy bardzo niewiele albo nie wiemy nic. (Przeczytaj werset 5, 8 i 9). Ale wystarczy zwrócić uwagę na to, jak Paweł do nich się zwraca, żeby nabrać przekonania, iż byli wierni. Stali mu się tak drodzy, że każdego z nich nazywa „umiłowanym”. Zapewnia też o swej życzliwości Apellesa i Rufusa, nazywając pierwszego „wypróbowanym w Chrystusie”, a drugiego „wybranym w Panu”. (Przeczytaj werset 10 i 13). Jakże piękna pochwała dla obydwu! A znając otwartość Pawła możemy być pewni, że nie wynikała ze zwykłej uprzejmości (por. 2 Koryntian 10:18). Warto dodać, że nie zapomniał o pozdrowieniach dla matki Rufusa.

17. Jak Paweł dał wyraz uznaniu dla sióstr?

¹⁷ Kieruje to uwagę na uznanie, jakie Paweł miał dla sióstr. Oprócz matki Rufusa wymienia ich aż sześć. Wiemy już, jak ciepło się wypowiedział o Febie i Pryscylli. Pomyśl jednak, ile braterskiego przywiązania mieści się w jego pozdrowieniach dla Marii, Tryfeny, Tryfozy i Persydy. (Przeczytaj werset 6 i 12).