• Gwadelupa
    Rocznik Świadków Jehowy — 1995

    • Jednakże w owym roku piekarz Donat Tacita ujrzał w ręku swego przyjaciela Marca Edroux Biblię i usłyszał od niego: „Ta książka jest Słowem Bożym!” Obaj byli praktykującymi katolikami. Nieco później Donat kupił Biblię od domokrążnego sprzedawcy i zaczął ją czytać. Słabo znał francuski, ale korzystał z pomocy słownika. Razem z żoną zapraszali do siebie swego przyjaciela Marca Edroux i w środy oraz soboty cała trójka czytała Biblię i starała się ją omawiać.

      Ponieważ Donat chciał pogłębić swą wiedzę, postanowił odnaleźć człowieka, który sprzedał mu Biblię. Jednakże sąsiad wspomniał, że jego kuzyn Georges Moustache jest Świadkiem Jehowy i z przyjemnością mu pomoże. Opierając się na informacjach zdobytych od tego sąsiada na temat Świadków Jehowy, Donat nawet zachodził do ludzi i dawał im świadectwo, bo nie chciał, żeby jego wiara była martwa (Jak. 2:26).

      Jakieś pół roku później Donat dowiedział się od sąsiada, że Świadkowie Jehowy organizują zgromadzenie w pobliżu Pointe-à-Pitre. Razem z żoną i Marcem Edroux postanowili wziąć w nim udział i dać się ochrzcić. Do tamtej pory żadne z nich nigdy nie spotkało Świadka Jehowy. Kiedy przybyli na miejsce, zostali serdecznie powitani. Cała trójka oznajmiła, że pragnie służyć Jehowie i przyjąć chrzest. Bracia uprzejmie zadali im kilka pytań, a potem wyjaśnili, że przed chrztem potrzebują domowego studium Biblii. Ciepła, braterska atmosfera panująca na zgromadzeniu ujęła całą tę grupkę za serce. Wrócili do Anse-Bertrand pokrzepieni i umocnieni w swym postanowieniu. Robili szybkie postępy w poznawaniu Biblii i jakieś pół roku później dali się ochrzcić.

      Gorliwie dzielili się prawdą biblijną z innymi mieszkańcami wioski. Napotkali jednak ostry sprzeciw. Kiedy złożył im wizytę nadzorca obwodu, brat Brisart, miejscowy ksiądz katolicki robił wszystko, co tylko mógł, żeby się go pozbyć. Donat wynajął pokój, w którym miał się zatrzymać nadzorca obwodu z żoną, ale po pierwszym dniu ich wizyty, wypełnionym służbą polową, ksiądz zainterweniował i zażądał zwrotu klucza. Ponieważ nic nie wskórał, udał się do gospodarza mieszkania i zagroził, że jeśli nie dostanie klucza, ekskomunikuje jego matkę. Na te słowa ta biedna kobieta zasłabła! Następnego dnia ksiądz znowu próbował dopiąć celu, tym razem za pośrednictwem prawnika, ale też nic nie osiągnął, gdyż jego zabiegi nie miały żadnych podstaw prawnych.