Bracia zaprojektowali specjalną konstrukcję, której szkielet wykonano ze stalowych rur, a zadaszenie z blach aluminiowych. Mieściło się tam 700 siedzeń. Na dodatek cała ta „Sala Zgromadzeń” była przenośna! Sądziliśmy, że będzie w niej dość miejsca, bo w tym czasie działało na Gwadelupie około 450 głosicieli.

Pierwsze zgromadzenie w tym obiekcie zorganizowaliśmy w styczniu 1966 roku niedaleko Basse-Terre. Kiedy nadeszła pora na wykład publiczny, w Sali Zgromadzeń i wokół niej zebrał się rozradowany tłum 907 osób. Okazało się więc, że sala już była za mała! W następnych latach wielokrotnie trzeba było ją powiększać.

Zgromadzenia obwodowe często przypadają na mokry listopad. Ze względu na deszczową pogodę nieraz jest sporo błota i przekonaliśmy się, że najlepiej jest przychodzić w butach z cholewami. Zwykle wybieraliśmy na zgromadzenie taki weekend, kiedy księżyc był w pełni, żeby bracia mogli wieczorem wrócić do domu przy naturalnym świetle. W blasku księżyca łatwiej też było przeprowadzać część prac rozbiórkowych zaraz po zakończeniu zgromadzenia.

Dzięki temu, że sala była przenośna, mogliśmy urządzać zgromadzenia w każdej parafii naszego terenu, co wpłynęło bardzo korzystnie na głoszenie dobrej nowiny na Gwadelupie. Ponadto składanie i rozkładanie sali trzy razy w roku dawało braciom sposobność uczenia się współpracy i pielęgnowania ducha ofiarności. Jehowa niewątpliwie błogosławił temu przedsięwzięciu.

Aby wesprzeć pionierów specjalnych na Marie-Galante, w kwietniu 1969 roku postanowiliśmy urządzić tam zgromadzenie i co za tym idzie, przewieźć na wyspę naszą Salę Zgromadzeń. Nadzorca obwodu, brat Faustini, donosił: „Było to niepowtarzalne zgromadzenie. Wyobraźcie sobie zdumienie mieszkańców sześciotysięcznego miasteczka Grand-Bourg, gdy obserwowali ‚inwazję’ tysiąca Świadków, którzy przypłynęli trzema statkami. Każdy niósł w ręku 20-litrową bańkę wody. W porze suchej jest tam trudno o wodę pitną, toteż mieszkańcy wyspy doceniali, że goście byli w nią zaopatrzeni i tym samym oszczędzili zapasy zgromadzone w cysternach. Nigdy przedtem nie widziano czegoś podobnego — nie kończący się szereg ludzi maszerujących z nabrzeża przez miasteczko na miejsce zgromadzenia. Tego samego poranka Świadkowie odwiedzili mieszkańców całej wyspy, niektórych nawet kilka razy. W ciągu paru dni mieli oni sposobność poznać i docenić organizację Bożą”.

[Ilustracje na stronach 146, 147]

Przenośna Sala Zgromadzeń na Gwadelupie