Zawiera cztery orędzia Jehowy do Żydów, którzy powrócili z wygnania w Babilonie — usilnie ich zachęca do ukończenia odbudowy świątyni jerozolimskiej.

Cztery orędzia mające pobudzić Żydów do kontynuowania odbudowy świątyni Jehowy

Spisana w Jerozolimie 17 lat po powrocie Żydów z wygnania, gdy świątynia nie została jeszcze ukończona

Orędzie do ludzi mieszkających w domach wyłożonych boazerią, gdy dom Jehowy leży w gruzach (1:1-15)

Tym, którzy sądzą, że nie nadszedł czas na odbudowę świątyni, Jehowa wyjaśnia, iż zaniedbywanie tego dzieła doprowadziło do utraty Jego błogosławieństwa, skutkiem czego są marne plony i gorsze zarobki najemnych robotników

Zerubbabel, Jozue i wszyscy pozostali z ludu dają posłuch zachęcie; otrzymują obietnicę, że Jehowa będzie z nimi podczas odbudowy świątyni; prace zostają rozpoczęte

Obwieszczenie, że Jehowa napełni swój dom chwałą (2:1-9)

W oczach starców, którzy widzieli chwałę świątyni Salomona, nowa budowla wydaje się niczym

Jehowa usilnie zachęca Zerubbabela, Jozuego oraz pozostałych z ludu, żeby byli silni, nie tracili otuchy i kontynuowali to dzieło; zapewnia, że chwała odbudowanej świątyni będzie większa niż poprzedniej

Wykazanie ludowi, że wskutek zaniedbywania odbudowy świątyni stał się wraz z całym swym dziełem nieczysty w oczach Bożych (2:10-19)

Kapłani odpowiadają na pytania prowadzące do wniosku, że sam kontakt z czymś świętym nie uświęca, ale zetknięcie z nieczystością powoduje skalanie

Jehowa daje ludowi pokrzepiające zapewnienie, że od dnia, w którym zostanie położony fundament świątyni, będzie udzielał błogosławieństwa i skończą się złe plony