7. Do czego Aggeusz zachęcał Żydów i co stanowi sedno jego orędzia?

⁷ Był to bardzo ważny okres w dziejach ludu Bożego i działalność Aggeusza okazała się nadzwyczaj pożyteczna. Jako prorok sumiennie wywiązywał się ze swego zadania i przemawiał do Żydów bez ogródek. Powiedział im wprost, że najwyższy czas skończyć z gnuśnością i zabrać się do pracy. Jeśli chcą, by Jehowa zapewnił im dobrobyt, muszą odbudować dom Boży i przywrócić czyste wielbienie. Sedno orędzia Aggeusza jest następujące: kto chce dostąpić błogosławieństw Jehowy, musi służyć prawdziwemu Bogu i wykonywać dzieło, które On zlecił.

TREŚĆ KSIĘGI AGGEUSZA

8. Dlaczego Jehowa przestał błogosławić Żydom pod względem materialnym?

⁸ Pierwsze orędzie (1:1-15). Skierowano je do namiestnika Zerubbabela i arcykapłana Jozuego w obecności ludu, który mawiał: „Nie nadszedł czas — czas na budowę domu Jehowy”. Za pośrednictwem Aggeusza Jehowa zadaje wnikliwe pytanie: „Czy czas na to, abyście wy mieszkali w swych domach wyłożonych boazerią, podczas gdy ten dom jest opustoszały?” (1:2, 4). Izraelici dużo siali pod względem materialnym, ale mimo to nie zapewnili sobie obfitości pokarmów, napojów i odzieży. „Rozważcie w sercu swe drogi” — wzywa ich Jehowa (1:7). Powinni sprowadzić drewno i budować dom, żeby Jehowa był otoczony chwałą. Żydzi dbają o własne mieszkania, a tymczasem dom Jehowy stoi opustoszały. Dlatego Jehowa wstrzymał rosę z nieba i plon ziemi oraz przestał błogosławić człowiekowi i jego znojnej pracy.

9. Jak Jehowa pobudza Żydów do działania?

⁹ Nareszcie pojęli, w czym rzecz! Aggeusz nie prorokował na próżno. Władcy i lud „usłuchali głosu Jehowy, swego Boga”. Bojaźń przed Jehową wyparła strach przed człowiekiem. Za pośrednictwem swego posłańca, Aggeusza, Jehowa zapewnia: „Ja jestem z wami” (1:12, 13). Sam Jehowa pobudza ducha namiestnika, ducha arcykapłana i ducha ostatka swego ludu. Przystępują do pracy dokładnie 23 dni po rozpoczęciu prorokowania przez Aggeusza, i to pomimo oficjalnego zakazu wydanego przez władze perskie.

10. Co niektórzy Żydzi sądzą o odbudowywanej świątyni, co jednak obiecuje Jehowa?

¹⁰ Drugie orędzie (2:1-9). Po niecałym miesiącu od wznowienia prac budowlanych Aggeusz wygłasza drugie natchnione orędzie. Jest ono skierowane do Zerubbabela, Jozuego i pozostałych z ludu. Otóż część Żydów, którzy powrócili z wygnania i którzy widzieli dawną świątynię Salomona, najwidoczniej uważała, że obecna świątynia będzie niczym w porównaniu z tamtą. A co na to Jehowa Zastępów? ‛Bądźcie silni i pracujcie, bo ja jestem z wami’ (2:4). Jehowa przypomina im zawarte z nimi przymierze i mówi, żeby się nie bali. Dodaje im otuchy obietnicą, iż zakołysze wszystkimi narodami, by przyszły ich kosztowności, i napełni swój dom chwałą. Chwała tego drugiego domu będzie nawet większa od chwały pierwszego, a On zapewni na tym miejscu pokój.

11. (a) Za pomocą jakiego przykładu Aggeusz wskazuje na popełnione zaniedbania? (b) Jakie są konsekwencje takiego postępowania?

¹¹ Trzecie orędzie (2:10-19). Po upływie dwóch miesięcy i trzech dni Aggeusz zwraca się do kapłanów. Aby go dobrze zrozumieli, posługuje się przykładem: Czy kapłan niosący poświęcone mięso uświęci jakiś inny pokarm, którego się dotknie? Odpowiadają przecząco. A czy ten, kto dotknie czegoś nieczystego, na przykład zwłok, stanie się przez to nieczysty? Odpowiedź jest twierdząca. Następnie Aggeusz wyjaśnia sens podanego przykładu. Mieszkańcy tej ziemi są nieczyści, gdyż zaniedbują prawdziwe wielbienie. Wszystko, co ofiarują, jest w oczach Jehowy Boga nieczyste. Dlatego Jehowa już nie błogosławi ich ciężkiej pracy, zsyła natomiast spiekotę, rdzę zbożową i grad. Niech więc zmienią swoje postępowanie, a Jehowa będzie im błogosławić.

12. Czego dotyczy ostatnie orędzie Aggeusza do Zerubbabela?

¹² Czwarte orędzie (2:20-23). Aggeusz ogłasza to orędzie w tym samym dniu co trzecie, ale zwraca się z nim do Zerubbabela. Jehowa znowu mówi, że ‛zakołysze niebiosami i ziemią’, tym razem jednak zapowiada działanie na szerszą skalę, prowadzące do całkowitego unicestwienia królestw narodów. Wielu padnie, „każdy od miecza swego brata” (2:21, 22). Aggeusz kończy swe proroctwo zapewnieniem, iż Zerubbabel cieszy się łaską Jehowy.

DLACZEGO POŻYTECZNA

13. Jaki pożytek przyniosła wtedy działalność prorocka Aggeusza?

¹³ Ówcześni Żydzi odnieśli pożytek z czterech orędzi, które Jehowa przekazał za pośrednictwem Aggeusza. Zachęceni ich treścią, niezwłocznie wzięli się do pracy i w ciągu czterech i pół roku ukończyli świątynię, co przyczyniło się do rozwoju prawdziwego wielbienia w Izraelu (Ezd. 6:14, 15). Jehowa pobłogosławił ich gorliwą działalność. Kiedy byli zajęci wznoszeniem świątyni, król perski Dariusz zbadał kroniki państwowe i potwierdził dekret Cyrusa. Oficjalnie poparł budowę świątyni, dzięki czemu doprowadzono ją do końca (Ezd. 6:1-13).

Aggeusz działał ramię w ramię z prorokiem Zachariaszem. W Księdze Ezdrasza 5:1 i 6:14 czytamy, jak obaj zachęcali synów wygnania do wznowienia odbudowy świątyni. Aggeusz okazał się prorokiem Jehowy z dwóch względów: nawoływał Żydów do wywiązywania się z obowiązków wobec Boga oraz przepowiedział między innymi potrząśnięcie wszystkimi narodami (Agg. 2:6, 7).

3. Co dowodzi, że Żydzi nie rozumieli celu swego powrotu z wygnania?

³ Dlaczego Jehowa powołał Aggeusza? Otóż w roku 537 p.n.e. Cyrus wydał dekret zezwalający Żydom na powrót do ojczyzny w celu odbudowania domu Jehowy. Ale nadszedł już rok 520 p.n.e, a do ukończenia świątyni wciąż było daleko. Przez wszystkie te lata Żydzi pozwalali, żeby sprzeciw wrogów oraz własna obojętność i materializm przeszkadzały im w osiągnięciu celu, dla którego powrócili (Ezd. 1:1-4; 3:10-13; 4:1-24; Agg. 1:4).

4. Co przeszkadzało w odbudowie świątyni i jaki obrót przybrały sprawy, gdy zaczął prorokować Aggeusz?

⁴ Jak wynika ze sprawozdania biblijnego, gdy tylko położono fundament świątyni (w roku 536 p.n.e.), „mieszkańcy tej ziemi stale osłabiali ręce ludu Judy i zniechęcali ich do budowania, a w celu zniweczenia ich zamiaru najmowali przeciw nim doradców” (Ezd. 4:4, 5). W roku 522 p.n.e. tym nieżydowskim przeciwnikom udało się w końcu doprowadzić do wydania oficjalnego zakazu budowy. W drugim roku panowania perskiego króla Dariusza I Hystaspesa, to znaczy w 520 roku p.n.e., zaczął prorokować Aggeusz, co zachęciło Żydów do wznowienia budowy świątyni. Okoliczni namiestnicy wysłali wtedy do Dariusza list z prośbą o decyzję w tej sprawie; Dariusz podtrzymał dekret Cyrusa i poparł Żydów, a nie ich nieprzyjaciół.