Po 25 latach od wyjazdu z Haiti Stanley Boggus uzupełnił to doświadczenie taką uwagą: „W 1987 roku miałem pomóc prowadzić Kurs Służby Pionierskiej we francuskim obwodzie w Nowym Jorku. Przeglądając listę uczestników, napotkałem nazwisko Edèle Antoine. To była faktycznie ta sama osoba, którą 27 lat temu zapoznałem z prawdą. Widząc ją w gronie pionierów, poczułem się ogromnie pokrzepiony”.

Nie chciał się znaleźć „na zewnątrz” razem z fałszywymi religiami

W maju 1960 roku do Mont-Organisé przyjechał Sénèque Raphaël, który znalazł tam pracę w charakterze inspektora sanitarnego; wkrótce potem przyjął od François Codio zaproszenie na zebrania odbywające się w jego domu. Ów pełen entuzjazmu 24-letni mężczyzna zapragnął pogłębić swą wiedzę biblijną. Wobec tego François pożyczył mu książkę „Niech Bóg będzie prawdziwy”, którą Sénèque gruntownie przestudiował. Ponieważ w sierpniu miał wyjechać do Ouanaminthe, żeby odwiedzić rodziców i dać się ochrzcić przez baptystów, François zachęcił go, by zaszedł do Sali Królestwa i skontaktował się z pionierem o nazwisku Mercius Vincent.

Kiedy Mercius wypytywał Sénèque’a o jego wierzenia, zorientował się, iż ten zdaje sobie sprawę, że dogmaty kościelne zaprzeczają naukom biblijnym. Toteż patrząc badawczo na tego krępego, ciemnoskórego młodzieńca, powiedział: „No to posłuchaj, urzędniku, co Biblia mówi w Księdze Objawienia 22:15. Otóż, że na zewnątrz jest każdy, kto miłuje i popełnia kłamstwo. Dotyczy to również osób, które nauczają fałszu. Jeśli zatem przyłączysz się do tej religii, razem z nią znajdziesz się ‚na zewnątrz’”.

Po chwili milczenia Sénèque zapytał: „Co mam zrobić?” Mercius dał mu broszurę „Ta dobra nowina o Królestwie” i oznajmił, że od jutra zaczną wspólnie rozważać jej treść. Sénèque ją przeczytał, a wielu fragmentów nauczył się na pamięć. Po pierwszym studium przyszedł wieczorem na zebranie, a nazajutrz rano wyruszył do służby polowej. W styczniu 1961 roku został ochrzczony. Natomiast François Codio, który zapoznał go z prawdą, w przeciwieństwie do swej żony nigdy nie został Świadkiem Jehowy.

W styczniu 1962 roku na zgromadzeniu okręgowym przygotowano miejscowych braci do dalszej wzmożonej działalności kaznodziejskiej. W przemówieniu na temat służby pionierskiej nadzorca oddziału zachęcił dojrzałych duchowo braci nie mających obowiązków rodzinnych, żeby zostali pionierami specjalnymi. Sénèque Raphaël, który złożył taki wniosek, opowiada:

„Pełniąc z Emilem Cinéusem stałą służbę pionierską w Artibonite, pragnąłem wstąpić w szeregi pionierów specjalnych. Zwolniłem się więc z Wydziału Zdrowia. Miałem 40 dolarów, nożyczki fryzjerskie oraz parę zwykłych nożyczek i tymi narzędziami spodziewałem się zarobić na swe potrzeby, ale te zawsze zaspokajał Jehowa”. Sénèque wcale się nie domyślał, że kilka dni po złożeniu przez niego wniosku do specjalnej służby pionierskiej władze wystąpią przeciw Świadkom Jehowy.