W październiku 1960 roku Stanley Boggus ożenił się z haitańską pionierką Berthą Jean i oboje pozostali w Cayes jako pionierzy specjalni. Dwa miesiące później spotkali Edèle Antoine, która oświadczyła: „Wierzę, że z wami jest Bóg. Czy nauczycie mnie, jak Go wielbić?” Mimo gwałtownego sprzeciwu ze strony męża oraz sąsiadów zrobiła wspaniałe postępy i na najbliższym zgromadzeniu obwodowym dała się ochrzcić. Kiedy wróciła do domu, mąż ku jej zaskoczeniu ucałował ją i trójkę dzieci, po czym powiedział: „Witaj w domu. Słyszałem, że się ochrzciłaś”. Zaczął uczęszczać na zebrania, został Świadkiem i do samej śmierci dochował wierności.

Po 25 latach od wyjazdu z Haiti Stanley Boggus uzupełnił to doświadczenie taką uwagą: „W 1987 roku miałem pomóc prowadzić Kurs Służby Pionierskiej we francuskim obwodzie w Nowym Jorku. Przeglądając listę uczestników, napotkałem nazwisko Edèle Antoine. To była faktycznie ta sama osoba, którą 27 lat temu zapoznałem z prawdą. Widząc ją w gronie pionierów, poczułem się ogromnie pokrzepiony”.

Przez wiele lat nadzorcą przewodniczącym tamtejszego zboru był Dumoine Vallon. W 1978 roku został pionierem specjalnym, a w roku 1993 dalej pełnił tę służbę, działając na terenie zboru Thorland-Carrefour, choć miał już 84 lata.

W 1961 roku Fred Lukuc zaczął okresowo pracować w Biurze Oddziału, a od maja do sierpnia usługiwał w charakterze wykładowcy na Kursie Służby Królestwa. W trakcie tego dwutygodniowego szkolenia 40 nadzorców i pionierów specjalnych otrzymało bardzo praktyczne wskazówki, które ich wzmocniły i przysposobiły do stawienia czoła nadchodzącym próbom.

W styczniu 1962 roku na zgromadzeniu okręgowym przygotowano miejscowych braci do dalszej wzmożonej działalności kaznodziejskiej. W przemówieniu na temat służby pionierskiej nadzorca oddziału zachęcił dojrzałych duchowo braci nie mających obowiązków rodzinnych, żeby zostali pionierami specjalnymi. Sénèque Raphaël, który złożył taki wniosek, opowiada:

„Pełniąc z Emilem Cinéusem stałą służbę pionierską w Artibonite, pragnąłem wstąpić w szeregi pionierów specjalnych. Zwolniłem się więc z Wydziału Zdrowia. Miałem 40 dolarów, nożyczki fryzjerskie oraz parę zwykłych nożyczek i tymi narzędziami spodziewałem się zarobić na swe potrzeby, ale te zawsze zaspokajał Jehowa”. Sénèque wcale się nie domyślał, że kilka dni po złożeniu przez niego wniosku do specjalnej służby pionierskiej władze wystąpią przeciw Świadkom Jehowy.