Klaśnięcie w dłonie mogło służyć zwróceniu czyjejś uwagi, jak np. w Jozuego 15:18. Częściej jednak było oznaką gniewu (Lb 24:10), pogardy lub szyderstwa (Hi 27:23; Lam 2:15), smutku (Eze 6:11), nieprzyjaźni bądź radości z nieszczęścia, jakie spotkało znienawidzonego wroga albo ciemięzcę; niekiedy klaskaniu towarzyszyło tupanie nogami (Eze 25:6; Nah 3:19).

Radość. Klaskanie. Radość wyrażano klaskaniem (2Kl 11:12; Ps 47:1) i tańcem, któremu często towarzyszyła muzyka (Sdz 11:34; 2Sm 6:14). O szczęściu i radosnej wdzięczności świadczyły też okrzyki i śpiewy przy pracy, zwłaszcza podczas winobrania (Iz 16:10; Jer 48:33).