POJAWIA SIĘ ODRĘCZNE PISMO NA ŚCIANIE

6. O jakiej starożytnej potędze światowej jest tu mowa? W jakim położeniu znajdował się wtedy lud wybrany przez Jehowę?

⁶ Chcąc odpowiedzieć na powyższe pytanie, musimy sięgnąć myślą w przeszłość, do końcowych chwil trzeciego z kolei mocarstwa w historii biblijnej — Babilonu położonego na brzegach rzeki Eufrat. Ostatnim jego władcą był Baltazar. Dużo wcześniej wznoszono tam wieżę Babel, której budowniczych Bóg rozproszył przez pomieszanie ich języka (Rodz. 11:1-9). W owym pogańskim kraju przebywali teraz na wygnaniu Żydzi, wybrany lud Jehowy. Jednakże ich 70-letnia niewola miała się już ku końcowi.

7. (a) Dlaczego król Baltazar z absolutną pewnością siebie wydał ucztę dla swych dostojników? (b) Co się wydarzyło podczas tej uroczystości? Jak to podziałało na króla?

⁷ Świetnie obwarowany, otoczony murem, na pozór niezdobyty Babilon obległy zjednoczone siły Medów i Persów, którzy mieli się stać czwartą potęgą w historii biblijnej. Przez środek miasta płynął Eufrat, na którego nabrzeża prowadziły dwuskrzydłowe miedziane bramy, osadzone w murach obronnych. Król Baltazar w przekonaniu, że jego stolica jest najzupełniej bezpieczna, wyprawił „wielką ucztę dla tysiąca swoich dostojników”, jak się okazało — ostatnią. W zasięgu jego wzroku pojawiła się nagle ręka, która nakreśliła na ścianie złowróżbne słowa: „MENE, MENE, TEKEL i PARSIN” (Dan. 5:1, 5, 25). Było to w nocy, 5 października 539 roku p.n.e. Napis wywołał piorunujące wrażenie. Król dygotał ze strachu. Halo! Przywołać tu mędrców — magów i astrologów, umiejących ponoć wyjaśniać znaki i niezwykłe zjawiska. Niestety, rozszyfrowanie tajemniczych słów, których nie zdołali nawet odczytać, przekraczało ich możliwości. Co teraz począć?

8, 9. (a) Co w ostateczności doradzono królowi? (b) Jak Daniel wyłożył znaczenie odręcznego napisu na ścianie? (c) Dlaczego wielką ucztę króla Baltazara zakończyło tak przerażające proroctwo?

⁸ Poślijcie po Żyda! Po Żyda? Tak, po jednego z tych książąt i szlachetnie urodzonych, których król Nabuchodonozor uprowadził z Jeruzalem, stolicy ich ojczystego kraju, aby przysposobić ich w Babilonie do służby państwowej. Cóż, skoro nie ma innego wyjścia... Było to jednak najlepsze rozwiązanie. Daniela poleciła królowa-matka. Zarekomendowała go jako człowieka obdarzonego mądrością, który potrafi odczytywać i wykładać rzeczy niepojęte (Dan. 5:10-12). Możemy sobie wyobrazić ciszę, jaka zapada w sali biesiadnej, gdy na życzenie króla Baltazara, władcy trzeciego mocarstwa wymienionego w Biblii, Daniel zaczyna wyjaśniać jemu i jego znamienitym gościom znaczenie zagadkowych słów.

⁹ Posłuchajmy: „Dlatego posłano sprzed Niego wierzch ręki oraz nakreślono ten właśnie napis. A to jest napis, który został nakreślony: MENE, MENE, TEKEL i PARSIN. Taki jest wykład słowa: MENE — Bóg policzył dni twego królestwa i położył mu kres. TEKEL — zważono cię na szalach i znaleziono brak. PERESa — królestwo twoje zostało podzielone i dane Medom i Persom” (Dan. 5:24-28).