LUDZIE POTRZEBUJĄ MIŁOŚCI. Żadne małżeństwo, rodzina czy przyjaźń nie może bez niej dobrze funkcjonować. Nic więc dziwnego, że miłość jest konieczna, żeby odczuwać szczęście oraz zachować zdrowie psychiczne. Ale co należy rozumieć pod pojęciem „miłość”?

W artykule tym nie chodzi o romantyczne uczucie, które oczywiście też jest ważne. Chodzi raczej o wyższą formę miłości, skłaniającą do okazywania szczerej troski o dobro drugich i stawiania go nawet ponad własne. To miłość, która opiera się na zbożnych zasadach, ale naturalnie nie jest pozbawiona ciepła.

Uczucie to pięknie opisano w Biblii: „Miłość jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa. Miłość nie jest zazdrosna, nie przechwala się, nie nadyma się, nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić. Nie prowadzi rachunku krzywdy. Nie raduje się z nieprawości, ale się współraduje z prawdą. Wszystko znosi, (...) na wszystko ma nadzieję, wszystko przetrzymuje. Miłość nigdy nie zawodzi” (1 Koryntian 13:4-8).

Taka miłość „nigdy nie zawodzi”, bo nigdy nie przestanie istnieć. Z czasem może nawet być silniejsza. A ponieważ jest cierpliwa, życzliwa i gotowa przebaczać, stanowi „doskonałą więź jedności” (Kolosan 3:14). Dlatego związki oparte na tym uczuciu są źródłem szczęścia oraz poczucia bezpieczeństwa, pomimo niedoskonałości zaangażowanych stron. Dla przykładu przeanalizujmy relacje między mężem i żoną.

Miłość to najważniejszy przymiot Boga. W Biblii napisano nawet: „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). Dlatego nie dziwi fakt, że Jehowę nazwano też „szczęśliwym Bogiem” (1 Tymoteusza 1:11). My też będziemy szczęśliwi, jeśli staramy się naśladować cechy naszego Stwórcy — a zwłaszcza Jego miłość. List do Efezjan 5:1, 2 zachęca: „Stańcie się naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i dalej chodźcie w miłości”.