Miłość wśród jego uczniów, czyli symbolicznych gałęzi, pomoże im przetrwać to, co ma nadejść. Jezus ostrzega, że świat będzie ich nienawidzić, ale od razu ich pociesza: „Jeśli świat was nienawidzi, pamiętajcie, że mnie znienawidził wcześniej niż was. Gdybyście byli częścią świata, świat kochałby was jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście częścią świata, (...) świat was nienawidzi” (Jana 15:18, 19).

Jezus dalej objaśnia, dlaczego świat ma ich nienawidzić, i zapowiada: „Będą się wam przeciwstawiać z powodu mojego imienia, bo nie znają Tego, który mnie posłał”. Mówi, że dokonywane przez niego cuda obciążają tych, którzy go nienawidzą: „Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nie dokonał nikt inny, nie byliby winni grzechu. Ale oni je widzieli, a jednak znienawidzili zarówno mnie, jak i mojego Ojca”. W rzeczywistości ich nienawiść jest spełnieniem proroctwa (Jana 15:21, 24, 25; Psalm 35:19; 69:4).

Jezus i apostołowie za chwilę opuszczą pokój, w którym zjedli posiłek paschalny. Po udzieleniu im ważnych rad Jezus dodaje: „Powiedziałem wam to wszystko, żebyście się nie zachwiali w wierze”. Dlaczego takie ostrzeżenie było stosowne? Jezus mówi: „Wykluczą was z synagogi. Co więcej, nadchodzi czas, gdy każdy, kto was zabije, będzie myślał, że w ten sposób oddaje chwałę Bogu” (Jana 16:1, 2).

Ta zapowiedź może niepokoić apostołów. Chociaż Jezus już wcześniej mówił im, że świat będzie ich nienawidzić, nie powiedział wprost, że część z nich straci życie. Dlaczego tego nie zrobił? Wyjaśnia: „Początkowo wam o tym nie mówiłem, bo byłem z wami” (Jana 16:4). Jednak przed swoim odejściem chce ich o tym uprzedzić. Może im to pomóc później nie zachwiać się w wierze.