Jezus sprawuje nadzór nad zborem chrześcijańskim

7. Jak Jezus sprawuje nadzór nad zborem chrześcijańskim?

⁷ Jakiś czas przed wniebowstąpieniem wskrzeszony Jezus oznajmił swym naśladowcom: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi” (Mat. 28:18). Jehowa polecił mu posłać ducha świętego uczniom, by umocnić ich w wierze (Jana 15:26). Jezus wylał tego ducha na pierwszych chrześcijan w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. (Dzieje 2:33). Wydarzenie to stanowi początek istnienia zboru chrześcijańskiego. Bóg uczynił swego Syna niebiańskim Wodzem tego ziemskiego zboru (odczytaj Efezjan 1:22; Kolosan 1:13, 18). Jezus kieruje nim za pomocą świętego ducha Bożego i za pośrednictwem aniołów, którzy zostali mu podporządkowani (1 Piotra 3:22).

8. Jaką grupą posługiwał się Chrystus, by przewodzić swym naśladowcom w I wieku, i kim posługuje się obecnie?

⁸ Korzystając z ducha świętego, Chrystus dał również „dary w ludziach” — ustanowił w zborze między innymi „pasterzy i nauczycieli” (Efez. 4:8, 11). Apostoł Paweł zachęcał chrześcijańskich starszych: „Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, pośród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga” (Dzieje 20:28). Gdy powstał zbór chrześcijański, wszyscy ci nadzorcy byli pomazańcami. Apostołowie i starsi zboru w Jerozolimie tworzyli ciało kierownicze. Posługując się tą grupą, Chrystus przewodził ogółowi swych namaszczonych „braci” na ziemi (Hebr. 2:11; Dzieje 16:4, 5). W obecnym czasie końca Jezus powierzył „całe swoje mienie” — wszystkie ziemskie sprawy Królestwa — „niewolnikowi wiernemu i roztropnemu” oraz reprezentującemu go Ciału Kierowniczemu, czyli grupie mężczyzn namaszczonych duchem świętym (Mat. 24:45-47). Zarówno pomazańcy, jak i towarzyszące im drugie owce wiedzą, że gdy podporządkowują się przewodnictwu Ciała Kierowniczego, w rzeczywistości podążają za swym Wodzem, Chrystusem.

Jezus przewodzi swemu zborowi

12, 13. Jak Księga Objawienia ukazuje, że Jezus bacznie przygląda się każdemu zborowi?

¹² W I wieku Jezus bacznie przyglądał się zborom. Dokładnie wiedział, jaki jest stan duchowy każdego z nich. Wynika to z 2 i 3 rozdziału Księgi Objawienia. Zwrócił się tam do siedmiu zborów z Azji Mniejszej (Obj. 1:11). Mamy wszelkie powody, by wierzyć, że tak samo dobrze znał sytuację pozostałych zborów pierwszych chrześcijan (odczytaj Objawienie 2:23).

¹³ Jezus pochwalił pewne zbory za wytrwałość, wierność w obliczu prób, trzymanie się jego słowa i odrzucenie odstępców (Obj. 2:2, 9, 13, 19; 3:8). Ale niektórym udzielił też stanowczych rad, gdyż osłabiły swą miłość do niego, tolerowały bałwochwalstwo, niemoralność i sekciarstwo (Obj. 2:4, 14, 15, 20; 3:15, 16). Jezus, jako serdeczny duchowy nadzorca, nawet do tych, których zganił, powiedział: „Ja wszystkich, których kocham, tych upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i okaż skruchę” (Obj. 3:19). Chociaż przebywał w niebie, przewodził swym ziemskim uczniom za pomocą ducha świętego. Kończąc omawiane orędzia, polecił: „Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów” (Obj. 3:22).