A zatem występując jako Goʼél, Jehowa wywierał też pomstę za krzywdy wyrządzone Jego sługom i oczyszczał swe imię z zarzutów podnoszonych przez tych, którzy się napawali udręką Izraela (Ps 78:35; Iz 59:15-20; 63:3-6, 9). Jako Krewny i Wykupiciel zarówno całego narodu, jak i jego poszczególnych członków, Jehowa poprowadził ich „sprawę sądową”, by wymierzyć sprawiedliwość (Ps 119:153, 154; Jer 50:33, 34; Lam 3:58-60; por. Prz 23:10, 11).

Bliski krewny, określany wyrazem goʼél, był więc „wykupicielem” (Rut 2:20; 3:9, 13), a gdy w grę wchodziło morderstwo — „mścicielem krwi” (Lb 35:12).

Jeżeli okoliczności zmusiły ubogiego Izraelitę do sprzedania dziedzicznej ziemi, domu w mieście albo nawet samego siebie w niewolę, Prawo przewidywało, że „wykupiciel [goʼél] blisko z nim spokrewniony” mógł ‛odkupić [gaʼál] to, co jego brat sprzedał’; mógł to uczynić też sam sprzedający, jeśli dysponował już odpowiednimi środkami (Kpł 25:23-27, 29-34, 47-49; por. Rut 4:1-15).

Umyślnemu zabójcy nie udzielano azylu w miastach schronienia. Po przesłuchaniu sędziowie przekazywali go bliskiemu krewnemu ofiary, który jako „mściciel [goʼél] krwi” wykonywał na nim wyrok śmierci.