12. (a) Jak w niektórych fragmentach Pisma Świętego nazywa się mężów i żony i czy było to dla kobiet obraźliwe? (b) Co warto zauważyć w związku z określeniami, których Jehowa używał w Edenie? (Zobacz przypis).

¹² Mężowie jako „właściciele”. Około 1918 roku p.n.e. w życiu Abrahama i Sary nastąpiło pewne zdarzenie, które pokazuje, iż do owego czasu najwidoczniej weszło w zwyczaj, by żonatego mężczyznę nazywać „właścicielem” (po hebrajsku báʽal), a o mężatce mówić jako o ‛należącej’ (po hebrajsku beʽulá) (Rodzaju 20:3, NW).

Na przykład w Edenie Jehowa nie użył słów „właściciel” i ‛należąca’, lecz „mąż” i „żona” (1 Mojżeszowa 2:24; 3:16, 17). Poza tym prorok Ozeasz zapowiedział, że po powrocie z wygnania skruszony Izrael nie będzie już zwracał się do Jehowy „Mój właścicielu”, ale „Mężu mój”. Może to nasuwać wniosek, iż określenie „mąż” przywodziło na myśl bardziej tkliwe uczucia niż słowo „właściciel” (Ozeasza 2:16, NW).