BELIAL

(z hebr.: „nieużyteczny; nicpoń”; połączenie belí: „nie; bez” oraz jaʽál: „być użytecznym”).

Słowo to wskazuje na bezużyteczność, podłość, nieprzydatność. Hebrajskie określenie belijáʽal może się odnosić do pomysłów, słów, rad i planów (Pwt 15:9; Ps 101:3; Nah 1:11), nieszczęśliwych okoliczności (Ps 41:8), ale najczęściej odnosi się do nikczemników, np. osób zachęcających do kultu fałszywych bogów (Pwt 13:13), Beniaminitów, którzy dokonali gwałtu w Gibei (Sdz 19:22-27; 20:13), niegodziwych synów Helego (1Sm 2:12), zuchwałego Nabala (1Sm 25:17, 25), przeciwników Dawida — pomazańca Jehowy (2Sm 20:1; 22:5; 23:6; Ps 18:4), chwiejnych towarzyszy Rechoboama (2Kn 13:7), wspólników Jezebel w spisku przeciw Nabotowi (1Kl 21:10, 13) i ogólnie do ludzi wzniecających spory (Prz 6:12-14; 16:27; 19:28). Za pośrednictwem swego proroka Jehowa zapowiedział, że wrogowie nie będą już przeszkadzać Jego sługom w praktykowaniu czystego wielbienia w ich kraju: „Już więcej nie przejdzie przez ciebie żaden nicpoń. Zostanie doszczętnie zgładzony” (Nah 1:15; zob. też 1Sm 1:16; 10:27; 30:22; Hi 34:18).

Zanim w I w. n.e. wznowiono spisywanie Biblii, określenia „Belial” zaczęto używać jako imienia Szatana. Paweł w 2 Koryntian 6:15 w serii przeciwstawień zapytał: „Jakaż jest zgoda między Chrystusem a Belialem?” Na ogół uważa się, że „Belial” oznacza tu Szatana. W syryjskiej Peszitcie w tym miejscu występuje właśnie słowo „Szatan”.