⁵ Niektórzy usiłowali podważyć wiarogodność relacji Daniela o piecu ognistym (rozdz. 3), twierdząc, że jest to legenda. Tymczasem pewien starobabiloński list zawiera następującą wypowiedź: „Tak mówi Rîm-Sin, twój pan: Ponieważ on wrzucił chłopca-niewolnika do pieca, ty wrzuć do pieca tego niewolnika”. Co ciekawe, nawiązując do owego tekstu, G. R. Driver podaje, iż kara ta „pojawia się w opowiadaniu o Trzech Świętych Młodzieńcach (Dan. III 6, 15, 19-27)”.e

9. Co się dzieje, gdy trzej Hebrajczycy śmiało odmawiają oddania czci posągowi?

⁹ Trzej Hebrajczycy wyratowani z ognistego pieca (3:1-30). Nebukadneccar wznosi olbrzymi złoty posąg, wysoki na 60 łokci (27 metrów), i rozkazuje sprawującym władzę w mocarstwie zebrać się z okazji poświęcenia go. Gdy zabrzmi specjalna muzyka, wszyscy mają upaść i oddać posągowi cześć. Kto tego nie zrobi, zostanie wrzucony do rozpalonego pieca. Doniesiono, że rozkazu nie wykonało trzech towarzyszy Daniela: Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Stanąwszy przed rozgniewanym królem, śmiało oświadczają: „Nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. (...) Złotemu posągowi, który postawiłeś, nie oddamy czci” (3:17, 18). Rozwścieczony władca każe rozpalić piec siedem razy bardziej niż zwykle, związać trzech Hebrajczyków i wrzucić ich do środka. Ognisty płomień zabija wykonawców tego wyroku. Nebukadneccara ogarnia strach. Cóż widzi w piecu? Czterech mężów przechadza się pośród ognia, nie ponosząc szkody, a „czwarty wyglądem przypomina syna bogów” (3:25). Król woła trzech Hebrajczyków, by wyszli z ognia. Wychodzą nietknięci — nawet nie czuć od nich swędu spalenizny! Dzięki temu, że odważnie obstawali przy prawdziwym wielbieniu, Nebukadneccar przyznaje wolność religijną Żydom w całym swym imperium.