zapłonął uczuciem do jego żony, Herodiady, kobiety żądnej zaszczytów. Zabrał ją ze sobą do Galilei i wziął za żonę, rozwiódłszy się z córką Aretasa, którą odesłał do domu.

Cudzołożny związek Heroda Antypasa z Herodiadą został napiętnowany przez Jana Chrzciciela. Całkiem słusznie mógł on skarcić w tej sprawie Antypasa, który formalnie był Żydem, a tym samym podlegał Prawu Mojżeszowemu. Antypas jednak wtrącił Jana do więzienia i nie zabił go tylko z obawy przed ludem, uznającym go za proroka. Ale gdy świętował swe urodziny, tak mu się spodobała córka Herodiady, że przysiągł jej dać, o cokolwiek poprosi. Herodiada poleciła córce prosić o głowę Jana. Choć nie było to po myśli Heroda, tchórzliwie ustąpił, chcąc zachować twarz wobec uczestników biesiady, którzy słyszeli jego przysięgę (warto zaznaczyć, że w świetle Prawa nie musiał dotrzymać przysięgi zobowiązującej do przestępstwa, takiego jak morderstwo) (Mt 14:3-12; Mk 6:17-29).

Wygnany do Galii. Kiedy Gajusz Cezar (Kaligula) uczynił Agryppę I królem w tetrarchii Filipa, Herodiada zaczęła wyrzucać mężowi, że tylko przez własną gnuśność nie otrzymał władzy królewskiej. Uważała, że powinien udać się do Rzymu i poprosić Cezara o tę godność, skoro sam jest już tetrarchą, a Agryppa nie piastował wcześniej żadnego urzędu. Antypas w końcu uległ natarczywym namowom żony. Ale jego ambitna prośba rozgniewała Kaligulę, który dał posłuch oskarżeniom Agryppy i skazał Antypasa na wygnanie do Galii, do obecnego Lyonu we Francji (ostatecznie umarł on w Hiszpanii). Jako siostra Agryppy, Herodiada mogła uniknąć kary, lecz — zapewne z dumy — nie opuściła męża. Tetrarchia Antypasa, a także majątek jego i Herodiady przypadły w udziale Agryppie. W ten sposób żona ściągnęła na Antypasa dwie największe klęski życiowe — rozgromienie przez Aretasa oraz wygnanie.