Tajemniczy jeźdźcy apokaliptyczni

PATRZY się z zachwytem, jak po skalistym zboczu galopuje w dół koń z rozwianą grzywą i ogonem, z rozdętymi nozdrzami. Jeździec w tym szalonym pędzie wydaje się przyklejony do siodła, jak gdyby stanowił jedną całość z falującym ciałem konia.

Kto odwiedzał hodowle tych zwierząt na wyżynach Australii albo oglądał równinne rancza w Ameryce, po drugiej stronie globu ziemskiego, mógł istotnie być zafascynowany widokiem jeźdźca, który naprawdę umie dosiadać konia. Podobnych przeżyć dostarcza wspaniała parada dobrze wyćwiczonych koni pod doświadczonymi jeźdźcami.

Tacy jeźdźcy i ich wierzchowce niewątpliwie potrafią zrobić na nas wrażenie. Jednakże widok rumaków i jeźdźców oglądanych przez pisarza Księgi Objawienia (zwanej też Apokalipsą) może sprawić, że obserwatora przechodzą ciarki. Jest to grupa tajemnicza i budząca grozę. Stała się powszechnie znana pod nazwą jeźdźców apokaliptycznych.

Wyobraź sobie, czytelniku, że oto wśród dudniącego odgłosu kopyt końskich zbliża się do ciebie czterech wprawnych jeźdźców, z których jeden nawet dobył miecza! Zwróć uwagę na umaszczenie wierzchowców. Każdy jest inny: jeden biały, drugi ryży, następny kary, czyli czarny, a jeszcze jeden o chorowitym wyglądzie — płowy, a raczej trupio blady. Wszystko to razem stanowi obraz naprawdę dziwny i tajemniczy.

Prześledźmy teraz opis wartkiej akcji, którą oglądał pisarz biblijny, apostoł Jan. Donosi on: „Oto biały koń, a siedzący na nim miał łuk. I dano mu wieniec, i wyruszył jako zwycięzca, by jeszcze zwyciężać. (...) I wyszedł inny koń, barwy ognia, a siedzącemu na nim dano odebrać ziemi pokój, by się wzajemnie ludzie zabijali — i dano mu wielki miecz. (...) I ujrzałem: a oto czarny koń, a siedzący na nim miał w ręce wagę. I usłyszałem jakby głos (...), mówiący: Kwarta pszenicy za denara [całodzienny zarobek] i trzy kwarty jęczmienia za denara (...). I ujrzałem: oto koń trupio blady, a imię siedzącego na nim Śmierć, i Otchłań [Hades] mu towarzyszyła. I dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, by zabijali mieczem i głodem, i morem, i przez zwierzęta ziemi” (Obj. [Apok.] 6:2-8, Biblia Tysiąclecia).

Od czasu opisania tej wizji jej właściwe znaczenie intrygowało niezliczone rzesze czytelników. Co przedstawiają tajemnicze konie oraz jadący na nich? Kiedy się rozpoczęła ich szarża? Czy ma ona jakiś wpływ na nasze życie? Ukazało się sporo różnych komentarzy na temat tego, co wyobrażają te wierzchowce i jeźdźcy oraz kiedy w gruncie rzeczy puścili się w cwał.

Największa różnorodność interpretacji zaznacza się w odniesieniu do białego konia i jego jeźdźca. Na przykład w dziele New Catholic Encyclopedia wyjaśniono, że biały rumak przedstawia ‛albo zwycięstwo ewangelii, albo rozwój imperializmu’.

Autor książki Daniel and the Revelation (Daniel a Objawienie), Uriah Smith, zamieszcza w niej następującą uwagę: „Biały koń (...) to trafny symbol triumfów ewangelii w pierwszym stuleciu (...) Biel konia oznacza czystość wiary w tym okresie”.

W opracowaniu The Expositor’s Bible nadmieniono: „Pierwszy jeździec unaocznia nam nie tyle osobę, ile raczej misję Chrystusa, i to w pierwszej fazie jego zwycięskiego pochodu, co stanowi obietnicę przyszłego triumfu. (...) Dowiadujemy się, że rzecz dzieje się na świecie, że królestwo jest pośród nas i że ci, którzy mu się przeciwstawiają, zostaną pokonani”. Natomiast zdaniem Woodrowa Krolla, przedstawiciela The Christian Jew Foundation, jeździec na białym koniu to Antychryst.

Ponadto niektórzy mówią o pięciu, a nie o czterech koniach i jeźdźcach. Skąd więc mamy wiedzieć, która z licznych interpretacji jest prawidłowa? Czy można mieć pewność, że w ogóle istnieje jakieś poprawne wyjaśnienie? Kimże są ci tajemniczy jeźdźcy apokaliptyczni i kiedy się rozpoczęła ich galopada?

Odsłonięcie tajemnicy jeźdźców

KTO jest w stanie odkryć tajemnicę jeźdźców apokaliptycznych? W biblijnej Księdze Daniela 2:47 określono Boga Jehowę mianem „objawiającego skryte rzeczy” (Biblia poznańska). Ponieważ sama Biblia, łącznie z wizją jeźdźców, powstała pod wpływem natchnienia od Niego, może On nam udzielić niezbędnych wyjaśnień. A zatem znaczenie koni różnej maści oraz dosiadających ich jeźdźców zdołamy poznać, gdy poszukamy odpowiednich informacji w objawionym Słowie Bożym (Am. 3:7; 2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21).

Swego rodzaju klucz pomocny w rozwikłaniu wspomnianej tajemnicy mieści się w trzech wstępnych wersetach Księgi Objawienia, czyli Apokalipsy. Wynika z nich, że opisane dalej serie wizji dotyczą przyszłych wydarzeń, przyszłych w stosunku do roku 96 n.e., kiedy to apostoł Jan utrwalił na piśmie wszystko, co ujrzał. Wzmianka ta harmonizuje ponadto z jego wypowiedzią zanotowaną w Objawieniu 1:10; widać z niej, iż wydarzenia oglądane w tych widzeniach miały nastąpić już po rozpoczęciu się „dnia Pańskiego” (por. 1 Kor. 1:8; 5:5).

Mając to wszystko w pamięci, przyjrzyjmy się dokładniej koniom i dosiadającym ich jeźdźcom. Najpierw spróbujmy poprawnie ustalić, co symbolizuje biały koń oraz ten, który na nim siedzi. Wtedy łatwiej nam będzie odgadnąć znaczenie pozostałych jeźdźców.

ANALIZA RÓŻNYCH WYKŁADNI

W poprzednim artykule wspomniano o tym, że według pewnej interpretacji biały koń i jadący na nim mają przedstawiać ‛albo zwycięstwo ewangelii, albo rozwój imperializmu’. Ale przecież świat nie dał się nawrócić ewangelii (dobrej nowinie) o Chrystusie i związanych z nim zamierzeniach Bożych. Imperializm też nie pocwałował ku zwycięstwu. Wprost przeciwnie, w naszym stuleciu niejedno mocarstwo załamało się i rozpadło na części.

A co można powiedzieć o wyjaśnieniu, jakoby biały koń wyobrażał zwycięstwo ewangelii i czystość wiary w pierwszym stuleciu? Pogląd taki świadczy o zlekceważeniu faktu, iż omawiana wizja odnosi się do spraw, które miały się wydarzyć w przyszłości. A ponieważ Jan opisał swoją wizję w 96 roku n.e., gdy jako zesłaniec przebywał na wyspie Patmos, więc nie może ona przedstawiać niczego, co by dotyczyło I wieku.

Inne wyjaśnienie zakłada, iż biały koń wskazuje na misję, a nie na osobę Chrystusa, i że mesjańskie Królestwo ‛jest pośród nas’, to znaczy w naszych sercach. Ale posłannictwo Jezusa Chrystusa i w ogóle chrystianizm nie zaczęły się dopiero po spisaniu Objawienia. Przeciwnie, cała sprawa była już dobrze znana chrześcijanom w I wieku, zanim jeszcze Jan zredagował Księgę Objawienia.

Poza tym kiedy Jezus oświadczył: „Królestwo Boże jest pośród was”, mówił to do obłudnie religijnych faryzeuszy w odpowiedzi na postawione przez nich pytanie. Nie zwracał się do swoich wiernych naśladowców ze stwierdzeniem, że Królestwo to coś przebywającego ‛w nich’, w ich sercach. Niedowierzającym faryzeuszom chciał natomiast dać do zrozumienia, że on sam jako przedstawiciel przyszłego Królestwa Bożego właśnie w tej chwili był obecny wśród nich (Łuk. 17:21, Biblia warszawska; zobacz też Bp i przekład Romaniuka).

A jakie uzasadnienie ma pogląd, że jeźdźcem na białym koniu jest Antychryst? Nigdzie w Biblii nie ma wzmianki, iż Antychryst przedsięweźmie tak pomyślną kampanię, że będzie można o nim mówić: „Wyruszył, aby zwyciężać i dopełnić swego zwycięstwa”, jak to powiedziano o jeźdźcu na białym koniu” (Obj. 6:2).a Jedno jest pewne: dosiadający konia białego — obojętnie, kto nim jest — pogalopuje aż do odniesienia całkowitego zwycięstwa. Jego sukces będzie niewątpliwy, a wszyscy jego wrogowie zostaną unicestwieni.

INFORMACJE BIBLIJNE POMOCNE W ROZPOZNANIU

„Objawiający skryte rzeczy” jeszcze w tej samej serii widzeń umożliwił nam bezbłędną identyfikację jeźdźca na białym koniu. W Objawieniu 19:11-16 można znowu przeczytać o białym koniu, tym razem jednak nie pozostawiono cienia wątpliwości, kto go dosiada.

Okoliczność, iż biały koń pojawia się w tych proroczych wizjach dwukrotnie, wskazuje na fakt, że chodzi o tego samego konia, tyle tylko, że miało to zobrazować różne funkcje bądź dziedziny działalności jeźdźca. W scenie późniejszej jeździec nie występuje już anonimowo. Nazwano go „Wiernym i Prawdziwym”, „Słowem Bożym”, a także „Królem królów i Panem panów”.

Określenia te nie pozostawiają cienia wątpliwości co do tego, kto dosiada białego wierzchowca: nie kto inny, jak sam Pan Jezus Chrystus! (por. Obj. 17:14). A w jakim okresie? W każdym razie po końcu pierwszego stulecia, to znaczy po ukazaniu wizji z Objawienia. Warto przy tym nadmienić, że nosił już wtedy na głowie koronę królewską. Jezus Chrystus miał więc w przyszłości wystąpić w specjalnej roli, w roli Króla, to znaczy Władcy. Właśnie w tym charakterze przedstawiono go już jako wojownika uzbrojonego w łuk i wyruszającego, „aby zwyciężać i dopełnić swego zwycięstwa”.

Na fakt, że musiało tu chodzić o przyszłość, wskazuje też następująca okoliczność: Od momentu, gdy Jezus zakończył życie na ziemi, został wskrzeszony i wstąpił do nieba, do czasu otrzymania przez Jana omawianej wizji upłynęło ponad 60 lat. Kiedy Chrystus powrócił do nieba, kazano mu poczekać po prawicy Bożej aż do chwili, kiedy jego wrogowie padną niby „podnóżek pod jego stopy” (Hebr. 10:12, 13).

POCZĄTEK SZARŻY

Galop białego konia miał się więc rozpocząć dopiero po wprowadzeniu na tron Jezusa Chrystusa, niebiańskiego Władcy w Królestwie Bożym. Bóg miał go wówczas posłać z poleceniem: „Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół” (Ps. 110:2). A kiedy do tego doszło?

Ukoronowanie Jezusa Chrystusa jako niebiańskiego Króla zostało opisane w Psalmie 45:4-8 (Bw). Później apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków 1:8, 9 powołał się na ten psalm, odnosząc wersety 7 i 8 do Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. Ze szczegółowych informacji oraz dowodów biblijnych często już publikowanych przez Świadków Jehowy wynika, że koronacja Chrystusa w niebie nastąpiła w roku 1914, z chwilą dopełnienia się Czasów Pogan, inaczej mówiąc „czasów wyznaczonych narodom” (Łuk. 21:24).b

Każde wyjaśnienie, które umiejscawia galop jeźdźców przed rokiem 1914, nie może więc być właściwe. Poza tym dosiadający białego konia był na przedzie, dlatego konie i jeźdźcy podążający za nim przedstawiają wydarzenia zachodzące w tym samym czasie lub nieco później. A zatem szarża czterech jeźdźców musi przypadać na okres rozpoczęcia się „czasu końca” w roku 1914 i potem. Od tamtej pory coraz wyraźniej widać, że żyjemy w „dniach ostatnich” (Dan. 12:4; 2 Tym. 3:1-5, 13).

NASTĘPNE KONIE ORAZ ICH JEŹDŹCY

Drugi koń jest „ryży”, inaczej powiedziawszy „maści ognistej” (Obj. 6:3, 4, Wujek; New World Translation). Siedzącemu na nim „pozwolono odebrać ziemi pokój, aby wzajemnie się tam zabijano”. Dano mu też „wielki miecz”. Wszystko to sprawdziło się, gdy w roku 1914 wybuchła najstraszliwsza wojna w całych dziejach człowieka, pierwsza wojna o zasięgu ogólnoświatowym. Nazwano ją wtedy Wielką Wojną. Zaledwie 21 lat po jej zakończeniu rozpoczęła się druga wojna światowa, jeszcze bardziej niszczycielska niż pierwsza. Od tego czasu stale gdzieś toczą się walki. Od roku 1914 wojny pozbawiły życia jakieś 100 milionów ludzi.

Trzeci koń jest czarny, a dosiadający go ma w ręce wagę szalkową (Obj. 6:5, 6). Donośny głos zapowiada, że na zakup zaledwie jednej kwarty (około litra) pszenicy albo trzech kwart tańszego ziarna jęczmienia trzeba będzie wydać całodzienny zarobek. Trafnie unaocznia to niedobory żywności odczuwane w skali nigdy przedtem nie znanej. A taki stan faktycznie istnieje od roku 1914. Zaraz po wybuchu pierwszej wojny światowej ceny żywności poszły w górę. Miliony ludzi zmarły z głodu. Od tej pory braki żywności bez przerwy dają się we znaki. Szacuje się, że obecnie około 450 milionów ludzi znajduje się na krawędzi śmierci głodowej, a blisko miliard mieszkańców ziemi odczuwa niedostatek pożywienia. Od czasu do czasu ten ponury obraz nabiera szczególnej wyrazistości wskutek takiego głodu oraz masowego wymierania ludzi, o jakim w ostatnich latach słyszy się z Etiopii.

Jeśli chodzi o czwartego konia, to stwierdzamy, że jest chorowity, już z wyglądu „trupio blady”. Jego jeździec ma na imię „Śmierć” (Obj. 6:7, 8). Trafnie wyobraża on notowaną od roku 1914 ogromną liczbę wypadków przyspieszonej śmierci, spowodowanej niedożywieniem i klęskami głodu, wojnami i przemocą, chorobami i epidemiami. Grypa hiszpanka, która wybuchła tuż po pierwszej wojnie światowej, wpędziła do grobu ponad 20 milionów mieszkańców ziemi. Obecnie niedomagania serca, rak oraz liczne inne choroby zbierają żniwo w postaci kolejnych milionów ofiar przedwczesnej śmierci.

Wydarzenia przedstawione przez te konie i jeźdźców zostały też wymienione w równoległym proroctwie, które Jezus podał w związku z naszymi czasami. Powiedział on, że w okresie „zakończenia systemu rzeczy”, w jakim przyszło nam żyć, miały być toczone wojny o zasięgu ogólnoświatowym, „powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu”. Uprzedził też, że ‛wzmoże się bezprawie’ i że będą „w jednym miejscu po drugim zarazy oraz braki żywności” (Mat. 24:3-12; Łuk. 21:10, 11).

CZY BYŁ JESZCZE PIĄTY JEŹDZIEC?

W Księdze Objawienia 6:8 czytamy: „I widziałem: oto koń trupio blady: siedzący na nim miał na imię Śmierć. A tuż za nim sunął Hades”. Na tej podstawie niektórzy utrzymują, że skoro o pierwszych czterech postaciach wspomniano, iż jadą na koniach, to i piąta musi dosiadać wierzchowca.

Biblia jednak tego nie potwierdza. W tekście greckim Objawienia 6:8 nie ma odpowiednika słowa „koń”, które by się wiązało z Hadesem. Dlatego większość przekładów Pisma Świętego nie dodaje tej piątej postaci „konia”. Wystarczy więc zwrócić uwagę na okoliczność, że Hades, wspólny grób ludzkości, sunie za poprzedzającymi go trzema końmi i jeźdźcami, by zbierać wszystkie ich ofiary.

W JAKIEJ MIERZE WIZJA TA DOTYCZY CIEBIE?

Prawdą jest, że dreszczem przejmuje świadomość, iż żyjemy w okresie, gdy ta wizja galopujących czterech jeźdźców apokaliptycznych znajduje swoje dramatyczne spełnienie. Ale jest to zarazem czas bardzo poważny, wymagający gruntownej analizy własnej sytuacji. Dlaczego? Ponieważ ta symboliczna szarża odbija się na każdym mieszkańcu ziemi. Istotnie, wchodzi tu w grę życie twoje i twoich bliskich. W jakim sensie?

Pytanie to podnosi ważną kwestię, która zostanie omówiona w następnym wydaniu Strażnicy, w artykule pt. „Jeźdźcy apokaliptyczni — jak ich szarża odbija się na tobie”. Nie przeocz tej fascynującej odpowiedzi!

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 4]

Rok 1914 — „Król królów” wyrusza na białym koniu

[Ilustracja na stronie 5]

Od roku 1914 Hades zbiera nieubłagane żniwo, podążając za jeźdźcami: Wojną, Głodem i Zarazą