BĄDŹ POKORNY

5. Jak wpłynęło na Jakuba spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem?

⁵ Jak doszło do tego, że Jakub stał się lojalnym uczniem Jezusa? Po zmartwychwstaniu Jezus „ukazał się Jakubowi, następnie wszystkim apostołom” (1 Kor. 15:7). Był to punkt zwrotny w życiu Jakuba. Kiedy apostołowie czekali na wylanie ducha świętego w pewnym domu w Jerozolimie, on też był tam obecny (Dzieje 1:13, 14). Później miał zaszczyt usługiwać jako członek ciała kierowniczego (Dzieje 15:6, 13-22; Gal. 2:9). A przed rokiem 62 pod natchnieniem napisał do namaszczonych chrześcijan list. Z tego listu odnosimy korzyści również dzisiaj, bez względu na to, czy mamy nadzieję na życie w niebie, czy na ziemi (Jak. 1:1). Według żydowskiego historyka Józefa Flawiusza Jakub został stracony na rozkaz arcykapłana Annasza (syna Annasza). Zachował lojalność wobec Jehowy aż do końca swojego ziemskiego życia.

6. Czym Jakub różnił się od przywódców religijnych?

⁶ Jakub był pokorny. Skąd o tym wiemy? Porównajmy jego postawę z postawą większości przywódców religijnych. Kiedy dostrzegł niezaprzeczalne dowody na to, że Jezus jest Synem Bożym, pokornie je zaakceptował. Zupełnie inaczej zachowali się naczelni kapłani z Jerozolimy. Na przykład chociaż nie mogli zaprzeczyć, że Jezus wskrzesił Łazarza, to nie chcieli przyznać, że posłał go Jehowa. Przeciwnie, próbowali zabić zarówno jego samego, jak i Łazarza (Jana 11:53; 12:9-11). Później, gdy Jezus został wskrzeszony, starali się ukryć ten fakt przed ludźmi (Mat. 28:11-15). Pycha doprowadziła ich do odrzucenia Mesjasza.

7. Dlaczego musimy wystrzegać się pychy?

⁷ Wniosek: Wystrzegaj się pychy i bądź gotowy się uczyć. Tak jak z powodu choroby tętnice mogą stwardnieć i utrudniać pracę literalnemu sercu, tak z powodu pychy nasze symboliczne serce może popaść w zatwardziałość i sprawić, że przestaniemy reagować na wskazówki Jehowy. Serca faryzeuszy stały się tak nieczułe, że odrzucili jednoznaczne dowody świadczące o działaniu ducha Bożego (Jana 12:37-40). Pycha mogła ich pozbawić szans na życie wieczne (Mat. 23:13, 33). Jakie to ważne, żebyśmy pozwalali Słowu Bożemu oraz duchowi świętemu kształtować naszą osobowość, sposób myślenia i decyzje! (Jak. 3:17). Jakub był pokorny i dał się kształtować Jehowie. I jak się przekonamy, właśnie dzięki pokorze stał się umiejętnym nauczycielem.

13. Z czego Jakub zdawał sobie sprawę zgodnie z Jakuba 3:2?

¹³ Jakub nie myślał o sobie zbyt dużo. Nie uważał, że skoro pochodzi z takiej rodziny i otrzymał takie zaszczytne zadania, to jest kimś wyjątkowym lub lepszym od współwyznawców. Zwracał się do nich słowami: „Moi kochani bracia” (Jak. 1:16, 19; 2:5). Nie próbował sprawiać wrażenia, że jest doskonały. Wręcz przeciwnie, napisał: „Wszyscy wielokrotnie popełniamy błędy” (odczytaj Jakuba 3:2 i przypis).

14. Dlaczego powinniśmy przyznawać się do błędów?

¹⁴ Wniosek: Pamiętaj, że wszyscy jesteśmy grzeszni. Nie możemy myśleć, że jesteśmy lepsi od tych, których nauczamy. Gdybyśmy sprawiali wrażenie doskonałych, nasz zainteresowany mógłby dojść do wniosku, że nigdy nie sprosta wymaganiom Bożym. Dlatego szczerze przyznawajmy, że nie zawsze jest nam łatwo trzymać się zasad biblijnych, i mówmy o tym, jak Jehowa pomaga nam pokonywać wyzwania. Wtedy zainteresowany zrozumie, że on też jest w stanie Mu służyć.