W Roczniku — 1940 podano przykład ostrożnej siostry. Przykryła ona głowę jedną czarną chustą, ramiona zaś drugą. Kiedy opracowała część terenu, zobaczyła, jak jeden z rozmówców zbliża się do niej z dwoma żandarmami. Schowała się w bocznej uliczce, zmieniła czarne chusty na inne i z zimną krwią ruszyła w kierunku obu żandarmów. Zapytali ją, czy nie widziała kobiety w czarnych chustach. Odrzekła, że owszem — widziała, jak biegła w przeciwną stronę, wyraźnie się śpiesząc. Żandarmi z donosicielem pobiegli ją złapać, a siostra spokojnie udała się do domu.

Wierna pionierka opowiadała później, jak wskutek nacisku duchownych została aresztowana. Przez jakiś czas była pod dozorem policyjnym i musiała dwa razy w miesiącu meldować się na komisariacie, ale zaraz po wyjściu wsiadała na rower i jechała świadczyć na swoim terenie. Za uporczywe głoszenie trafiła do więzienia — najpierw na pięć dni, potem na dziesięć, piętnaście i trzydzieści, dwukrotnie na czterdzieści dni, następnie na sześćdziesiąt, dwa razy na sto dni, a wreszcie na osiem lat. Za co? Za to, że nauczała ludzi z Biblii. Podobnie jak apostołowie Jezusa Chrystusa była bardziej posłuszna Bogu jako władcy niż ludziom (Dzieje 5:29).

Gorliwi pionierzy w Budapeszcie w latach 1934-1935: (od lewej do prawej) Adi i Charlotte Vohsowie, Julius Riffel, Gertrud Mende, Oskar Hoffmann, Martin Pötzinger