Pokarm duchowy musiał też dotrzeć do braci zamkniętych w obozach pracy. Najbardziej znany był chyba obóz w miejscowości Tólápa na północy kraju, gdzie znajdowała się kopalnia węgla. W pewnym okresie przymusową pracę wykonywało tam aż 265 braci. W kopalni pracowali ze zwykłymi górnikami, którzy nieraz byli przychylnie nastawieni do Świadków Jehowy. Przemycali dla nich literaturę i przekazywali na zewnątrz sprawozdania.

Latem 1955 roku z obozu w Tólápie uwolniono około stu braci. Nacieszyli się swoimi rodzinami zaledwie sześć tygodni, gdy polecono im udać się do wioski Szentendre niedaleko Budapesztu.