W domu podzielonym pod względem religijnym

11. Pod jakim względem małżeństwo może być udane, nawet jeśli mąż i żona mają odmienne poglądy religijne?

¹¹ A co wtedy, gdy małżonkowie mają różne poglądy religijne, bo jakiś czas po ślubie jedno z nich przyjęło prawdę biblijną, a drugie nie? Czy takie małżeństwo może być udane? Z doświadczenia wielu osób wynika, że jest to możliwe. Mimo różnej przynależności religijnej mąż i żona mogą wieść razem satysfakcjonujące życie — ich związek może być trwały i uszczęśliwiać obie strony. Poza tym w oczach Jehowy takie małżeństwo nadal jest ważne, oboje wciąż stanowią „jedno ciało”. Dlatego bogobojny partner powinien pozostawać z niewierzącym, o ile ten się na to zgadza. Jeżeli w rodzinie są dzieci, niewątpliwie odniosą pożytek z lojalnej postawy strony wierzącej (1 Koryntian 7:12-14).

12, 13. Jak zgodnie z radą Piotra chrześcijańskie żony mogą pomóc mężom, którzy nie podzielają ich wierzeń?

¹² Do chrześcijanek żyjących w domach podzielonych pod względem religijnym Piotr skierował życzliwą radę. Zasada, na której ją oparł, dotyczy również chrześcijańskich mężów będących w takiej samej sytuacji. Apostoł napisał: „Wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom, żeby — jeśli niektórzy nie są posłuszni Słowu — mogli bez słowa zostać pozyskani dzięki postępowaniu swych żon, będąc naocznymi świadkami waszego nieskalanie czystego postępowania, połączonego z głębokim respektem” (1 Piotra 3:1, 2).

¹³ To dobrze, jeśli żona może taktownie porozmawiać z mężem o swoich przekonaniach. Ale co wtedy, jeśli on nie chce słuchać? Ma do tego prawo. Nie wszystko jednak stracone, ponieważ wymowne świadectwo można dać także chrześcijańskim postępowaniem. Wielu mężów początkowo nie przejawiało zainteresowania prawdą biblijną lub zdecydowanie odrzucało poglądy swych żon, lecz pod wpływem ich przykładnej postawy okazało się ludźmi ‛odpowiednio usposobionymi do życia wiecznego’ (Dzieje 13:48). Nawet jeśli mąż nie przyjmuje prawdy, może pozytywnie oceniać zachowanie żony, a to przyczyni się do umocnienia ich związku. Pewien człowiek, którego żona jest Świadkiem Jehowy, przyznał, że on sam nigdy by nie sprostał tak wysokim miernikom. Ale w liście napisanym do jednej z francuskich gazet nazwał siebie „szczęśliwym mężem uroczej żony” i szczerze pochwalił małżonkę oraz jej współwyznawców.

„Ukryta osoba serca”

15, 16. Jakim postępowaniem chrześcijańska żona może pozyskać niewierzącego męża?

¹⁵ Jakim postępowaniem można pozyskać męża? Takim, które dla chrześcijanki jest w gruncie rzeczy zupełnie naturalne. Piotr pisze: „Waszą ozdobą niech nie będzie zewnętrzne splatanie włosów i wkładanie złotych przystrojeń albo noszenie szat wierzchnich, ale niech nią będzie ukryta osoba serca w niezniszczalnej szacie cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Boga. Bo tak też niegdyś ozdabiały się święte niewiasty, które pokładały nadzieję w Bogu, podporządkowując się swoim mężom, jak Sara, która okazywała posłuszeństwo Abrahamowi, nazywając go ‚panem’. A wy stałyście się jej dziećmi, jeśli tylko trwacie w czynieniu dobra i nie boicie się niczego, co wzbudza strach” (1 Piotra 3:3-6).

¹⁶ Piotr radzi tu, by chrześcijanka nie przywiązywała nadmiernej wagi do wyglądu zewnętrznego. Niech raczej pozwala mężowi dostrzec, jaki wpływ na jej duchowe wnętrze mają nauki biblijne. Pokaże w ten sposób, jak jej nowa osobowość przejawia się w praktyce. Być może mąż zauważy, jakich dokonała zmian w porównaniu z wcześniejszym postępowaniem (Efezjan 4:22-24). Niewątpliwie spodoba mu się jej „cichy i łagodny duch”. Co więcej, taka postawa „ma wielką wartość w oczach Boga” (Kolosan 3:12).

17. Dlaczego Sara jest wspaniałym przykładem dla chrześcijańskich żon?

¹⁷ Sara dała wspaniały przykład wszystkim bogobojnym żonom — niezależnie od tego, czy ich mężowie wierzą w prawdziwego Boga, czy nie. Bez cienia wątpliwości uznawała Abrahama za swoją głowę. Nawet w swym sercu nazywała go „panem” (Rodzaju 18:12). Ale nie umniejszało to jej wartości. Z całą pewnością była silną duchowo kobietą, przejawiającą niezłomną wiarę w Jehowę. Weszła w skład „wielkiego obłoku świadków”, którzy swą wiarą zachęcają nas do tego, byśmy ‛biegli wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu’ (Hebrajczyków 11:11; 12:1). Wzorowanie się na Sarze nie uwłacza godności chrześcijańskiej żony.

18. O jakich zasadach należy pamiętać w domu podzielonym pod względem religijnym?

¹⁸ Nawet w rodzinie podzielonej pod względem religijnym głową pozostaje mąż. Jeśli to on jest chrześcijaninem, będzie miał wzgląd na wierzenia żony, choć sam nie wyrzeknie się swoich zasad. A jeśli stroną wierzącą jest żona, ona również nie pójdzie na żadne ustępstwa w sprawach wiary (Dzieje 5:29). Nie będzie jednak kwestionowała zwierzchnictwa męża. Uzna jego pozycję i uszanuje „prawo swego męża” (Rzymian 7:2).