Odniesienie pożytku z przypowieści Jezusa

Uczniów zaciekawia nowa metoda nauczania, jaką Jezus stosuje, przemawiając do rzesz zebranych nad jeziorem. Co prawda słyszeli już jego przypowieści, ale jeszcze nigdy nie przytaczał ich tylu na raz. Dopytują się więc: „Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?”

Jezus czyni tak między innymi po to, by się spełniły słowa proroka: „Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata”. Ale jest jeszcze inny powód. Mówi w przypowieściach, żeby wyszedł na jaw stan serca ludzi.

W gruncie rzeczy większość z nich interesuje się Jezusem jedynie dlatego, że ciekawie mówi i czyni cuda, a nie dlatego, że pragną mu służyć jako Panu i bezinteresownie go naśladować. Ludzie ci wcale nie mają zamiaru zmieniać swych poglądów ani trybu życia. Nie chcą, żeby jego orędzie wywierało na nich aż tak silny wpływ.

Jezus wyjaśnia zatem: „Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: (...) stwardniało serce tego ludu”.

„Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą” — mówi dalej Jezus. „Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”.

Tych 12 apostołów oraz osoby im towarzyszące mają podatne serca. Dlatego Jezus zaznacza: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano”. Następnie objaśnia uczniom przypowieść o siewcy, bo chcieliby ją zrozumieć.

Jezus chce, żeby jego przypowieści były zrozumiałe i żeby ułatwiały przekazywanie prawdy drugim. Pyta: „Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem?” Nie, raczej „po to, aby je postawić na świeczniku”. Dlatego dodaje: „Uważajcie więc, jak słuchacie”.