20, 21. Jak starsi mogą naśladować pasterza z przypowieści Jezusa? Podaj przykład (zobacz też ramkę „Dobre efekty cotygodniowych wizyt”).

²⁰ Po drugie, organizacja Jehowy szkoli starszych, żeby interesowali się tymi, którzy utracili kontakt ze zborem (Hebr. 12:12). Dlaczego starsi powinni pomagać takim osobom i jak mają to robić? Odpowiedzi dostarcza przypowieść Jezusa o pasterzu i zagubionej owcy (odczytaj Łukasza 15:4-7). Kiedy pasterz zauważa, że brakuje jakiejś owieczki, szuka jej tak, jakby to była jego jedyna owca. Jak chrześcijańscy nadzorcy naśladują ten wzór? Zagubiona owca jest dla pasterza wciąż bardzo cenna i podobnie osoby, które straciły kontakt z ludem Bożym, w oczach starszych wciąż są cenne. Poszukiwania zaginionych owiec starsi w żadnym wypadku nie uważają za stratę czasu. Poza tym — jak pasterz ‛idzie za zagubioną, aż ją znajdzie’ — tak oni wychodzą z inicjatywą, żeby odnaleźć słabych i udzielić im pomocy.

²¹ Co pasterz z przypowieści robi po odnalezieniu owcy? Delikatnie ją podnosi, „wkłada ją na swe barki” i zanosi z powrotem do stada. Tak samo szczere wyrazy troski ze strony starszego mogą niejako delikatnie podnieść osobę, która osłabła duchowo, i pomóc jej wrócić do zboru. Czegoś takiego doświadczył Victor, brat z Afryki. Opowiada on: „Przez osiem lat, kiedy byłem nieczynny, starsi stale próbowali mi pomóc”. Co szczególnie go poruszyło? Victor wyjaśnia: „Pewnego dnia odwiedził mnie John, starszy, z którym byłem kiedyś na kursie pionierskim. Pokazał mi zdjęcia, jakie zrobił w czasie tego kursu. Wywołały one tyle pięknych wspomnień, że zatęskniłem za radością, jaką odczuwałem, kiedy służyłem Jehowie”. Wkrótce po tej wizycie Victor powrócił do zboru. Dzisiaj znowu jest pionierem. Troskliwi starsi naprawdę pomagają nam pełnić służbę z radością (2 Kor. 1:24)b.