Z czasem Izraelici tak dalece zlekceważyli wymagania Jehowy co do sposobu oddawania Mu czci, że zamknęli świątynię i zaczęli spalać kadzidło na innych ołtarzach (2Kn 29:7; 30:14).

W zachodniej części Miejsca Świętego przybytku, obok zasłony oddzielającej je od Miejsca Najświętszego, stał „ołtarz kadzielny” (Wj 30:1; 37:25; 40:5, 26, 27). Podobny ołtarz kadzielny znajdował się potem w świątyni Salomona (1Kn 28:18; 2Kn 2:4). Na ołtarzach tych codziennie rano i wieczorem spalano święte kadzidło (Wj 30:7, 8; 2Kn 13:11). Raz do roku, w Dniu Przebłagania, do Miejsca Najświętszego wnoszono w kadzielnicy węgle z tego ołtarza oraz dwie pełne garście kadzidła i przed pokrywą Arki Świadectwa zamieniano je w dym (Kpł 16:12, 13).

Początkowo kadzidło na ołtarzu ofiarował arcykapłan Aaron (Wj 30:7). Jednakże nadzór nad kadzidłem i innymi przedmiotami w przybytku sprawował jego syn Eleazar (Lb 4:16).