W lipcu 1951 roku mały zbór w Dżakarcie zebrał się, żeby przywitać Petera Vanderhaegena, pierwszego w Indonezji misjonarza po Szkole Gilead.

W listopadzie 1951 roku Peter Vanderhaegen został skierowany do Manado w Celebesie Północnym, gdzie Theo Ratu z żoną założyli małą grupę. Większość miejscowej ludności uważała się za chrześcijan i miała głęboki szacunek dla Słowa Bożego. Niejeden zapraszał Świadków do domu i prosił o wyjaśnienie nauk biblijnych. Bracia często dawali świadectwo nawet 10 osobom naraz. Po kwadransie mogło być ich już 50, a bywało, że po godzinie dyskusja przenosiła się na podwórko i przysłuchiwało się jej nawet 200 osób.