Wkrótce brat Rice wrócił do Dżakarty, ale do Bandungu przybyli na 15 dni nowo poślubieni Clem i Jean Deschampowie. „Brat Deschamp zapytał naszą rodzinę, czy chcielibyśmy zostać ochrzczeni” — opowiadał Felix. „Czworo z nas — Dodo, moja młodsza siostra Josephine (Pin Nio) oraz mama (Kang Nio) i ja — usymbolizowało oddanie się Jehowie”a. Po chrzcie członkowie rodziny Tanów przyłączyli się do Clema i Jean w 9-dniowej kampanii głoszenia. Clem pokazał im, jak w służbie posługiwać się kartą świadectwa, która zawierała proste orędzie biblijne w trzech językach.

Clem Deschamp wspominał: „Pewien celnik, który był katolikiem, skonfiskował transport naszych książek pod pretekstem, że zawierają treści nieprzychylne nazistom. Kiedy udałem się ze skargą do urzędu celnego, ten wrogo nastawiony urzędnik był na urlopie. Zastępował go przyjazny człowiek niebędący katolikiem. Od razu wydał nam książki, mówiąc: ‚Bierzcie, ile możecie, dopóki nie ma tamtego pracownika!’”.

„Kiedy indziej władze naciskały, żebyśmy usunęli dwie ilustracje z książki Nieprzyjaciele” — opowiadała Jean Deschamp. „Nie podobały im się karykatury wijącego się węża (Szatana) i pijanej nierządnicy (religii fałszywej). Obie postacie miały papieskie nakrycie głowy (mitrę)c. Bardzo nam zależało na rozpowszechnieniu tych książek, dlatego w trójkę siedzieliśmy na nabrzeżu i w dusznym upale mozolnie zamalowywaliśmy papieskie czapki w tysiącach książek!”

Jednak bracia byli zdecydowani nie zwalniać kroku i robić dobry użytek z prasy drukarskiej otrzymanej z Australii (Dzieje 4:20). Jean Deschamp tak opisała jedną z obranych taktyk: „Zawsze gdy publikowaliśmy nową broszurę lub czasopismo, kopię musieliśmy przedłożyć władzom do zatwierdzenia. Drukowaliśmy daną publikację na początku tygodnia i od razu dostarczaliśmy ją zborom. A pod koniec tygodnia zanosiliśmy egzemplarz do biura prokuratora generalnego. Jeżeli nie została zatwierdzona, kręciliśmy smutno głowami i pędziliśmy z powrotem drukować kolejną”.