1. Co Jehowa życzliwie zachował dla pożytku ludzkości?

JEHOWA, „Bóg, który żyje i trwa”, zachował dla ludzkości swoje życiodajne orędzie. Ono na pewno ocaleje, ponieważ „wypowiedź [„słowo”, Biblia Tysiąclecia] Jehowy trwa na wieki” (1 Piotra 1:23-25). Jakże wdzięczni jesteśmy Bogu, że kierując się miłością, zachował tak ważne dla nas informacje w swoim spisanym Słowie, Biblii!

2. Co Jehowa zachował w swym spisanym Słowie dla pożytku swoich sług?

² Bóg zachował w swoim Słowie imię, które sobie wybrał, i dzięki temu Jego słudzy mogą się nim posługiwać. Po raz pierwszy imię „Jehowa” pojawia się w Biblii w opisie stwarzania „niebios i ziemi” (Rodz. 2:4). Zostało też kilkakrotnie w cudowny sposób wyryte na kamiennych tablicach zawierających Dziesięć Przykazań. Na przykład pierwsze przykazanie zaczyna się słowami: „Jam jest Jehowa, twój Bóg” (Wyjścia 20:1-17). Imię Boże jest używane, ponieważ Wszechwładny Pan, Jehowa, zadbał, by Jego Słowo i imię przetrwało pomimo zaciekłych ataków Szatana (Ps. 73:28).

3. Do czego mamy dostęp, mimo że wokół plenią się fałszywe poglądy religijne?

³ W swoim Słowie Jehowa zachował także prawdę. Jesteśmy ogromnie wdzięczni, że udostępnia nam duchowe światło i prawdę, chociaż na świecie plenią się fałszywe poglądy religijne (odczytaj Psalm 43:3, 4). Podczas gdy ludzkość błąka się w ciemności, my z radością chodzimy w duchowym świetle od Boga (1 Jana 1:6, 7).

MAMY BEZCENNE DZIEDZICTWO

4, 5. Jaki wyjątkowy przywilej mamy od roku 1931?

⁴ Jako chrześcijanie, mamy bezcenne dziedzictwo. Dziedzictwo to wszelkie dobra, tradycje i wartości przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nasze duchowe dziedzictwo obejmuje wspaniałe rzeczy: gruntowną znajomość Słowa Jehowy i dokładne zrozumienie prawdy o Nim oraz o Jego zamierzeniach. Wiąże się też z wyjątkowym przywilejem.

⁵ Przywilej ten stał się częścią naszej duchowej spuścizny podczas zgromadzenia w Columbus w amerykańskim stanie Ohio w roku 1931. Na wydrukowanym programie widniały litery „JW”. Pewna siostra opowiadała: „Snuto najrozmaitsze domysły na temat tego, co oznaczają”. Do tamtej pory byliśmy nazywani Badaczami Pisma Świętego, ale w niedzielę 26 lipca 1931 roku przyjęliśmy nową nazwę: Świadkowie Jehowy (Jehovah’s Witnesses). Przyjęciu tej biblijnej nazwy towarzyszyły niezwykłe emocje (odczytaj Izajasza 43:12). „Nigdy nie zapomnę burzy oklasków, jaka się zerwała w miejscu zgromadzenia” — wspominał jeden z braci. Inni ludzie nie chcieli być kojarzeni z tym imieniem, ale my z Bożym błogosławieństwem używamy owego miana już od przeszło 80 lat. Jakiż to niezwykły zaszczyt być Świadkiem Jehowy!

6. Jakie informacje należą do naszego duchowego dziedzictwa?

⁶ Nasze duchowe dziedzictwo obejmuje też bogaty zbiór dokładnych i cennych informacji z przeszłości. Pomyślmy między innymi o Abrahamie, Izaaku i Jakubie. Ci patriarchowie i ich rodziny niewątpliwie rozmawiali o tym, jak zyskać uznanie Jehowy. Nic więc dziwnego, że prawy Józef odrzucił niemoralną propozycję, bo nie chciał „zgrzeszyć przeciwko Bogu” (Rodz. 39:7-9). Również chrześcijańskie tradycje przekazywano ustnie lub własnym przykładem. Do takich tradycji można zaliczyć wskazówki dotyczące obchodzenia Wieczerzy Pańskiej, które apostoł Paweł przekazał zborom (1 Kor. 11:2, 23). Obecnie wytyczne, których potrzebujemy do wielbienia Boga „duchem i prawdą”, wchodzą w skład Jego spisanego Słowa (odczytaj Jana 4:23, 24). Biblia jest światłem dla całej ludzkości, ale słudzy Jehowy cenią ją w szczególnym stopniu.

7. Jaka pokrzepiająca obietnica należy do naszej spuścizny?

⁷ Do naszej duchowej spuścizny należą też współczesne relacje potwierdzające, że ‛Jehowa jest po naszej stronie’ (Ps. 118:7). Dzięki nim czujemy się pewnie, nawet gdy jesteśmy prześladowani. Częścią naszego nieustannie powiększającego się dziedzictwa jest pokrzepiająca obietnica: „‚Żadna broń wykonana przeciwko tobie nie okaże się skuteczna i potępisz każdy język, który się podniesie przeciwko tobie w sądzie. Oto dziedziczna własność [„dziedzictwo”, BT] sług Jehowy, a ich prawość jest ode mnie’ — brzmi wypowiedź Jehowy” (Izaj. 54:17). Szatan nie ma w swoim arsenale niczego, co mogłoby wyrządzić nam trwałą szkodę.

8. Co rozważymy w tym i następnym artykule?

⁸ Szatan próbował zniszczyć Słowo Boże, zakryć przed ludźmi imię Jehowy i stłumić prawdę. Ale oczywiście nie może równać się z Jehową, który pokrzyżował te plany. W tym i następnym artykule omówimy: 1) jak nasz niebiański Ojciec chronił swoje Słowo, 2) jak dopilnował, żeby Jego imię było znane, i 3) jak zadbał, żebyśmy mogli dziś znać prawdę.

JEHOWA CZUWAŁ, ŻEBY JEGO SŁOWO PRZETRWAŁO

9-11. Jak Biblia przetrwała różne ataki?

⁹ Jehowa chronił swoje Słowo w obliczu najróżniejszych ataków. W dziele Enciclopedia Cattolica (Encyklopedia katolicka) napisano: „W roku 1229 na synodzie w Tuluzie zabroniono używania ich [rodzimych przekładów Biblii] laikom w związku z walką przeciwko albigensom i waldensom (...) W roku 1234 na zjeździe w hiszpańskiej Tarragonie pod wpływem Jakuba I wydano podobny zakaz. (...) Stolica Apostolska zabrała głos w tej sprawie po raz pierwszy w roku 1559, kiedy to Paweł IV wydał indeks ksiąg zakazanych, który zabraniał drukowania i posiadania B[iblii] w języku narodowym bez zezwolenia Świętego Oficjum”.

¹⁰ Pomimo zwalczania Biblia ocalała. Około roku 1382 Jan Wiklif i jego współpracownicy ukończyli pierwszy przekład na język angielski. Innym tłumaczem Biblii był William Tyndale, który został stracony w roku 1536. Przywiązany do słupa, podobno zawołał: „Panie, otwórz oczy królowi Anglii”. Potem został uduszony i spalony.

¹¹ W 1535 roku ukazał się kolejny angielski przekład — opracowany przez Milesa Coverdale’a. Coverdale skorzystał z pracy Tyndale’a, który przetłumaczył „Nowy Testament” i część „Starego Testamentu”, od Księgi Rodzaju do Kronik. Pozostałe części Coverdale przetłumaczył z łaciny i z niemieckiej Biblii Marcina Lutra. Obecnie szczególnie cenimy Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — za jasność, wierność tłumaczenia i przydatność w służbie. Cieszymy się, że żadne demoniczne ani ludzkie wysiłki mające na celu zniszczenie Słowa Jehowy nigdy się nie powiodą.

JEHOWA ZADBAŁ, ŻEBY JEGO IMIĘ NIE ZOSTAŁO ZAPOMNIANE

12. Jaką rolę w zachowaniu imienia Bożego odgrywa Przekład Nowego Świata?

¹² Jehowa Bóg zadbał o to, żeby Jego imię zachowało się w Jego Słowie. Niebagatelną rolę w tym względzie odgrywa Przekład Nowego Świata. Zespół bogobojnych tłumaczy tego przekładu napisał, że cechą wyróżniającą go jest przywrócenie imieniu Bożemu należnego mu miejsca w tekście Biblii. Imię Boże pojawia się w nim, w znanej od dawna formie „Jehowa”, 6973 razy w Pismach Hebrajskich i 237 razy w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Przekład Nowego Świata jest obecnie dostępny w całości lub części w 116 językach, a łączny nakład wszystkich wydań osiągnął 178 545 862 egzemplarze.

13. Co dowodzi, że ludzie znają imię Boże od zarania dziejów?

¹³ Imię Boże znali już pierwsi ludzie, Adam i Ewa. Doskonale wiedzieli, jak się je wymawia. Po potopie, gdy Cham odniósł się lekceważąco do swego ojca, Noego, ten powiedział: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Sema, i niech Kanaan [syn Chama] stanie się jego niewolnikiem” (Rodz. 4:1; 9:26). Bóg sam oświadczył: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu”. Oznajmił też: „Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Oprócz mnie nie ma Boga” (Izaj. 42:8; 45:5). Jehowa dopilnował, żeby Jego imię przetrwało i było znane ludziom na całej ziemi. Jakże wielkim zaszczytem jest dla nas używanie Jego imienia i bycie Jego Świadkami! Podzielamy odczucia psalmisty, który oświadczył: „W imię naszego Boga wzniesiemy swe sztandary” (Ps. 20:5).

14. Gdzie poza Biblią można znaleźć imię Boże?

¹⁴ Imię Boże pojawia się nie tylko w Biblii. Weźmy pod uwagę stelę Meszy, znalezioną w Dibanie (starożytnym Dibonie), 21 kilometrów na wschód od Morza Martwego. Znajdująca się na niej inskrypcja zawiera imię izraelskiego króla Omriego oraz opis buntu Moabu przeciw Izraelowi z punktu widzenia króla Meszy (1 Król. 16:28; 2 Król. 1:1; 3:4, 5). Jednak stela ta jest szczególnie interesująca z tego względu, że pojawia się na niej imię Boże w formie tetragramu. Tetragram występuje też wielokrotnie w „listach z Lakisz”, ceramicznych skorupach znalezionych na terenie Izraela.

15. Czym jest Septuaginta i jak doszło do jej powstania?

¹⁵ Niemałą rolę w zachowaniu imienia Bożego odegrali pierwsi tłumacze Biblii. Po okresie niewoli babilońskiej, która trwała od 607 do 537 roku p.n.e., wielu Żydów nie wróciło do Judy ani Izraela. Niektórzy zamieszkali w Aleksandrii w Egipcie, gdzie w III wieku p.n.e. tworzyli już sporą społeczność. Potrzebowali przekładu Pism Hebrajskich na grekę, będącą wtedy językiem międzynarodowym. Przekład taki został ukończony w II wieku p.n.e. Nazywa się go Septuagintą. Niektóre jego odpisy zawierają imię Jehowa zapisane po hebrajsku.

16. Jak w pewnej książce z roku 1640 użyto imienia Bożego?

¹⁶ Imię Boże występuje też w pierwszej książce opracowanej i wydanej w angielskich koloniach w Ameryce, znanej pod nazwą „Bay Psalm Book” (Psalmy znad zatoki). Jej pierwsze wydanie (z roku 1640) zawiera Psalmy przetłumaczone z języka hebrajskiego na ówczesną angielszczyznę. Imię Boże pojawia się między innymi w Psalmie 1:1, 2, gdzie czytamy o „błogosławionym mężu”, który nie chodzi za radą niegodziwych, „ale w prawie Jehowy ma tęskne upodobanie”. Więcej informacji o imieniu Boga znajdziesz w broszurze Imię Boże, które pozostanie na zawsze.

JEHOWA TROSZCZY SIĘ O ZACHOWANIE DUCHOWEJ PRAWDY

17, 18. (a) Jak byś zdefiniował słowo „prawda”? (b) Co obejmuje „prawda dobrej nowiny”?

¹⁷ Z radością służymy „Jehowie, Bogu prawdy” (Ps. 31:5). Popularny słownik języka polskiego wyjaśnia: „Kiedy mówimy prawdę, to mówimy to, co jest zgodne z faktami lub naszą wiedzą o nich, a nie to, co sobie tylko wyobrażamy lub co wymyśliliśmy” (Inny słownik języka polskiego). Występujący w Biblii hebrajski wyraz często tłumaczony na „prawda” określa to, co jest autentyczne, godne zaufania, wierne albo uznane za fakt; a grecki — coś, co odpowiada rzeczywistości lub jest stosowne i właściwe.

¹⁸ Jehowa zadbał o to, by prawda duchowa przetrwała do naszych czasów, i udostępnia nam ją coraz obficiej (2 Jana 1, 2). Nasze zrozumienie prawdy stopniowo się pogłębia, gdyż „ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień” (Prz. 4:18). Oczywiście bez zastrzeżeń zgadzamy się z Jezusem, który powiedział w modlitwie do Boga: „Twoje słowo jest prawdą” (Jana 17:17). Spisane Słowo Boże zawiera „prawdę dobrej nowiny”, obejmującą ogół nauk chrześcijańskich (Gal. 2:14). Składają się na nią między innymi fakty dotyczące imienia Jehowy, Jego zwierzchnictwa, Jezusowej ofiary okupu, zmartwychwstania i Królestwa Bożego. Zastanówmy się teraz nad tym, jak Bóg zachował prawdę, mimo iż Szatan usiłował ją stłumić.

JEHOWA UDAREMNIA ATAK NA PRAWDĘ

19, 20. Kim był Nimrod i jakie przedsięwzięcie za jego czasów się nie powiodło?

¹⁹ Po potopie mawiano: „Tak jak Nimrod, potężny łowca na przekór Jehowie” (Rodz. 10:9). Jako przeciwnik Jehowy Boga, Nimrod w gruncie rzeczy służył Szatanowi, podobnie jak ludzie, o których Jezus powiedział: „Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten (...) nie stał mocno w prawdzie” (Jana 8:44).

²⁰ Królestwo Nimroda obejmowało Babel i inne miasta pomiędzy Tygrysem a Eufratem (Rodz. 10:10). Prawdopodobnie z jego inspiracji około 2269 roku p.n.e. ludzie rozpoczęli budowę miasta Babel i wieży. Jehowa zamierzył, by ludzkość rozprzestrzeniła się na całą ziemię, a ci budowniczowie powiedzieli: „Nuże, zbudujmy sobie miasto oraz wieżę, której szczyt sięgałby niebios, i uczyńmy sobie sławne imię, żebyśmy czasem nie rozproszyli się po całej powierzchni ziemi”. Ale musieli zrezygnować z tego planu, kiedy Bóg „pomieszał język całej ziemi” i ich rozproszył (Rodz. 11:1-4, 8, 9). Jeżeli Szatan planował w ten sposób utworzyć jedną religię, w której wszyscy ludzie oddawaliby cześć jemu, to jego intryga się nie powiodła. Prawdziwe wielbienie Jehowy przetrwało do naszych czasów i dzień po dniu praktykuje je coraz więcej ludzi.

21, 22. (a) Dlaczego fałszywy kult nigdy nie stanowił rzeczywistego zagrożenia dla religii prawdziwej? (b) Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Fałszywy kult nigdy nie stanowił rzeczywistego zagrożenia dla religii prawdziwej. Dlaczego? Ponieważ nasz Wspaniały Nauczyciel zadbał o to, żeby Jego spisane Słowo się zachowało, a Jego imię było znane ludziom. Szczodrze też udostępnia duchową prawdę (Izaj. 30:20, 21). Oddawanie czci Bogu zgodnie z prawdą przysparza nam radości, ale zarazem wymaga, żebyśmy pozostali czujni duchowo, całkowicie polegali na Jehowie i poddawali się kierownictwu Jego świętego ducha.

²² W następnym artykule prześledzimy rozwój pewnych fałszywych nauk. Przekonamy się, że w świetle Pisma Świętego nie mają one żadnych podstaw. Zobaczymy też, jak Jehowa w niezrównany sposób zatroszczył się o zachowanie prawdziwych nauk i je nam objawił jako część naszego duchowego dziedzictwa.

1, 2. (a) Czym jest „szałas Dawidowy” i jak miał zostać odbudowany? (b) Kto obecnie pełni służbę dla Jehowy?

PODCZAS przełomowego spotkania ciała kierowniczego w Jerozolimie w 49 roku n.e. uczeń Jakub oznajmił: „Symeon [Piotr] wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia. A z tym zgadzają się słowa Proroków, tak jak jest napisane: ‚Potem wrócę i odbuduję upadły szałas Dawidowy; i odbuduję jego ruiny, i na nowo go postawię, aby pozostali ludzie pilnie szukali Jehowy wespół z ludźmi ze wszystkich narodów — nazwanymi od mego imienia, mówi Jehowa, który czyni te rzeczy, znane od dawna’” (Dzieje 15:13-18).

² „Szałas Dawidowy”, oznaczający jego dynastię, upadł wraz z detronizacją Sedekiasza (Am. 9:11). Miał jednak zostać odbudowany — potomek Dawida, Jezus, miał zostać nieprzemijającym Królem (Ezech. 21:27; Dzieje 2:29-36). Jakub powiązał spełnienie się proroctwa Amosa ze zgromadzaniem dziedziców Królestwa zarówno spośród Żydów, jak i pogan. Obecnie przebywający na ziemi chrześcijanie namaszczeni duchem oraz miliony „drugich owiec” Jezusa jednoczą się w rozgłaszaniu prawdy biblijnej jako słudzy Jehowy (Jana 10:16).

LUD JEHOWY STAJE PRZED WYZWANIEM

3, 4. Dzięki czemu lud Jehowy zdołał zachować w Babilonie tożsamość duchową?

³ W 607 roku p.n.e. stało się oczywiste, że „szałas Dawidowy” upadł — Żydzi zostali uprowadzeni na wygnanie do Babilonii. W kraju tym rozpowszechniona była religia fałszywa. Co pomogło ludowi Bożemu zachować tożsamość duchową przez 70 lat niewoli? To samo, co nam pomaga pozostawać sługami Jehowy w świecie podległym Szatanowi — bogate dziedzictwo duchowe (1 Jana 5:19).

⁴ Częścią naszej duchowej spuścizny jest spisane Słowo Boże. Żydowscy wygnańcy w Babilonie nie mieli kompletnego Pisma Świętego, ale znali Prawo Mojżeszowe, w tym Dziesięć Przykazań. Znali też „pieśni Syjonu” oraz pamiętali wiele przysłów i przeżyć wcześniejszych sług Jehowy. Płakali, gdy wspominali Syjon, i nie zapomnieli o Jehowie (odczytaj Psalm 137:1-6). Dzięki temu zachowali żywą wiarę nawet w Babilonie, tak przesiąkniętym fałszywymi naukami i praktykami.

TRÓJCA — NIC NOWEGO

5. Jakie trójce czczono w starożytnym Babilonie i Egipcie?

⁵ Charakterystycznym elementem religii babilońskiej były boskie triady. W skład jednej z nich wchodził Sin (bóg księżyca), Szamasz (bóg słońca) oraz Isztar (bogini płodności i wojny). W starożytnym Egipcie często wyobrażano sobie, że bóg ma za żonę jakąś boginię, która urodziła mu syna, „i w ten sposób powstawała boska triada, czyli trójca; jednakże ojciec nie zawsze był w niej najważniejszy — zadowalał się niekiedy rolą królewskiego małżonka panującej bogini, stanowiącej naczelne bóstwo danej społeczności” (New Larousse Encyclopedia of Mythology). Jedna z egipskich triad składała się z Ozyrysa, jego żony Izydy oraz ich syna Horusa.

6. Jak definiuje się Trójcę i dlaczego lud Jehowy w nią nie wierzy?

⁶ Również chrześcijaństwo ma swoją triadę — Trójcę Świętą. Duchowni twierdzą, że Ojciec, Syn i duch święty są jednym Bogiem. Jest to atak na suwerenność Jehowy, gdyż w gruncie rzeczy dogmat ten przedstawia Go jako zaledwie jedną trzecią domniemanej istoty boskiej. Słudzy Jehowy są chronieni przed takim błędnym poglądem, ponieważ zgadzają się z natchnioną wypowiedzią: „Słuchaj, Izraelu: Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa” (Powt. Pr. 6:4). Słowa te zacytował Jezus. Czy którykolwiek prawdziwy chrześcijanin mógłby się z nim nie zgodzić? (Marka 12:29).

7. Dlaczego osoba wierząca w Trójcę nie może zostać ochrzczona na znak autentycznego oddania się Bogu?

⁷ Dogmat o Trójcy stoi w sprzeczności z poleceniem, które Jezus dał swoim naśladowcom: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” (Mat. 28:19). Kto chce zostać ochrzczony jako prawdziwy chrześcijanin i Świadek Jehowy, musi uznawać nadrzędną pozycję Ojca, Jehowy, a także pozycję i władzę Jego Syna, Jezusa. Musi też wierzyć, że duch święty jest czynną siłą Bożą, a nie częścią Trójcy (Rodz. 1:2). Osoba, która wierzy w Trójcę, nie może zostać ochrzczona na znak autentycznego oddania się Jehowie Bogu. Jakże jesteśmy wdzięczni, że nasza duchowa spuścizna chroni nas przed wiarą w ten zniesławiający Boga dogmat!

OKULTYZM ODSŁANIA SWOJE ODRAŻAJĄCE OBLICZE

8. Jak Babilończycy zapatrywali się na bóstwa i demony?

⁸ Myśl religijna Babilonii zostawiała dużo miejsca fałszywym naukom, bóstwom, demonom i okultyzmowi. W pewnym dziele powiedziano: „W religii babilońskiej najważniejsze po bóstwach były demony, które mogły nękać ludzi różnorakimi chorobami ciała i umysłu. Znaczna część życia religijnego zdawała się koncentrować na rozpaczliwych zmaganiach z tymi demonami i ludzie wszędzie modlili się do bóstw, by pomogły im w tej walce” (The International Standard Bible Encyclopaedia).

9. (a) Jak doszło do tego, że po niewoli babilońskiej wielu Żydów padło ofiarą fałszywych wierzeń? (b) Co nas chroni przed świadomym wystawianiem się na wpływ demonów?

⁹ Po niewoli babilońskiej liczni Żydzi padli ofiarą niebiblijnych wierzeń. Kiedy zaczęła się upowszechniać kultura grecka, stali się podatni na oddziaływanie niegodziwych duchów, ponieważ podchwycili pogląd, jakoby istniały demony złe i dobre. Nasze duchowe dziedzictwo zabezpiecza nas przed świadomym wystawianiem się na wpływ demonów, bo wiemy, że Bóg potępił okultyzm praktykowany w Babilonie (Izaj. 47:1, 12-15). A Jego punkt widzenia na całą tę sprawę ma dla nas znaczenie decydujące (odczytaj Powtórzonego Prawa 18:10-12; Objawienie 21:8).

10. Co można powiedzieć o praktykach i wierzeniach Babilonu Wielkiego?

¹⁰ Okultyzm to domena nie tylko starożytnego Babilonu, lecz także Babilonu Wielkiego — światowego imperium religii fałszywej (Obj. 18:21-24). Pewien leksykon wyjaśnia: „Babilon [Wielki] to coś więcej niż jedno imperium czy jedna kultura. Określają go nie granice geograficzne czy czasowe, ale raczej dominujące w nim bałwochwalstwo” (The Interpreter’s Dictionary of the Bible, tom 1, strona 338). Przesiąknięty okultyzmem, bałwochwalstwem i innymi grzechami, Babilon Wielki wciąż istnieje, ale jego dni są policzone (odczytaj Objawienie 18:1-5).

11. Jakie ostrzeżenia przed spirytyzmem ukazały się w naszych publikacjach?

¹¹ Jehowa oświadczył: „Nie mogę znieść posługiwania się mocą tajemną” (Izaj. 1:13). W XIX wieku bardzo upowszechniła się forma okultyzmu zwana spirytyzmem. Dlatego w Strażnicy Syjońskiej z maja 1885 roku można było przeczytać: „Wiara, że zmarli żyją w innej dziedzinie lub postaci, nie jest nowa. Była elementem starożytnych religii i leżała u podstaw wszelakich mitów”. W artykule tym wyjaśniono również, że niebiblijny pogląd, jakoby zmarli kontaktowali się z żywymi, „stanowi kamuflaż i źródło skuteczności podstępnych działań demonów, które podszywają się pod duchy zmarłych. Chętnie się uciekają do tej formy ukrywania swej tożsamości i tym sposobem udaje im się wpływać na umysły i życie wielu ludzi”. Podobne ostrzeżenia znalazły się w wydanej w tamtym okresie broszurze Co mówi Pismo Święte o spirytyzmie? oraz w wielu naszych późniejszych publikacjach.

CZY DUSZE CIERPIĄ W ZAŚWIATACH?

12. Co Salomon napisał pod natchnieniem na temat stanu umarłych?

¹² Na to pytanie potrafią odpowiedzieć „wszyscy, co poznali prawdę” (2 Jana 1). Zgadzamy się ze słowami Salomona: „Żywy pies jest w lepszej sytuacji niż martwy lew. Bo żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego (...). Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu [powszechnym grobie ludzkości] — w miejscu, do którego idziesz” (Kazn. 9:4, 5, 10).

13. Jaki wpływ wywarła na Żydów religia i kultura grecka?

¹³ Żydzi znali prawdę o umarłych. Jednakże kiedy imperium Aleksandra Wielkiego zostało podzielone między jego wodzów, podjęto starania, żeby zintegrować Judeę z Syrią, propagując religię i kulturę grecką. W rezultacie Żydzi przejęli fałszywą naukę o nieśmiertelności duszy ludzkiej i istnieniu podziemnego miejsca mąk. Ale to nie Grecy wymyślili taką krainę cierpiących dusz. Już Babilończycy wierzyli w „świat podziemny (...) pełen grozy, (...) zamieszkany przez potężne i dzikie bogi i demony” (The Religion of Babylonia and Assyria). I oczywiście wierzyli także w nieśmiertelność duszy.

14. Co Hiob i Abraham wiedzieli o śmierci i zmartwychwstaniu?

¹⁴ Chociaż bogobojny Hiob nie miał Pisma Świętego, znał prawdę o śmierci. Zdawał też sobie sprawę, że Jehowa jest kochającym Bogiem, który zatęskni za nim i go wskrzesi (Hioba 14:13-15). W zmartwychwstanie wierzył również Abraham (odczytaj Hebrajczyków 11:17-19). A ponieważ nie można wskrzesić z martwych kogoś, kto w rzeczywistości nie jest martwy, nasuwa się wniosek, że ci bogobojni mężczyźni nie wierzyli w nieśmiertelność ludzkiej duszy. Z pewnością duch Boży pomógł im zrozumieć stan umarłych i wierzyć w zmartwychwstanie. Te prawdy także są częścią naszego dziedzictwa.

KLUCZOWA NAUKA — „UWOLNIENIE NA PODSTAWIE OKUPU”

15, 16. Dzięki czemu dostępujemy uwolnienia od grzechu i śmierci?

¹⁵ Jesteśmy wdzięczni, że Bóg objawił nam też prawdę o tym, w jaki sposób postanowił uwolnić nas od grzechu i śmierci odziedziczonych po Adamie (Rzym. 5:12). Rozumiemy, że Jezus „nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać i dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Marka 10:45). Jak wspaniale jest wiedzieć o możliwości „uwolnienia na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa”! (Rzym. 3:22-24).

¹⁶ Żydzi i poganie żyjący w I wieku n.e. musieli okazać skruchę za grzechy i uwierzyć w ofiarę złożoną przez Jezusa. W przeciwnym wypadku nie mogliby liczyć na przebaczenie. Tak samo jest dzisiaj (Jana 3:16, 36). Jeżeli ktoś trzyma się fałszywych nauk, takich jak Trójca czy nieśmiertelność duszy, nie może skorzystać z okupu. Ale my możemy. Znamy prawdę o „umiłowanym [przez Boga] Synu, poprzez którego mamy uwolnienie na podstawie okupu, przebaczenie naszych grzechów” (Kol. 1:13, 14).

PRZYJMY NAPRZÓD JAKO LUD DLA IMIENIA JEHOWY!

17, 18. Gdzie możemy znaleźć informacje na temat naszej historii i jaką korzyść możemy z nich odnieść?

¹⁷ Można by jeszcze wiele mówić o prawdziwych naukach, które poznaliśmy, naszych przeżyciach jako sług Bożych oraz duchowych i fizycznych błogosławieństwach, których zaznajemy. Od dziesiątków lat w Roczniku publikowane są pasjonujące relacje z działalności głosicieli w różnych krajach. Nasze dzieje przypomniano w 1 i 2 części filmu Świadkowie Jehowy — historia żywej wiary czy też w książce Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego. A czasopisma często zawierają pokrzepiające przeżycia opowiedziane przez naszych współwyznawców.

¹⁸ Jeśli w rozsądnej mierze zgłębiamy historię organizacji Jehowy, to odnosimy pożytek — tak jak Izraelici odnosili pożytek z rozmyślania o tym, jak Bóg wyprowadził ich z niewoli egipskiej (Wyjścia 12:26, 27). Mojżesz, który był świadkiem wielu wspaniałych czynów Bożych, u schyłku życia zachęcał Izraelitów: „Pamiętaj dni dawne, rozważajcie minione lata z pokolenia na pokolenie; zapytaj swego ojca, a on ci opowie; swoich starszych, a oni ci powiedzą” (Powt. Pr. 32:7). Jako ‛lud Jehowy i trzoda Jego pastwiska’ z radością głosimy Jego sławę i potężne czyny (Ps. 79:13). Chcemy też analizować nasze dzieje, żeby wyciągać z nich wnioski i mądrze planować przyszłość.

19. Co powinniśmy robić, skoro chodzimy w duchowym świetle?

¹⁹ Jesteśmy szczęśliwi, że nie błąkamy się w ciemnościach, lecz chodzimy w duchowym świetle od Boga (Prz. 4:18, 19). Dlatego pilnie studiujmy Jego Słowo i gorliwie dzielmy się prawdą z innymi, naśladując postawę psalmisty, który sławił Wszechwładnego Pana, Jehowę: „Wspominać będę o twojej prawości, tylko twojej. Boże, uczysz mnie już od mej młodości, ja zaś do tej pory opowiadam o twych zdumiewających dziełach. I aż po starość i siwiznę nie opuszczaj mnie, Boże, dopóki o ramieniu twym nie opowiem temu pokoleniu, wszystkim mającym nadejść — o twojej potędze” (Ps. 71:16-18).

20. Jakie powiązane ze sobą kwestie rozumiemy i do czego cię skłania ta wiedza?

²⁰ Jako oddani słudzy Jehowy, rozumiemy powiązane ze sobą kwestie dotyczące Jego zwierzchnictwa i lojalności człowieka. Ogłaszamy niepodważalną prawdę, że Jehowa jest Władcą Wszechświata, godnym naszego bezgranicznego oddania (Obj. 4:11). Korzystając ze wsparcia Jego ducha, możemy też obwieszczać dobrą nowinę potulnym, opatrywać mających złamane serca i pocieszać pogrążonych w żałości (Izaj. 61:1, 2). Chociaż Szatan miota się, by podporządkować sobie sług Bożych oraz całą ludzkość, my głęboko cenimy nasze duchowe dziedzictwo i jesteśmy zdecydowani pozostać niezłomni i wychwalać Wszechwładnego Pana, Jehowę, teraz i przez całą wieczność (odczytaj Psalm 26:11; 86:12).