Od Jehowy oczekuj wnikliwości

„Użyczę ci wnikliwości i pouczę cię o drodze, którą powinieneś chodzić” (PSALM 32:8).

1. Wymień niektóre czynniki wpływające na to, czy nasze decyzje okażą się mądre (por. Powtórzonego Prawa 32:7, 29).

CODZIENNIE musimy podejmować jakieś decyzje — niektóre są na pozór błahe, inne zaś niewątpliwie mają ogromne znaczenie. Czy nasze postanowienia okażą się rozsądne? W niemałym stopniu zależy to od okoliczności, czy działamy pochopnie, czy też najpierw się zastanawiamy, zanim coś powiemy lub uczynimy. Sporo jest wszakże spraw, w których na powzięcie mądrych decyzji może mieć wpływ umiejętność dostrzeżenia czegoś poza oczywistymi faktami. Może być potrzebna świadomość następstw aktualnych wydarzeń na świecie, a nawet znajomość sytuacji w dziedzinie duchowej. Ale czy taka wiedza jest w ogóle osiągalna? Czy człowiek śmiertelny może się w tym względzie zdobyć na coś więcej niż domysły?

2. Jakiej pomocy potrzebujemy, aby pomyślnie pokierować swym życiem, i dlaczego? (Przysłów 20:24).

² Ludzie dysponują doprawdy zdumiewającymi zdolnościami umysłowymi, nie są jednak obdarzeni umiejętnością pomyślnego przejścia przez życie bez oglądania się z pokorą na pomoc od Boga. Natchniony prorok Jeremiasz słusznie napisał: „Dobrze wiem, Jehowo, że nie do ziemskiego człowieka należy jego droga. Do człowieka, który idzie, nie należy nawet pokierowanie swoim krokiem” (Jeremiasza 10:23).

3. Do czego musi dojść, gdy ktoś pomija kierownictwo Jehowy? (Por. Rodzaju 3:4-6, 16-24).

³ A co się dzieje, gdy ktoś zamyka oczy na powyższą prawdę i przy wyborze między postępowaniem mądrym a głupim, dobrym a złym, polega wyłącznie na sobie albo na innych ludziach? Pod wpływem cielesnego rozumowania może nieraz uznać za dobre coś, co Bóg uważa za złe, a za mądre — coś, co On nazywa głupotą (Izajasza 5:20). Można w ten sposób, nawet nieumyślnie, stać się dla drugich przyczyną zgorszenia (por. 1 Koryntian 8:9). Słowo Boże wyjawia, jaki los spotka w końcu tych, którzy uparcie odmawiają szukania kierownictwa u Jehowy: „Istnieje droga, która przed człowiekiem jest prosta, ale później końcem jej są drogi śmierci” (Przysłów 14:12).

4. Jaką pomoc Jehowa wspaniałomyślnie obiecuje swoim sługom? (Por. Jeremiasza 10:21).

⁴ Czego nam więc potrzeba? Mówiąc najkrócej, musimy korzystać z pomocy, jaką udostępnia Jehowa. Na szczęście zapewnia On: „Użyczę ci wnikliwości i pouczę cię o drodze, którą powinieneś chodzić. Chcę ci udzielać rad, mając na ciebie oko” (Psalm 32:8).

Co wchodzi w zakres wnikliwości

5. Co rozumiemy przez „wnikliwość”?

⁵ Czym właściwie jest „wnikliwość”, o której mowa w Piśmie Świętym? Chodzi o umiejętność dotarcia do sedna rzeczy, spojrzenia poza to, co widać na powierzchni. Według dzieła Theological Wordbook of the Old Testament (Słownik teologiczny do Starego Testamentu) wyraz hebrajski oddawany przez „wnikliwość” ma związek z „rozumowym poznawaniem przyczyn”. Chodzi o ten rodzaj wiedzy, który umożliwia człowiekowi postępowanie w sposób mądry i zapewniający powodzenie. Aby zachować podstawowy sens odpowiedniego czasownika hebrajskiego i zarazem uwypuklić jego różne odcienie znaczeniowe, w Przekładzie Nowego Świata oprócz zwrotu „odznaczać się wnikliwością” użyto również takich wyrażeń, jak „działać rozumnie”, „działać roztropnie” i „osiągać sukces” (Psalm 14:2).

6. Dlaczego o tym, „kto wargi swe trzyma w ryzach”, można powiedzieć, że działa rozumnie, czyli z wnikliwością?

⁶ O człowieku, który „wargi swe trzyma w ryzach”, powiedziano na przykład, że „działa rozumnie”, czyli z wnikliwością (Przysłów 10:19). Zanim coś powie, zastanowi się, jak drudzy zrozumieją jego słowa oraz czy to, co chciałby o kimś powiedzieć, jest mądre, życzliwe i konieczne (Przysłów 12:18; Jakuba 1:19). Kiedy się wypowiada, buduje drugich, ponieważ miłuje drogi Jehowy i szczerze pragnie pomagać bliźnim (Przysłów 16:23).

7. Dzięki czemu Dawid zjednał sobie opinię człowieka, który działa roztropnie?

⁷ O Dawidzie, synu Jessego, napisano: „Gdziekolwiek Saul go posyłał, tam działał roztropnie”, a więc z wnikliwością. Dawid rozumiał, że jego zadanie wykracza poza zwykłe konflikty między człowieczymi wojownikami. Uświadamiał sobie, że razem z towarzyszącymi mu ludźmi bierze udział w wojnach Jehowy. Dlatego od Niego oczekiwał kierownictwa i błogosławieństwa (1 Samuela 17:45; 18:5; 2 Samuela 5:19). A w wyniku tego wyprawy Dawida były uwieńczone powodzeniem.

8. Jakie jeszcze wątki mieści w sobie czasownik tłumaczony w Chrześcijańskich Pismach Greckich na „odznaczać się wnikliwością”?

⁸ W Chrześcijańskich Pismach Greckich czasownik tłumaczony na „odznaczać się wnikliwością” jest także oddawany przez „pojmować sens” oraz „uprzytomnić sobie” (Rzymian 3:11; Mateusza 13:13-15; Efezjan 5:17). Jehowa obiecuje obdarzyć swoich sług taką umiejętnością. Ale w jaki sposób udziela im tej wnikliwości?

Jak Jozue posiadł wnikliwość

9. Jak Jehowa użyczał wnikliwości starożytnemu ludowi izraelskiemu?

⁹ W starożytnym Izraelu Lewici mieli z upoważnienia Jehowy pouczać lud o Jego Prawie (Kapłańska 10:11; Powtórzonego Prawa 33:8, 10). Prawo to było natchnione przez Boga, a postanowieniami organizacyjnymi powziętymi w celu udzielania takich pouczeń kierował duch Jehowy (Malachiasza 2:7). W ten sposób Jehowa, jak czytamy w Księdze Nehemiasza 9:20, ‛udzielił Izraelitom roztropności’, czyli użyczył im wnikliwości.

10, 11. (a) Co w myśl słów z Księgi Jozuego 1:7, 8 pomogło temu mężowi Bożemu działać z wnikliwością? (b) Jakie postanowienie co do pouczania musiał on uwzględniać? (c) Na jaki osobisty wysiłek musiał się też zdobyć Jozue?

¹⁰ Ale czy wnikliwość mogły wykazywać także poszczególne jednostki należące do tego narodu? Owszem, zależało to jednak od sprostania pewnym wymaganiom. Kiedy Jehowa powierzał Jozuemu zadanie wprowadzenia Izraela do Ziemi Obiecanej, powiedział mu: „Tylko bądź odważny i bardzo silny, żeby zadbać o postępowanie zgodne z całym prawem, które ci nakazał Mojżesz, mój sługa. Nie odwracaj się od niego ani w prawo, ani w lewo, abyś działał mądrze, gdziekolwiek się udasz. Ta księga prawa niech nie schodzi z twych ust; będziesz ją półgłosem czytać dniem i nocą, abyś mógł zadbać o wprowadzenie w czyn wszystkiego, co w niej napisane, gdyż wtedy osiągniesz na swej drodze powodzenie i wtedy będziesz działał mądrze”. Hebrajskie słowo oddane tutaj przez ‛działać mądrze’ znaczy też ‛działać z wnikliwością’ (Jozuego 1:7, 8).

¹¹ Jak zatem Jehowa obdarzył Jozuego ową wnikliwością? Nie wszczepił mu jej w jakiś cudowny sposób. Kluczową rolę odegrało spisane Słowo Boże. Jozue musiał napełniać nim umysł i serce, regularnie czytając to Słowo i rozmyślając nad jego treścią. Wiedział z niego, że przekazywaniem pouczeń zaczerpniętych z Prawa mają się zajmować Lewici. Musiał więc uznawać ten fakt i nie mógł się odosabniać, jak gdyby z racji piastowania odpowiedzialnego stanowiska w narodzie potrafił sam wszystko zrozumieć (Przysłów 18:1). Jozue miał się pilnie przykładać do studiowania spisanego Słowa Bożego. Gdy tak czynił, nie pomijając żadnego fragmentu tego Słowa, i gdy się do niego stosował — mógł działać z wnikliwością (por. 1 Królów 2:3).

Jak dzisiaj Jehowa udziela wnikliwości

12. Jakie trzy warunki należy spełnić, aby odnieść pożytek z wnikliwości, którą nam udostępnia Jehowa?

¹² Jehowa po dziś dzień niezmiennie zapewniał i zapewnia swoim sługom wskazówki, dzięki którym mogą działać mądrze. Aby skorzystać z tych wskazań, każdy z nas winien sprostać następującym wymaganiom: 1) Musimy jak Jozue cenić sobie organizację Jehowy. W naszym wypadku takie docenianie oznacza między innymi współpracę z chrześcijańskim zborem pomazańców, klasą „niewolnika wiernego i rozumnego” oraz z jego Ciałem Kierowniczym (Mateusza 24:45-47; por. Dzieje Apostolskie 16:4). Ponadto wyraża się ono w regularnym chodzeniu na zebrania (Hebrajczyków 10:24, 25). 2) Musimy sami pilnie studiować Słowo Boże oraz publikacje klasy „niewolnika”, ułatwiające zrozumienie Biblii. 3) Ważne jest też, byśmy poświęcali czas na rozmyślanie o tym, jak zastosować w życiu wszystko, czego się uczymy, oraz jak to wyzyskać do pomagania drugim.

13. Co oznacza obietnica zapisana w Księdze Jeremiasza 3:15?

¹³ Na temat sposobu nadzorowania, a także pokarmu duchowego przewidzianego na nasze czasy Jehowa przepowiedział w proroctwie Jeremiasza 3:15: „Zamierzam też dać wam pasterzy odpowiadających memu sercu i ci naprawdę będą was karmili, posługując się wiedzą oraz wnikliwością”. Dzięki temu programowi karmienia duchowego istotnie zdołaliśmy posiąść niezwykłą umiejętność orientowania się w sytuacji oraz ustalania, jaką obrać drogę, żeby nam się powiodło. Skąd pochodzi ta wnikliwość? Od Boga Jehowy.

14. Dlaczego klasa ‛wiernego niewolnika’ przejawia wnikliwość?

¹⁴ Dlaczego klasa ‛wiernego niewolnika’ wykazuje taką wnikliwość? Otóż jej członkowie traktują poważnie Słowo Boże i stosują się do jego wytycznych. A ponieważ podporządkowali się kierownictwu Jehowy, On im udzielił swego ducha i posługuje się nimi zgodnie ze swoim zamierzeniem (Łukasza 12:43, 44; Dzieje Apostolskie 5:32). Już dawno temu natchniony psalmista napisał: „Więcej posiadłem wnikliwości niż wszyscy moi nauczyciele, gdyż interesują mnie Twoje przypomnienia” (Psalm 119:99).

15. (a) Jaki jest istotny sens rady, której stale nam udziela klasa „niewolnika”? (b) Skąd wiele lat temu „niewolnik” miał tyle „wiedzy oraz wnikliwości”, żeby należycie przedstawić chrześcijański pogląd na transfuzję krwi?

¹⁵ Odpowiadając na pytania dotyczące właściwego sposobu postępowania w różnych sprawach, „niewolnik wierny i rozumny” zawsze radził: Stosujcie się do tego, co mówi Biblia. Zaufajcie Jehowie (Psalm 119:105; Przysłów 3:5, 6). Kiedy przetaczanie krwi rozpowszechniło się do tego stopnia, że uznano je za rutynową metodę leczenia, Świadkowie Jehowy stanęli w obliczu poważnej kwestii i wtedy na łamach Strażnicy w wydaniu angielskim z 1 lipca 1945 roku ukazał się artykuł wyjaśniający chrześcijański pogląd na świętość krwi. Wykazano w nim, że Bóg zabronił korzystania z krwi zarówno zwierzęcej, jak i ludzkiej (Rodzaju 9:3, 4; Dzieje Apostolskie 15:28, 29). W artykule tym nie omawiano skutków ubocznych transfuzji; zresztą wiedza w tym zakresie była wówczas skąpa. Sprawą zasadniczej wagi było i jest posłuszeństwo względem prawa Bożego. Obecnie dużo więcej osób rozumie, jak mądrze jest nie przyjmować transfuzji krwi. Jednakże Świadkowie Jehowy przez cały ten czas potrafili działać z wnikliwością, gdyż polegają na Stwórcy, który wie o krwi znacznie więcej niż ktokolwiek z ludzi.

16. Dlaczego publikowane w Strażnicy rady na temat życia seksualnego, rodziców samotnie wychowujących dzieci oraz depresji okazały się tak trafne?

¹⁶ Odkąd na świecie coraz wyraźniej się zaznacza lekceważenie moralności w życiu seksualnym, Strażnica nie idzie z prądem, lecz udziela rozsądnych wskazówek opartych na Biblii. Dzięki temu wielu osobom łatwiej jest utrzymać drogocenną więź z Jehową i skupić całą uwagę na trwałym szczęściu, a nie na chwilowej przyjemności. Podobnie też zamieszczone w Strażnicy artykuły poświęcone rodzicom samotnie wychowującym dzieci oraz ludziom zmagającym się z depresją odzwierciedlają wnikliwość, jaką mogą posiadać jedynie ci, którzy cenią sobie myśli Jehowy i żarliwie proszą: „Naucz mnie pełnić wolę Twoją, bo Ty jesteś moim Bogiem” (Psalm 143:10; 139:17).a

17. (a) Co lud Jehowy wiedział o roku 1914 kilkadziesiąt lat naprzód? (b) Dzięki czemu słudzy Boży mogli rozsądnie pokierować sobą, chociaż po roku 1914 ciągle im się nasuwały pytania co do pewnych szczegółów?

¹⁷ Ponadto za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” Jehowa pomógł swoim sługom zrozumieć z kilkudziesięcioletnim wyprzedzeniem, że w roku 1914 zakończą się Czasy Pogan (Łukasza 21:24, Bw). Po pierwszej wojnie światowej wynikły pewne kwestie, które trochę zbiły ich z tropu. Niemniej to, co do tego czasu poznali, wystarczyło, by umieli działać mądrze. Wiedzieli z Pisma Świętego, że bliski jest wyznaczony przez Boga czas na zagładę starego systemu; postąpiliby zatem bezmyślnie, gdyby pokładali nadzieję w tym świecie albo dostosowali swe życie do powszechnie przyjętych w nim, materialistycznych mierników powodzenia. Wiedzieli też, że wszelkie problemy trapiące ludzkość doczekają się rzeczywistego rozwiązania za sprawą Królestwa Bożego (Daniela 2:44; Mateusza 6:33). Jasno zdawali sobie sprawę z tego, iż każdy prawdziwy chrześcijanin ma obowiązek ogłaszać wieść o Królu namaszczonym przez Jehowę — o Jezusie Chrystusie — oraz o jego Królestwie (Izajasza 61:1, 2; Mateusza 24:14). W roku 1925 doznali pokrzepienia, gdy w Strażnicy ukazał się artykuł pt. „Narodziny narodu”, dokładniej wyjaśniający znaczenie 12 rozdziału Księgi Objawienia; zrozumieli wtedy, co się wydarzyło w niebiosach, niedostępnych dla oka ludzkiego. Dzięki takiej wnikliwości mogli trafnie pokierować swym życiem.

18. Jaki przywilej i obowiązek mamy teraz i jakie pytanie powinniśmy sobie zadać?

¹⁸ Kilka tysięcy ówczesnych sług Jehowy, występujących w charakterze Jego świadków, z wiarą podjęło się ogłaszania we wszystkich częściach świata dobrej nowiny o już ustanowionym Królestwie Bożym. Dzięki temu miliony ludzi poznało i umiłowało Jehowę, ciesząc się teraz widokami na życie wieczne. Wszystkim nam, którzy ich szczerym wysiłkom zawdzięczamy zetknięcie się z prawdą, wyjaśniono, że my też mamy przywilej i obowiązek uczestniczyć w tej działalności przez dawanie dokładnego świadectwa każdemu, do kogo zdołamy dotrzeć, a będziemy się tym zajmować dopóty, dopóki Jehowa nie orzeknie, że dzieło zostało wykonane (Objawienie 22:17; por. Dzieje Apostolskie 20:26, 27). Czy twój sposób spędzania życia świadczy o tym, że doceniasz wnikliwość, której użycza Jehowa za pośrednictwem swojej organizacji?

19. (a) Podaj przykład osoby, której życie stanowi dowód doceniania wnikliwości, jakiej Jehowa udziela przez swoją organizację. (b) Czego można się nauczyć z tego przykładu?

¹⁹ Wielka rzesza ludzi ze wszystkich stron ziemi postępowaniem swym poświadcza, że śmiało może odpowiedzieć na to twierdząco. Zastanówmy się nad przykładem Johna Cutfortha. Mniej więcej 48 lat temu wziął on sobie do serca radę biblijną, na którą klasa ‛wiernego niewolnika’ zwraca uwagę po dziś dzień: „Stale więc szukajcie wpierw Królestwa i sprawiedliwości Jego, a wszystkie te drugie rzeczy będą wam dołożone. Dlatego nigdy się nie zamartwiajcie o jutro” (Mateusza 6:33, 34). Przeżywszy wiele lat w służbie dla Jehowy, brat Cutforth powiedział: ‛Niewzruszenie umocniłem się w przekonaniu, że Jehowa ma na ziemi organizację, którą kieruje, a ja mogę współpracować z tą organizacją, i że zawsze, gdy usłucham jej wskazówek i poddam się jej kierownictwu, odczuwam spokój i zadowolenie, znajduję wielu przyjaciół i zaznaję innych obfitych błogosławieństw’. W przekonaniu tym wciąż na nowo się utwierdzał, prowadząc życie bogate w sensie duchowych dobrodziejstw i pełniąc służbę w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii oraz Papui Nowej Gwinei. Istotnie wszyscy postępujemy mądrze, gdy dajemy dowody doceniania środków, którymi Jehowa udostępnia swemu ludowi wnikliwość (Mateusza 6:19-21).

Strzeżmy się utraty wnikliwości

20, 21. (a) Dlaczego niektórzy utracili już osiągniętą zbożną wnikliwość? (b) Co nas zabezpieczy przed zgubnym postępowaniem?

²⁰ Wnikliwość udzielana przez Jehowę jest skarbem, którego należy strzec. Powinniśmy jednak pamiętać, że jeśli nie będziemy się trzymać drogi, która nam umożliwia nabycie zbożnej wnikliwości, to możemy ją utracić. Niestety, niektórych spotkał taki los (Przysłów 21:16; Daniela 11:35). Odrzucili karcenie, którym poczuli się dotknięci, usiłując przy tym usprawiedliwiać swoje postępowanie. Pycha stała się dla nich sidłem. Zaczęli uważać za dobre to, co Słowo Boże przedstawia jako złe, i porzucili organizację Jehowy. Jakież to smutne!

²¹ Położenie takich ludzi opisano w Psalmie 36:1-3 (36:2-4, Bw): „U niegodziwca głos występku jest pośrodku jego serca”. Znaczy to, że do występku popychają go własne samolubne myśli i pragnienia. „Przed jego oczyma nie ma bojaźni Bożej”, ciągnie dalej psalmista. „Obchodził się ze sobą zbyt przymilnie, by stwierdzić u siebie uchybienie i następnie je znienawidzić. Słowa jego ust to szkodzenie i oszukiwanie”. A do czego to prowadzi? ‛Przestaje odznaczać się wnikliwością ku wyświadczaniu dobra’. W tej sytuacji przekonuje sam siebie, że postępuje słusznie, i namawia drugich, żeby szli jego śladami. Jakież to więc ważne, byśmy nie tylko wykazywali wnikliwość, ale też strzegli jej przez docenianie środków, którymi Jehowa pomógł nam ją zdobyć!

[Przypis]

Wnikliwość, której użycza Jehowa

„Co do tych wśród ludu, którzy odznaczają się wnikliwością, ci wielu osobom udzielą zrozumienia” (DANIELA 11:33).

1, 2. (a) Dlaczego Izraelici zachowywali się buntowniczo, mimo iż znali serdeczną życzliwość Bożą? (b) Co nam może wyjść na dobre? (Jeremiasza 51:10).

STAROŻYTNI Izraelici wiedzieli, że Jehowa jest jedynym prawdziwym Bogiem. Słyszeli o Jego postępowaniu z ich przodkami, niejednokrotnie też sami odczuli Jego serdeczną życzliwość. Mimo to swymi uczynkami od czasu do czasu zdradzali rażący brak wnikliwości. ‛Zachowywali się buntowniczo’ wobec Jehowy i Jego przedstawicieli. Dlaczego? Ponieważ „nie pamiętali” o tym, co dla nich uczynił (Psalm 106:7, 13). Działo się tak nie dlatego, iżby nie znali tych dzieł Boga; po prostu nie zastanawiali się nad nimi z należytym docenianiem. W rezultacie okazywali się ludźmi, którzy „pragnęli tego, co szkodliwe” (1 Koryntian 10:6).

² Do głównych czynników, za których pośrednictwem Jehowa w naszych czasach wyodrębnił swych świadków jako lud jedyny w swoim rodzaju, należy wnikliwość, jakiej On udziela poprzez swą widzialną organizację. Rozważenie kilku przykładów takiej wnikliwości niewątpliwie pogłębi nasze docenianie sposobu, którym Jehowa prowadzi swój lud. Jeden z nich dotyczy samej istoty naszej wiary — tożsamości Boga.

Czy Bóg jest Trójcą?

3. Dzięki czemu słudzy Jehowy ponad sto lat temu zrozumieli prawdę o tożsamości Boga? (1 Koryntian 8:5, 6).

³ Chrześcijaństwo z uporem twierdzi, że kto nie popiera wiary w Trójcę, ten jest heretykiem. Ale zamiast ulec trwodze przed człowiekiem, słudzy Jehowy uświadomili sobie, że wzorcem pozwalającym rozpoznać prawdę nie są tradycje ani wyznania wiary ułożone przez ludzi nie natchnionych przez Boga, lecz tylko Pismo Święte. Opierając się na tym fundamencie, ci oddani Bogu badacze Biblii już w 1882 roku jasno oświadczyli na łamach Strażnicy: „Czytelnicy nasi dobrze wiedzą, że wierzymy w Jehowę Boga i Jezusa oraz w Ducha Świętego, niemniej jednak jako całkowicie niebiblijną odrzucamy naukę głoszącą, iż są to trzej Bogowie w jednej osobie albo — jak powiadają inni — jeden Bóg w trzech osobach” (Jana 5:19; 14:28; 20:17).

4. (a) Co zrozumieli słudzy Jehowy, gdy gruntownie zbadali podstawy doktryny o Trójcy i rozpatrzyli wpływ tej nauki? (b) Dlaczego Jehowa użyczył swym sługom takiej wnikliwości?

⁴ Tamci miłośnicy prawdy biblijnej wniknęli głębiej w sprawę i zrozumieli, że wierzenia trynitariańskie tkwią korzeniami w religiach niechrześcijańskich. Ponadto dzięki dokładnemu studiowaniu Pisma Świętego zauważyli, że gdy pewne teksty biblijne zdają się popierać poglądy zwolenników Trójcy, wynika to z błędnych założeń przyjętych przez tłumaczy, a nie z treści najstarszych manuskryptów pisanych w językach oryginału. Zdali sobie sprawę z faktu, iż dogmat ten, na pozór honorujący Jezusa, w rzeczywistości zaprzecza jego naukom i uwłacza Jehowie. Dlatego też we wspomnianym wydaniu Strażnicy oświadczono dalej: „Przystoi nam jako poszukiwaczom prawdy postępować rzetelnie wobec samych siebie oraz wobec Słowa naszego Ojca, które może nam udzielić prawdziwej mądrości. Dlatego pominąwszy tradycje i wyznania wiary zakłamanych systemów oraz ludzi nie natchnionych przez Boga, trzymajmy się mocno wzoru zdrowych słów, jaki otrzymaliśmy od naszego Pana i jego Apostołów”. Ponieważ ci słudzy Jehowy szczerze umiłowali prawdę i wzięli pod rozwagę nie tylko parę ulubionych wersetów biblijnych, lecz całe Słowo Boże, Jehowa użyczył im wnikliwości, która wyraźnie oddzieliła ich od chrześcijaństwa (2 Tymoteusza 3:16, 17; zob. New World Translation Reference Bible [Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie z przypisami], s. 1580, wyjaśnienie 6B, oraz Biblię Tysiąclecia, przypis do 1 Jana 5:7).

Prawowite miejsce imienia Bożego

5. Co się kryło za tendencją do pomijania imienia Bożego w przekładach Biblii? (Objawienie 22:18, 19).

⁵ Rozpatrzmy drugi przykład: Pojawiało się coraz więcej przekładów biblijnych, w których osobiste imię Boga było ukrywane lub całkowicie pomijane, natomiast Towarzystwo Strażnica tym większy nacisk kładło na znaczenie tego imienia. Chrześcijaństwo argumentowało, iż usunięcie imienia „Jehowa” nada ewangelii bardziej uniwersalny charakter, ale namaszczeni słudzy Jehowy rozpoznali, kto uknuł plan, by ze świętych Pism wykreślić najdonioślejsze imię (por. Jeremiasza 23:27). Słudzy Boży zrozumieli, że judził do tego Diabeł, który chciał wymazać z ludzkiej pamięci imię prawdziwego Boga.

6. Co w przeciwieństwie do taktyki chrześcijaństwa uczynili prawdziwi słudzy Boga, żeby uwypuklić znaczenie Jego imienia? (Dzieje Apostolskie 15:14).

⁶ W przeciwieństwie do postępowania przyjętego w chrześcijaństwie Strażnica od samego początku swego istnienia (od roku 1879) wskazywała na znaczenie imienia Bożego JEHOWA. W roku 1926 ukazał się w tym czasopiśmie artykuł pt. „Kto będzie czcił Jehowę?” (Psalm 135:21). W roku 1931 badacze Pisma Świętego związani z Towarzystwem Strażnica przyjęli nazwę „Świadkowie Jehowy” (Izajasza 43:10-12). Zrozumieli też jeszcze lepiej doniosłe znaczenie uświęcania imienia Jehowy (Izajasza 12:4, 5). W roku 1944 zaczęli drukować przekład Biblii znany jako American Standard Version, w którym imię „Jehowa” występuje ponad 6800 razy. Jednakże największe znaczenie w dziedzinie wydawania Biblii miało opublikowanie w roku 1950 wersji zwanej New World Translation (Przekład Nowego Świata). Imieniu Bożemu przyznano tam należne mu miejsce zarówno w Pismach Hebrajskich, jak i w Chrześcijańskich Pismach Greckich.

7. Jak korzystnie wpłynęło na wielu ludzi uwydatnienie imienia Bożego i to wszystko, co się z nim wiąże?

⁷ Nacisk, jaki w ten sposób położono na osobiste imię Boga, przyjęły z największym zadowoleniem milionowe rzesze miłośników sprawiedliwości na całym świecie. Przekład ten dopomaga im uznawać prawdziwego Boga za Osobę. A w miarę coraz lepszego poznawania dróg Jehowy nauczyli się oni działać rozważnie, inaczej mówiąc — z wnikliwością (Micheasza 4:2, 5).

Czy dusza ludzka jest nieśmiertelna?

8. Czego świadkowie na rzecz Jehowy dowiedzieli się o duszy i stanie umarłych już w początkowym okresie swej nowożytnej historii?

⁸ Oto trzeci przykład: Umiłowanie Słowa Bożego już w zaraniu nowożytnych dziejów sług Jehowy otworzyło im oczy na inne ważne prawdy. Z górą sto lat temu „niewolnik wierny i rozumny” poprawnie zrozumiał, że duszą nie jest jakiś rozumny, odrębny duch tkwiący w człowieku, lecz że jest nią dany człowiek (Mateusza 24:45-47). W 1880 roku przeanalizowano na łamach Strażnicy występujące w pierwotnych językach Biblii słowa Szeol i Hades, po czym wysnuto wniosek, że określają one po prostu grób. Ponadto wykazano, iż ludzie wtrąceni do Gehenny nie cierpią mąk, lecz ulegają zagładzie. (Zobacz też New World Translation Reference Bible [Przekład Nowego Świata — wydanie z przypisami], strony 1573 do 1575).

9. Co napisano w Strażnicy z 1894 roku o pochodzeniu doktryny, według której dusze ludzkie są z natury nieśmiertelne?

⁹ W roku 1894 postawiono w Strażnicy pytanie: „Skąd się zatem wzięło tak rozpowszechnione przekonanie, jakoby wszystkie istoty ludzkie posiadały wrodzoną, odziedziczoną nieśmiertelność?” Udzielona odpowiedź świadczyła o wnikliwości: „Badając karty historii stwierdzamy, że natchnieni świadkowie Boży nie nauczali doktryny o nieśmiertelności człowieka, natomiast gra ona podstawową rolę we wszystkich religiach pogańskich. (...) Nie jest więc prawdą, iżby pierwszymi nauczycielami głoszącymi tę doktrynę byli Sokrates i Platon: wcześniej wymyślił ją ktoś inny, o wiele od nich zdolniejszy. Ci jedynie ją wygładzili (...) i nadali jej postać filozofii, przez co stała się bardziej strawna i ponętna dla ówczesnej klasy oświeconej, a także dla ludzi żyjących później. Pierwsza wzmianka o tej kłamliwej nauce występuje już w najstarszej kronice znanej człowiekowi — w Biblii. Nauczycielem owego fałszu był Szatan”.a

10. Jakie niepożądane skutki wynikły z kłamstw religijnych o duszy i stanie umarłych? Co jednak mogło pomóc ludziom rozsądnym?

¹⁰ Szerząc kłamliwy pogląd, że każdy człowiek ma nieśmiertelną duszę, a źli będą wiecznie męczeni w ogniu piekielnym, Szatan zniesławił i okrył hańbą imię Boga. Zrozumiał to pierwszy wydawca Strażnicy, C.T. Russell. Zauważył, że osoby myślące, które odrzucają naukę o wiecznych mękach, niestety odrzucają również Biblię, ponieważ w ich przekonaniu właśnie z niej się wywodzi ta niedorzeczna doktryna. Pragnąc — jak się wyraził — rozproszyć mroki średniowiecza, zaciemniające umysły rozsądnych ludzi, brat Russell opracował przyciągający uwagę wykład publiczny pt. „Do piekła i z powrotem! Kto się tam znajduje”.

11. (a) Jakie ostrzeżenie rozgłosiła klasa ‛wiernego niewolnika’, gdy weszło w modę paranie się spirytyzmem? (b) Kto skorzystał na tej przestrodze i pod jakim względem?

¹¹ W tym okresie dużą popularność zyskiwał spirytyzm. Niemniej dzięki wnikliwości udostępnianej przez Jehowę za pośrednictwem Jego Słowa klasa ‛wiernego niewolnika’ rozpoznała, iż rzekomymi duchami zmarłych, z którymi ludzie nawiązują kontakt, są w rzeczywistości demony. Zarówno w wykładach publicznych, jak i w formie druków przedstawiono niezbite argumenty biblijne, mające szczerym ludziom otworzyć oczy na niebezpieczeństwo uwikłania się w praktyki spirytystyczne (Powtórzonego Prawa 18:10-12; Izajasza 8:19). Wnikliwość, której Jehowa użyczył swoim sługom, pomogła tysiącom ludzi na całej kuli ziemskiej uwolnić się od strachu przed umarłymi, od uprawiania spirytyzmu oraz od różnych związanych z nim upadlających praktyk.

Chrześcijańska postawa w świecie pełnym niepokoju

12, 13. (a) Objaśnij tekst z Księgi Daniela 11:32, 33. (b) Jakie fundamentalne prawdy biblijne stanowią podstawę zrozumienia udzielanego przez tych, którzy „odznaczają się wnikliwością”?

¹² Prorok Daniel zaznaczył, że słudzy Boży będą się odznaczać wnikliwością także w czwartej sprawie — w doniosłej kwestii neutralności. Opisawszy szczegółowo zmagania między czołowymi siłami politycznymi świata, nadmienił on: „Tych, którzy podle występują przeciw przymierzu, gładkimi słowami wprowadzi w odstępstwo” (Daniela 11:32, 33). Oznacza to, że totalitarny król północy doprowadza do odstępstwa tych ludzi, którzy się podają za chrześcijan, ale miłują świat i pragną jego uznania, wobec czego ze wzgardą odnoszą się do ogłoszonego przez Jehowę przymierza co do Królestwa, w którym Jezus Chrystus będzie rządził całą ziemią. Daniel napisał dalej: „Natomiast lud, który zna swego Boga, ten się ostoi i będzie działał skutecznie. A co do tych wśród ludu, którzy odznaczają się wnikliwością, ci wielu osobom udzielą zrozumienia”.

¹³ Wnikliwość niezbędna do mądrego zachowania się w burzliwych czasach, w jakich przyszło nam żyć, jest oparta na docenianiu podstawowych prawd biblijnych. Pod kierownictwem Jehowy klasa ‛wiernego niewolnika’ rozpoznała te prawdy. Należy do nich uwypuklona przez Jezusa okoliczność, iż niewidzialnym władcą tego świata jest Szatan Diabeł (Łukasza 4:5-8; Jana 12:31). Zgodnie z tą prawdą w Liście 1 Jana 5:19 podkreślono, że nie tylko ten czy ów składnik obecnego systemu, ale „świat cały [ogół ludzkości poza prawdziwym zborem chrześcijańskim] podlega władzy złego” (zob. też Objawienie 12:9). Jezus zapowiedział, iż jego naśladowcy nie będą ‛należeć do świata’, i dlatego chrześcijanie muszą zachowywać neutralność (Jana 17:16).

14. (a) Na jakie aktualne sprawy skierowano uwagę sług Jehowy w latach 1939 i 1941? (b) Jak taka wnikliwość pomogła Świadkom Jehowy działać mądrze?

¹⁴ Nic więc dziwnego, że gdy w Europie rozpalała się druga wojna światowa, na łamach Strażnicy angielskiej z 1 listopada 1939 roku podniesiono kwestię chrześcijańskiej neutralności. Wiąże się z nią inna fundamentalna prawda — znaczenie kwestii spornej co do zwierzchnictwa nad wszechświatem oraz rola mesjańskiego Królestwa w jej rozstrzygnięciu. Sprawie tej słusznie poświęcono też dużo uwagi w roku 1941, w przemówieniu wygłoszonym na zjeździe Świadków Jehowy w St. Louis (stan Missouri, USA), a rok później w książce pt. The New World (Nowy Świat). Jakże skuteczną ochronę pośród podzielonego i wojującego świata zapewniła sługom Jehowy ta zbożna wnikliwość! Wprawdzie systemy religijne chrześcijaństwa dały się porozrywać, gdyż pozwoliły się wciągnąć w spory między narodami oraz w popieranie ruchów partyzanckich zmierzających do obalenia rządów, ale Świadkowie Jehowy byli we wszystkich krajach zjednoczeni w ogłaszaniu Królestwa Bożego jako jedynej nadziei dla ludzkości. Nieustannie rozwijali zbawczą działalność, którą Jezus przepowiedział słowami: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14).

Spełnienie się proroctw biblijnych

15. Dlaczego słudzy Jehowy posiedli wnikliwość?

¹⁵ Dlaczego słudzy Jehowy odznaczają się taką wnikliwością? Ponieważ mają pełne zaufanie do spisanego Słowa Bożego, posłusznie się do niego stosują i ponieważ są pod wpływem ducha Jehowy. Dzięki temu mogli też zrozumieć ważne proroctwa biblijne. Jest to piąte zagadnienie, które tu rozpatrzymy.

16, 17. (a) Dlaczego daty, jakimi się posługują Świadkowie Jehowy, niekiedy różnią się od dat podawanych przez historyków świeckich? (b) Jaki pożytek odnieśli Świadkowie Jehowy z tego, że zaufali Biblii w kwestii ustalenia początku dwudziestego roku panowania Artakserksesa oraz czasu zburzenia Jeruzalem przez Babilończyków?

¹⁶ Historycy świeccy, którzy polegają na interpretacji często niekompletnych fragmentów tabliczek wykopanych przez archeologów, wysnuli wniosek, że pierwszym rokiem panowania Artakserksesa I (Długorękiego) był 464 rok p.n.e., a rok 604 p.n.e. — pierwszym rokiem rządów Nabuchodonozora II. Gdyby to było prawdą, wówczas dwudziesty rok panowania Artakserksesa zacząłby się w 445 roku p.n.e., a zburzenie Jeruzalem przez Babilończyków (w osiemnastym roku królowania Nabuchodonozora) przypadałoby na rok 587 p.n.e. Ale gdy badacz Biblii posłuży się tymi datami przy obliczaniu, kiedy miały się spełnić pewne proroctwa, po prostu zaplącze się w sprzeczności.

¹⁷ Świadkowie Jehowy interesują się odkryciami archeologicznymi, które mają związek z Biblią. Jeżeli jednak interpretacja tych znalezisk zaprzecza wyraźnym wypowiedziom biblijnym, z pełnym zaufaniem przyjmują to, co mówi Pismo Święte — czy by chodziło o chronologię, czy o jakieś inne zagadnienie. W rezultacie słudzy Jehowy już dawno temu pojęli, że proroczy okres, który się rozpoczął w dwudziestym roku rządów Artakserksesa, należy liczyć od 455 roku p.n.e., z czego następnie wynika, iż zapowiedź z Księgi Daniela 9:24-27 niezawodnie wskazywała na jesień 29 roku n.e. jako czas namaszczenia Jezusa na Mesjasza.b Na tej samej podstawie zdali sobie sprawę z faktu, że proroctwo o „siedmiu czasach”, zanotowane w 4 rozdziale Księgi Daniela, zaczęło się spełniać w roku 607/606 p.n.e. Dokładnie wskazało ono, iż jesienią roku 1914 Chrystus obejmie w niebie tron jako panujący Król, a dla obecnego świata nastanie czas końca.c Nie rozpoznaliby jednak tego zachwycającego spełnienia się proroctw, gdyby zachwiali się w swym zaufaniu do natchnionego Pisma Świętego. A zatem wnikliwość, którą przejawili słudzy Jehowy, wiązała się bezpośrednio z poleganiem na Słowie Bożym.

18. Jaką obietnicę co do stanu duchowego lojalnych sług Jehowy dano w Księdze Izajasza 65:13, 14?

¹⁸ Przeciwstawiając stan duchowy swoich lojalnych sług sytuacji poszczególnych osób i grup, które bez namysłu odtrącają Pismo Święte, a przychylają się do opinii popularnych w danej chwili, Jehowa oświadcza: „Oto moi słudzy będą jedli, ale wy zaznacie głodu. Oto moi słudzy będą pili, ale wam dokuczy pragnienie. Oto moi słudzy będą się weselili, ale wy będziecie okryci wstydem. Oto moi słudzy będą wznosili okrzyki radości, dobrze się mając w sercu, ale wy krzyczeć będziecie z boleści serca i będziecie wyć zupełnie załamani na duchu” (Izajasza 65:13, 14).

19. (a) Jakim podstawowym narzędziem posługuje się „niewolnik wierny i rozumny” przy objaśnianiu Pisma Świętego? (b) Jaka metoda studiowania umożliwia nam odnoszenie pełnej korzyści z pokarmu duchowego?

¹⁹ Jak wynika z tego krótkiego przeglądu historycznego, Jehowa za pośrednictwem swego „niewolnika wiernego i rozumnego” wyjaśniał nam na łamach Strażnicy różne ważne prawdy biblijne. Czasopismo to jest podstawowym narzędziem służącym klasie „niewolnika” do rozdzielania pokarmu duchowego. Czy odnosisz z niego pełny pożytek? Czy czytasz każde wydanie i czy w ramach studium osobistego odszukujesz wersety, na które się powołano, lecz które nie zostały zacytowane? Czy weszło u ciebie w zwyczaj rozmyślanie nad przestudiowanym materiałem, pogłębianie doceniania dla niego oraz zastanawianie się, jak wszystko to powinno wpływać na twoje usposobienie, twe pragnienia, codzienną działalność i cele życiowe? Jeżeli tak, to w dużym stopniu właśnie dzięki temu twoje decyzje będą oparte na prawdziwej wnikliwości, jakiej użycza tylko Jehowa.

[Przypisy]