CZYM JEST NATCHNIENIE

17. Jakie greckie słowo jest odpowiednikiem wyrażenia „natchnione przez Boga” i jak jego znaczenie pomaga nam zrozumieć, na czym polega natchnienie?

¹⁷ Wyrażenie „natchnione przez Boga” jest przekładem greckiego theòpneustos, co dosłownie znaczy „tchnięte przez Boga” (zob. 2 Tym. 3:16, przypis w NW). A zatem Bóg ‛tchnął’ na wiernych ludzi swego ducha — swą czynną siłę — by pod jego wpływem zestawili i spisali święte Pisma. Oddziaływanie to określa się mianem natchnienia. Umysły proroków oraz innych wiernych sług Jehowy, którzy się znaleźli pod takim wpływem, były niejako uniesione ową czynną siłą. Oznacza to, że otrzymywali od Boga wiadomości, w tym także obrazy ukazujące szczegóły Jego zamierzenia, które utrwalały się w ich umysłach. „Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym” (2 Piotra 1:21; Jana 20:21, 22).

18. Jak głęboko utrwalały się w umysłach ludzi otrzymane przez nich natchnione wiadomości?

¹⁸ Zarówno wtedy, gdy ci mężowie Boży byli całkiem przebudzeni i zachowywali pełną świadomość, jak i wtedy, gdy byli pogrążeni we śnie i oglądali jakąś wizję, duch święty trwale zapisywał w ich umysłach wiadomość pochodzącą z Boskiego źródła informacji. Po otrzymaniu tej wieści prorok był zobowiązany przekazać ją drugim za pomocą słów. Gdy Mojżesz i inni wierni prorocy zmartwychwstaną, niewątpliwie będą mogli potwierdzić dokładność zachowanych kopii swych pism, ponieważ ich chłonne, w pełni odtworzone umysły na pewno będą dobrze pamiętać te pierwotne informacje. Rzecz ciekawa, apostoł Piotr tak przeżył wizję przemienienia, że z zachwytem pisał o jej wspaniałości po przeszło 30 latach (Mat. 17:1-9; 2 Piotra 1:16-21).

AUTOR I JEGO „PALEC”

19. Co jest „palcem” Bożym i jakie wersety na to wskazują?

¹⁹ Człowieczy autorzy podczas pisania zwykle posługują się palcami; dawniej używano pióra lub rylca, a w czasach nowożytnych — długopisu, maszyny do pisania lub nawet komputera. O wyniku pracy tych palców mówi się, iż jest to dzieło umysłu ich właściciela. Czy wiesz, że Bóg ma „palec”? Można tak powiedzieć, gdyż sam Jezus wspomniał o duchu Bożym jako o Jego „palcu”. Kiedy Jezus przywrócił mowę i wzrok człowiekowi opętanemu przez demona, religijni wrogowie wyrazili się bluźnierczo o mocy, dzięki której dokonał tego uzdrowienia. Mateusz donosi, iż Jezus im odrzekł: „Jeśli ja duchem Bożym wypędzam demony, to istotnie zaskoczyło was królestwo Boże” (Mat. 12:22, 28). A Łukasz rzuca dodatkowe światło na tę sprawę, przytaczając słowa, które Jezus wypowiedział przy podobnej okazji: „Jeśli ja palcem Bożym wypędzam demony, to istotnie zaskoczyło was królestwo Boże” (Łuk. 11:20). Całe wieki wcześniej uprawiający magię kapłani egipscy musieli przyznać, że plagi spadające na ich kraj były przejawem przemożnej potęgi Jehowy, oświadczyli bowiem: „To palec Boży!” (Wyjścia 8:18, 19).

20. Jak w przeszłości oddziaływał „palec” Boży i z jakim skutkiem?

²⁰ Powyższe przykłady użycia słowa „palec” pozwalają wysnuć wniosek, że „palec Boży” dysponuje wielką mocą i że wyrażenie to trafnie określa ducha świętego, którym Bóg posługiwał się przy spisywaniu Biblii. Dlatego oznajmiono w niej, iż Dziesięcioro Przykazań zostało zapisanych na dwóch kamiennych tablicach „palcem Bożym” (Wyjścia 31:18; Powt. Pr. 9:10). Kiedy Bóg polecił ludziom spisywać poszczególne księgi Pisma Świętego, kierowała nimi ta sama siła — symboliczny palec Boży, Jego święty duch. Chociaż duch ten jest niewidzialny, w wyniku jego cudownego oddziaływania powstało coś, co możemy zobaczyć i dotknąć, drogocenny dar od Boga — Słowo prawdy, Jego Biblia. Nie ma wątpliwości, że jej Autorem, niebiańskim Źródłem zawartych w niej wiadomości, jest Jehowa Bóg.

Wprawdzie ci ziemscy pisarze biblijni, od Mojżesza aż do apostoła Jana, wywodzili się z różnych środowisk, wszyscy jednak popierali zwierzchnictwo Jehowy Boga i ogłaszali Jego zamierzenie. Pisali w imieniu Jehowy, wspierani mocą Jego ducha (Jer. 2:2, 4; Ezech. 6:3; 2 Sam. 23:2; Dzieje 1:16; Obj. 1:10).

23. Z jakich wcześniejszych relacji korzystali niektórzy pisarze Biblii i jak weszły one w skład natchnionych Pism?

²³ Niektórzy z nich włączyli do swych pism materiały oparte na relacjach naocznych świadków i opracowane przez wcześniejszych pisarzy, nie zawsze natchnionych. Na przykład Mojżesz prawdopodobnie z takich właśnie sprawozdań zestawił fragmenty Księgi Rodzaju. Tak samo mógł postąpić Samuel, pisarz Księgi Sędziów. Jeremiasz skompilował księgi 1 i 2 Królów, a Ezdrasz głównie w ten sposób spisał 1 i 2 Kronik. Duch święty kierował tymi ludźmi przy rozstrzyganiu, które fragmenty starszych dokumentów powinni włączyć do swych ksiąg, potwierdzając tym samym, iż tak powstałe teksty są godne zaufania. Od tej chwili takie wyjątki z dawniejszych dokumentów wchodziły w skład natchnionych Pism (Rodz. 2:4; 5:1; 2 Król. 1:18; 2 Kron. 16:11).