Czasami dobre udokumentowanie tekstu wymagało od pisarzy Biblii niemałej dociekliwości. Tak było w wypadku Łukasza, który napisał o swoim sprawozdaniu ewangelicznym: „Dokładnie prześledziłem wszystko, [by] spisać to w logicznym porządku”. Oczywiście duch Boży błogosławił wysiłkom Łukasza, pomagając mu zapewne w znalezieniu wiarogodnych dokumentów historycznych i godnych zaufania świadków wydarzeń, na przykład żyjących jeszcze uczniów Jezusa, a także być może jego matki, Marii. Następnie pokierował Łukaszem w sporządzeniu dokładnej relacji (Łukasza 1:1-4).

Niekiedy pisarze biblijni sięgali po kroniki wcześniejszych historyków, którzy nie zawsze byli natchnieni. Głównie na podstawie takich materiałów Jeremiasz opracował Księgi 1 i 2 Królewską (2 Królewska 1:18). Przy sporządzaniu Ksiąg 1 i 2 Kronik Ezdrasz korzystał co najmniej z 14 nie natchnionych źródeł, między innymi z „Księgi Dziejów Króla Dawida” i „Księgi Królów Judzkich i Izraelskich” (1 Kronik 27:24; 2 Kronik 16:11). Mojżesz wręcz zacytował fragment „Księgi Wojen Jehowy”, która najprawdopodobniej była wiarogodną kroniką wojen stoczonych przez lud Boży (Liczb [4 Mojżeszowa] 21:14, 15, NW).

W takich wypadkach czynnie działał duch święty — dzięki niemu pisarze biblijni dobierali tylko rzetelny materiał, który później wszedł w skład natchnionego sprawozdania.