W The New York Times napisano niedawno: „Każdej wiosny i jesieni miliony bocianów, pelikanów, myszołowów, orłów i innych dużych ptaków przelatują nad Izraelem podczas swej wędrówki pomiędzy Europą, zachodnią Azją i Afryką. Obierają przy tym najkrótszą drogę wokół Morza Śródziemnego”. Dlaczego nie przelatują po prostu nad morzem? W artykule tym czytamy dalej: „W przeciwieństwie do mniejszych ptaków, które mogą przebyć drogę nad wodą w ciągu jednego dnia, ptaki większe i cięższe muszą się wzbijać i szybować w prądach ogrzanego powietrza wznoszącego się nad lądem. (...) Ptaki te opadają lotem ślizgowym ze szczytu jednego komina powietrznego do podstawy następnego i wciąż powtarzają ten proces przez całą drogę do Afryki i z powrotem”. Udaje im się to bez mapy czy też kompasu i w niejednym wypadku również wtedy, gdy wędrują po raz pierwszy!

Nie mniej zdumiewa pora odbywania takiej wędrówki. W wyżej przytoczonej gazecie czytamy: „Wszystkie gatunki przelatywały rokrocznie niemal w tym samym czasie i tym samym korytarzem powietrznym. Na przykład 4 września 1984 roku i 4 września 1985 roku zaczęły przeciągać nad Izraelem pszczołojady — mniej więcej 220 000 ptaków w ciągu dwóch dni”.

[Ilustracja na stronie 6]

Instynkt migracyjny jest kolejnym dowodem istnienia wyższej inteligencji kryjącej się za dziełem stwórczym

Europejski bocian biały